ชุมชน คนรัก บางแก้ว

ขอนุญาตเข้ามาแจม เพราะเคยใช้ คำนี้อยู่บ้างเหมือนกัน  ตามความหมายที่ตัวเองต้องการสื่อ  ไม่ได้ใช้ตามความหมายที่มีผู้นิยามเอาไว้(หรือเปล่าก็ไม่ทราบ)  เป็นความเห็นของตัวเองล้วนๆ .... 

บางแก้วสายเก่าดั้งเดิม(จะมีคำว่า ดั้งเดิม ต่อท้ายทุกครั้ง)  ก็จะหมายถึง หมาบางแก้ว ที่เล่าขานกันไว้ในประวัติความเป็นมาของ หมาบางแก้ว  ว่า เดิมเลี้ยงอยู่ตามบ้านเรือนแพ  ในชนบท ริมแม่น้ำ  ไว้คอยเฝ้าบ้านเฝ้าทรัพย์  มีลักษณะนิสัย หวงบ้าน หวงทรัพย์สิน (ตามหน้าที่)  ระแวงภัยสูง  รักเจ้าของคนเดียว ฯลฯอะไรทำนองนั้น  ไม่ได้นึกถึงเรื่องสีสัน โครงสร้าง แต่อย่างใด

บางแก้วสายใหม่  จะหมายถึง หมาบางแก้ว ที่พัฒนาพันธุ์กันขึ้นมา เพื่อ ให้มีสีสันและโครงสร้างร่างกาย ถูกต้อง เป็นไปตามมาตรฐานสายพันธุ์ที่เขียนกันไว้(ไม่รู้ว่าอันไหนเกิดก่อนเกิดหลัง...มาตรฐานสายพันธุ์ไทยบางแก้ว กับ  หมาพันธุ์ไทยบางแก้ว)  เพื่อนำมาประกวดกัน  ซึ่งบางแก้วสายใหม่นี้   ผู้พัฒนาพันธุ์บางท่าน  ก็พยายามพัฒนาด้านนิสัยใจคอจิตประสาทให้สามารถเข้าสังคมได้  ลดความระแวงภัย และไม่ก้าวร้าว    

แต่  ในความเห็นส่วนตัว โดยทั่วไปแล้วหมาบางแก้ว  ไม่ว่าสายเก่าสายใหม่(ตามความหมายของเราเอง)นิสัยก็ไม่ได้ต่างกันแต่อย่างใด เพราะผู้เพาะพันธุ์  มักไม่ค่อยใส่ใจที่จะพัฒนาลักษณะนิสัยและจิตประสาท  จะเน้นพัฒนารูปร่าง สีสัน โครงสร้าง ให้สวยงามน่ารักไว้ก่อน  สังเกตได้ง่ายๆ จากการนำพ่อ แม่พันธุ์มาโพส ปรึกษาหารือกันเรื่องการจับคู่ผสมพันธุ์   ยังไม่เคยเห็นเลยว่า  มีการพูดถึง  ข้อดี ข้อด้อยด้านนิสัยใจคอและจิตประสาท ว่าควรจะใช้สายเลือดไหนจับคู่กับสายเลือดไหนจะช่วยส่งเสริม หรือ แก้ไข ข้อดี ข้อด้อย ด้านไหนได้บ้าง อย่างไร     มีแต่พูดคุยกันเรื่องข้อดีข้อด้อย ที่จะมาส่งเสริมหรือแก้ไขกัน ใน ด้านรูปร่างสีสันโครงสร้าง การเคลื่อนไหว ฯลฯ

ดังนั้น เรื่องของนิสัยใจคอและจิตประสาท  ก็ขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดูเสียเป็นส่วนใหญ่  อันเป็นที่มาของปัญหา หมาบางแก้วถูกทารุณกรรมและทอดทิ้งมากมายอยู่ในปัจจุบัน

ส่วนที่มีท่านอื่นๆเคยใช้คำนี้    เวลาได้ยินได้ฟัง  ก็จะเข้าใจว่า   จะเป็นไปตามที่คุณ ไตรสิทธิ์ ลิ้งค์ไว้ให้นั้นเอง  

