ชุมชน คนรัก บางแก้ว

ขอบคุณ พ่อน้ำสิงห์ กับบ้านสองน้ำมากครับ

จะระวังให้มากทีสุดครับป๋ม

ขอบคุณ พ่อน้องลู่ลี่มากครับ คงเป็นอย่างที่พ่อน้องลู่ลี่บอก

แต่ผมก็รักเขาเหมือนเดิมครับ ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อด้อยของเขา

ก็ตาม

ขอบพระคุณคำแนะนำของคุณพ่อน้ำสิงห์มากนะครับ

วันนี้กลับมาบ้าน เจออยู่บ้านตรงข้ามครับ

ใช้แผนเดิมคือ เดินเข้าบ้าน ไม่สนใจเหมือนเดิม

แต่วันนี้ฝนตก เลยปล่อยให้ตากฝนอยู่หน้ารั้วบ้าน

สักครึ่งชั่วโมง

แล้วพาไปล่าม ทำโทษไว้หลังบ้าน (เห่า ไม่พอใจ อยู่

ประมาณเกือบ ครึ่งชั่วโมง เกรงใจข้างบ้านมากแต่คิดในใจว่า

ถ้าไม่ทำโทษต่อไปจะเอาไม่อยู่ ) จนตัวเล็กสงบแล้วก็ปล่อย

ออกมา สงสัยยังไม่เข็ดครับ ผมคงต้องแก้ไขปัญหาเรื่องรั้ว

ควบคู่การลงโทษอย่างต่อเนื่องครับ แต่ก็ยังสงสัยอยู่ครับว่า

รั้วแน่นหนา แค่ไหน อุดช่องโหว่แค่ไหน ความสูงรั้ว 1.20 เมตร

ไม่น่า่จะรอด สำหรับบางแก้วแน่เลยครับ

ตั้งแต่เลี้ยงเจ้าตัวเล็กมา ก็มีปัญหาให้แก้ไขอยู่ตลอดเวลา โดยส่วนใหญ่ก็เปลี่ยนแปลงไป

ในทางที่ดี(ถึงแม้ว่าจะไม่ดีที่สุด) แต่ปัญหาที่หนักใจที่สุดตอนนี้คือ "การหนีออกจากบ้าน"

ตั้งแต่อายุ 3 เดือน กว่าๆ ผมพยายามพาจูงทุกวัน ที่มีเวลาว่างซึ่งก็ได้ผลดีการตื่นกลัวสิ่งรอบ

ข้างลดน้อยลง แต่ปัญหาคือ เวลาที่ผมอยู่ในบ้าน เจ้าตัวเล็ก จะ เล่นอยู่ในบ้านไม่ยอมออกไป

นอกรั้ว แต่มาระยะ 2 สัปดาห์หลัง ผมกลับมาบ้านหลายครั้งต้องตกใจ ที่เห็นเจ้าตัวเล็ก วิ่ง หูลู่

เข้ามาหาด้วยความดีใจ แต่ทำเอาผมและคนในบ้านใจหายกันไปตามๆ แล้วก็ตั้งคำถามกันเองในบ้าน

ว่า "ออกมาได้อย่างไร" ผมพยายามหาจุดอ่อนภายรอบรั้วบ้านเพื่อป้องกันไม่ให้สามารถออกมาได้

อีก แก้ไขไปหลายครั้ง จนตอนหลังๆเริ่มมีความรู้สึกว่า เรากำลังตามแก้ไขปลายปัญหาหรือเปล่า ?

เพราะต่อให้ทำรั้วแข็งแรง แค่ไหน สุดท้ายก็ต้องกระโดดข้ามได้แน่นอน หากอายุมากกว่านี้ เลย

ทำให้ผมเริ่มเปลี่ยนแนวการแก้ไขใหม่มคือ เมื่อวานนี้ ผมกลับมาบ้านเจอเจ้าตัวเล็กออกมานอกรั้ว

ผมกับที่บ้านแกล้งทำเป็นไม่สนใจ ไม่คุย ไม่เล่น แล้วก็เดินเข้าบ้านเลย ปล่อยให้ตัวเล็กอยู่นอกรั้ว

ให้เขารู้สึกว่าที่บ้านไม่ชอบแบบนี้นะ แต่ผมก็ร่ามโซ่ติั้ดกับรั้วไว้ด้านนอกบ้าน เพื่อกันวิ่งไปนอกรัศมี

หน้าบ้าน ปล่อยไว้เป็นชั่วโมง เขาก็ร้องตลอด อยากจะเข้าบ้าน พยายามหาทางเข้าทุกทาง หลังจาก

นั้นเพิ่มระดับด้วยการ เอาอาหาร มาให้่เจ้า หลังอาน 2 ตัวทานก่อน ให้เจ้าตัวเล็กเห็นว่า นี้คือการลง

โทษสำหรับการหนี้ออกจากบ้าน หลังจากนั้นก็พาเข้าบ้าน และให้กินอาหารเป็นคนสุดท้่าย

ก็คิดในใจตอนนั้นว่าแผนนี้เจ้าตัวเล็กคงเข็ดไปอีก

นาน แต่แผนยังไม่สำเร็จครับ เมื่อเช้าผมเดินออกจากบ้านแป็บเดียว คนในบ้านตะโกนสวนมาว่า "

ตัวเล็กหนีออกจากบ้านอีกแล้ว" ภาพที่ผมเห็นคือ เจ้าหลังอาน 2 ตัวพยายาม ห้าม (หรือเปล่าไม่รู้

เพราะสังเกตุหลายครั้งว่าเวลาก่อนจะหนีออกจากบ้าน หลังอานสองตัวจะขู่ และกัดเบาๆ เหมือน

เตือนน้องว่าอยากออกไป เพราะว่าสองตัวหลังอานไม่เคยมีประวัติหนีออกจากบ้านเลยสักครั้ง)

หลังจากนั้นก็เห็นเจ้าตัวเล็ก วิ่ง หูลู่ มาด้วยความดีใจ เหมือนจะออกมาเดินเล่นด้วย สุดท้ายผมต้อง

เดินกลับไปส่งที่บ้าน ไปทำงานเกือบสายเลยครับ เลยอยากถาม ลุงป้า ที่มีประสบการณ์การจัดการ

เรื่องการหนีออกจากบ้านครับ


คำถาม ผมพยายามแก้ไขปัญหาเรื่องนี้โดยการลงโทษ

แทนที่จะป้องกันทางกายภาพอย่างเดียวอันนี้ถูกต้องไหมครับ

แล้วถ้าคิดจะเิดินทางแก้ไขปัญหาด้วยจิตวิทยาด้วย ต้องเดินแบบไหนครับ ที่ทำให้เขารู้สึกว่า

แบบนี้เราไม่ชอบ ไม่ต้องการให้เขาหนีออกจากบ้านอีก

ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ


ปล.ยังโชดดีอยู่ที่ว่าก่อนหน้าหนีออกจากบ้าน ผมได้พาไปสัมผัสกับสิ่งภายนอกบ้างไม่อย่างงั้น

เจอ รถ คน สิ่งของ เสียงดัง คงวิ่งหนี หายไปแน่เลยครับ แต่อย่างไรก็ตามผมมองว่าเขายังเด็กเกิน

ไปกับสิ่งภายนอกบ้านครับ (อันตรายเกินไปสำหรับการ ออกไปนอกบ้านโดยที่ผมไม่ได้พาออกไปเอง)

ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ

วันเหงาๆ นั่งเล่นคนเดียวมะมีเพื่อนค่ะะะ