ถ้าเปรียบเทียบกับหมาพันธุ์อื่นๆ  ปัจจุบัน มีหมาหลายพันธุ์ ที่คนเลี้ยงจำเป็นต้องแยกกลุ่ม ให้เป็นที่เข้าใจกันในวงการ  โดยที่ จริงๆแล้วเป็นหมาพันธุ์เดียวกันนั่นเอง  โดยแยกเป็น สายใช้งาน กับ สายสวยงาม(หรือสายประกวด) ซึ่งจะมีความแตกต่างกันเห็นได้ชัดเจนในเรื่องนิสัยใจคอ จิตประสาท และพละกำลัง  เช่น  บอร์เดอร์ คอลลี่ , ลาบราดอร์รีทรีฟเวอร์ , เยอรมันเชพเพอด เป็นต้น 

โดยการลงสนามแข่งขัน  หมาสายใช้งาน  จะแข่งขันกันในเรื่องความสามารถในการกีฬาที่พัฒนามาจากการทำงาน  เช่น  พันธุ์บอร์เดอร์คอลี่  สายใช้งาน จะแข่งขัน ต้อนสัตว์เข้าคอก หรือ กีฬาอจิลิตี้ , พันธุ์ ลาบราดอร์รีทรีฟเวอร์ สายใช้งาน จะแข่งขันกัน  ว่ายน้ำ ไปเก็บนก หรือ แข่งขันการดมกลิ่นหายาเสพติด , พันธุ์เยอรมันเชพเพอดสายใช้งาน  จะแข่งขันกัน ในงานสะกดรอยดมกลิ่น , เชื่อฟังคำสั่ง และ อารักขา เป็นต้น 

ส่วนหมาสายสวยงาม หรือสายประกวด ทุกพันธุ์ จะแข่งขันกันที่รูปร่าง สีสัน โครงสร้างร่างกาย และการเคลื่อนไหว การแสดงออก  เท่านั้น

ซึ่ง หมาสายใช้งานมากมาย ก็สวยงามพอที่จะลงสนามประกวดได้   แต่  หมาสายประกวด  น้อยตัว ที่จะสามารถลงสนามแข่งขันความสามารถในการใช้งาน  เนื่องจาก จิตประสาท ความตื่นตัว และพละกำลังความแข็งแกร่งที่แตกต่างกัน

บางแก้วสายเก่า น่าจะ จัดเป็น สายใช้งาน ได้  เพราะวัตถุประสงค์ดั้งเดิม คือการเฝ้าบ้านและทรัพย์สิน  จึงจำเป็นต้องรักษา ลักษณะดั้งเดิม คือความระแวงภัยและก้าวร้าวกับคนแปลกหน้าเอาไว้   ซึ่งลักษณะเหล่านี้ ไม่เหมาะที่จะนำมาเลี้ยงในสภาพแวดล้อมสังคมเมือง  

ความเห็นสำหรับการพัฒนาความสวยงามและความถูกต้องตามมาตรฐานสายพันธุ์

มาตรฐาน (Standard)

พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525 ได้ให้คำนิยามของ มาตรฐาน ว่า มาตรฐาน คือ สิ่งที่ถือเป็นหลักสำหรับเทียบกำหนด
พระราชบัญญัติมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม พ.ศ. 2511 ได้กำหนดคำว่า "มาตรฐาน" ไว้ว่า มาตรฐาน คือ ข้อกำหนดรายการอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือหลายอย่างเกี่ยวกับ จำพวก แบบ รูปร่าง มิติ การทำ เครื่องประกอบ คุณภาพ ชั้น ส่วนประกอบ ความสามารถ ความทนทานและความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม

สำหรับมาตรฐานสายพันธุ์สุนัขพันธุ์บางแก้วเมื่อมีข้อตกลงและกำหนดลักษณะต่างๆกันไว้แล้ว แสดงว่าข้อตกลงนั้นเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไป แต่จากการที่ได้ติดตามการประกวดในบางสนามปรากฎว่าสุนัขตัวที่ได้รางวัลที่ 1 กลับไม่ใช่ตัวที่ถูกต้องที่สุดตามมาตรฐานสายพันธุ์แต่ตัวที่ได้ลำดับรองลงมาหรือตัวที่ไม่ติดอันดับเลยกลับเป็นสุนัขที่ถูกต้องตามมาตรฐานสายพันธุ์ครบถ้วน ในกรณีนี้เห็นได้ชัดว่ากรรมการบางท่านเองก็อาจจะไม่แม่นในมาตรฐานสายพันธุ์หรือถ้าทราบก็ไม่ได้ให้ความสำคัญต่อมาตรฐานสายพันธุ์เท่าไรนัก อย่างนี้ทำให้ค้านกับสายตาของผู้คนทั่วไปที่ทราบในมาตรฐานสายพันธุ์ ตามความเห็นของผมเชื่อว่านี่อาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ผู้เลี้ยงสุนัขไม่อยากที่จะนำสุนัขของตนเข้าประกวดทั้งที่สุนัขของท่านนั้นๆอาจจะสวยกว่าสุนัขตัวที่ได้รางวัลเสียอีก ด้วยเพราะไม่มีความเชื่อมั่นในกรรมการของแต่ละสนาม ในกรณีนี้ อยากทราบความเห็นจากหลายๆท่านว่าเราจะร่วมกันหาแนวทางที่น่าจะดีกว่าที่เป็นอยู่กันอย่างไรดี ทั้งนี้ก็เพื่อให้วงการบางแก้วพัฒนายิ่งๆขึ้นไป ช่วยกันแสดงความคิดเห็นหน่อยนะครับ เผื่อบางทีอาจจะพบทางออกของปัญหาในมิติใหม่ๆบ้างก็น่าจะเป็นไปได้

เรื่องของมาตรฐานสายพันธุ์ของบางแก้วนั้นมีมาตรฐานเดียว แต่มาตรฐานของการประกวดอาจจะมีความเข้าใจ และมุมมองของกรรมการแต่ล่ะท่านยังไม่เป็นไปในแนวทางเดียวกัน เพราะช่วงหลัง กรรมการที่เข้ามาทำหน้าที่ตัดสินมักจะเป็นกรรมการมาจากสมาคมพัฒน์ฯ รวมถึงกรรมการต่างประเทศ และส่วนมากไม่ค่อยได้เป็นผู้ที่เพาะพันธุ์สุนัขบางแก้วมาก่อน

โดยส่วนตัวผมมั่นใจในเรื่องของความสามารถ และความยุติธรรมในการตัดสินของกรรมการ แต่ในเรื่องของความชำนาญในเรื่องของรายละเอียดของมาตรฐานพันธุ์บางแก้ว กรรมการบางท่านอาจยังไม่ชัดเจน ปัญหานี้ไม่ใช่ความผิดของกรรมการ แต่เป็นหน้าที่ของผู้จัดงาน หรือผู้ที่เชิญกรรมการมาตัดสิน ควรต้องมีรายละเอียดทางเอกสาร รวมไปถึงการพูดคุย ทำความเข้าใจกับกรรมการ ก่อนการประกวด(หรือต้องมีมาตรฐานพันธ์ที่แปลเป็นภาษาอื่นๆสำหรับกรรมการต่างชาติ)หลายคนบอก ว่ากรรมการทางกรุงเทพฯและกรรมการต่างชาติ มักให้น้ำหนักของการเคลื่อนไหว การโพสได้นิ่ง ส่วนกรรมการในจ.พิษณุโลกเน้นเรื่องของเอกลักษณ์มากกว่า (ทำให้บางคนลำบากถึงขนาดจะทำสุนัขให้มี 2 รูปแบบเพื่อให้ตรงกับแนวของกรรมการแต่ละสนาม)

ดังนั้นสัดส่วนการให้คะแนนของเอกลักษณ์ประจำพันธุ์ที่กำหนดไว้ในมาตรฐาน กับคะแนนในเรื่องของการเคลื่อนไหว ควรจะอยู่ที่เท่าไหร่ ส่วนไหนควรจะมากหรือน้อยเท่าใดไม่ใช่เรื่องที่ "ผิดหรือถูก" แต่อยู่ที่การตกลง พุดคุย สรุป และกำหนดให้เป็นไปในแนวทางเดียวกัน บนพื้นฐานของคำว่า"อนุรักษ์ และพัฒนา"

บางคนสามารถเพาะพันธุ์สุนัขออกมามีเอกลักษณ์ประจำพันธุ์ที่โดดเด่น แต่อาจจะด้อยในเรื่องของการฝึกฝนเพื่อให้โชว์ได้ดีในสนาม เช่นเดียวกัน บางคนอาจฝึกสุนัขมาได้อย่างดีมากๆ มีเอกลักษณ์ประจำพันธุ์พอประมาณ แต่มีการเคลื่อนไหวที่ยอดเยี่ยมในสนาม ผลการตัดสินที่ออกมาในช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา จึงมักจะมีคำถามแก่ผู้ชมรอบๆสนามรวมไปถึงสุนัขตัวที่พลาดรางวัล แต่สุนัขที่ได้รับรางวัลก็ไม่จำเป็นต้องมีคำถามในใจในเมื่อผลการตัดสินออกมานั้นตรงกับความตั้งใจอยู่แล้ว

  บทสรุปเรื่องนี้ สำหรับผู้ที่ตั้งใจอยากให้เอกลักษณ์ประจำพันธุ์ของบางแก้วมีความสำคัญ และโดดเด่นมากขึ้น ก็ต้องพยายามบรีดสุนัขให้ออกมาตามที่ใจต้องการ พร้อมกับต้องพัฒนาเรื่องของการเคลื่อนไหว และความนิ่งให้ได้อย่างที่การประกวดสากลต้องการ อาจจะยาก แต่ผมก็เห็นมีหลายๆคอกทำได้แล้วในตอนนี้ ยังไงก็เลี้ยงสุนัขให้มีความสุขทั้งคนและสุนัขไว้ก่อน เรื่องอื่นไม่ใช่ปัญหาครับ (ขอโทษที่ยาวไปหน่อย..ครับ)

เท่าที่ผมอ่านกระทู้คุณกมลผมเลยเข้าใจว่า ผมว่าอาจจะไม่ถึงกับต้องทำสุนัขไว้ 2แบบก็ได้จะลำบากป่าวๆ  แต่ทำยังไงให้ทั้ง2แบบ มันอยู่ในตัวเดียวไปเลยใช่ไหมครับคุณกมล  คือต้องมีทั้งเอกลักษณ์ รูปร่าง การเคลื่อนไหว เพราะมันสำคัญทั้งหมดทุกข้อ  1.เอกลักษณ์ก็จะเป็นตัวที่คนเห็นแล้วบอกว่านี่คือหมาบางแก้วนะ ไม่ใช่ไปละม้ายคล้ายหมาพันธุ์อื่นๆ 2.รูปร่าง ต้องสแควร์ ตัวสั้น อกลึก หลังตรง หางโค้ง  เอวหนานี่มันไม่รู้ต้องหนาแค่ไหน?  แต่เท่าที่ผมเห็น ผมเห็นแต่ผอมๆ เอวบางเป็นส่วนใหญ่ คือจับตั้งแต่ไหล่และตัวลงไปนี่กว้างไปถึงคืบ(ไม่รวมขน)ทั้งๆที่ผมเป็นคนมือไม่ใหญ่ด้วย เคยถามบางคนที่ประกวดบอกว่าต้องเลี้ยงให้เห็นซี่โครงนิดๆ อันนี้สงสัยมากว่าทำไม?  (ผมสงสัยส่วนตัวว่าเขาเลี้ยงแล้วหมามันไม่กินข้าวหรือป่าว หรืออาจกินได้น้อย) ปัญหาเรื่องรูปร่างจึงเป็นเรื่องที่ผมเห็นว่ามีปัญหามากที่สุด(บรีดสแตนดาร์ด) 3.การเคลื่อนไหว อันนี้เห็นด้วยครับควรเคลื่อนไหวดี เดิน วิ่ง ต้องสวย   ตอนนี้เรื่องเอกลักษณ์กับการเคลื่อนไหว ผมว่ามีปัญหาน้อยสามารถไปในทิศทางเดียวกันได้ เพราะทั้ง2ข้อนี้มันขีดเส้นให้ตัวเอง ทำให้ออกนอกกรอบยาก เถไถลำบาก  แต่เรื่องรูปร่างถึงวันนี้ ยังคลุมเคลือนะ ตามความคิดของผมนะคุณกมล