 | รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
เวลาผ่านไปเร็วราวสายน้ำ เพื่อนคู่ซี้ ศัตรูคู่แค้น อย่างโบและปิงปอง ก็ถึงวัยชรา เรี่ยวแรงที่เคยทะเลาะกันดูจะหมดไป จิตใจที่เคยโกรธเคืองต่อกันดูจะจบสิ้นลง  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
ปิงปองอายุ 8 ปีกว่าแล้ว วันวันเอาแต่นอน ไม่ค่อยมีความกระตือรือล้น สนใจในโลกภายนอกมากนัก นอกเสียจากว่าจะเจอหมาเจ้าถิ่นในหมู่บ้านเวลาพาออกไปเที่ยว จะกระดี้กระด้าเหมือนสาวๆ ทั้งที่ทำหมันมาแล้ว โรคฝีฝักบัวที่สีข้างซ้ายกินยานอกเสียเงินรักษาไปเป็นหมื่นไม่หาย แต่มาหายด้วยยาพื้นบ้านอย่างยาเหลืองตราหมาหมาหมากับน้ำมันมะพร้าว ตอนนี้มีขนขึ้นมาปกคลุมแผลที่เคยผ่าตัดแล้ว  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
โบอายุ 10 ปีกว่า วิ่งขึ้นลงบันไดดาดฟ้าออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ดูท่าทางแข็งแรงหนังเหนียวกว่าปิงปอง แต่ก็มาล้มลง ลุกไม่ขึ้นด้วยโรคข้อเข่าเสื่อม พาไปเอ็กเรย์ไม่พบว่าสิ่งผิดปกติ ทานยาแก้โรคข้อเข่าเสื่อมที่ป้าวิช่วยแบ่งให้มา แต่ก็ดูเหมือนจะสายเกินแก้ อาการมันทรุดหนักลงเรื่อยๆ ขาหน้าพอชันขึ้นได้ แต่ขาหลังกลับไม่มีแรง เดินโงนเงนสักพัก ก็ล้มลงอีก กินน้ำกินข้าวได้ แต่ชะโงกคอไม่ค่อยไหว บางครั้ง ต้องป้อนนมป้อนน้ำในท่านอนตะแคลงโดยใช้ไซริงฉีดเข้าไปที่มุมปาก มันยังกลืนอาหารและยาได้ มันยังฉี่อึได้เป็นปกติ แต่ขาไม่มีแรงจะนั่งทับฉี่หรืออึ บางครั้งก็ฉี่อึในท่านอน ท่านใดมีข้อแนะนำการดูแลหมาในวัยชรา ช่วยแนะนำด้วยครับ  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
พยายามพามันเดินออกกำลังกาย แต่ดูเหมือนมันจะเจ็บ ร้องและกัดสายจูง ก็เลยไปใช้ราวตากผ้าและกระสอบอาหารทำเป็นเปเคลื่อนย้ายมันให้มันได้รับแดดยามเช้าบ้าง กะว่าจะใช้วิธีนี้ พามันขึ้นรถไปโรงพยาบาลสัตว์เกษตร แต่ไม่แน่ใจว่าหมอจะช่วยอะไรได้  |
 | ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
ดูจากรูป โบ ไม่มีกล้ามเนื้อขาหลังเลย ดูลีบ และท้องใหญ่มาก ไม่ทราบว่า เพราะอ้วน หรือเพราะมีโรคภายในอย่างอื่น น่าจะพาไปหาหมอตรวจโดยละเอียด ถ้าหมายังมีความอยากกิน และยังถ่ายได้ตามปกติ สภาพพื้นที่เห็นในรูป ไม่ดีต่อหมาอายุมาก ขนาดใหญ่อย่างโบ เพราะมันลื่น และแข็ง ไม่มีความยืดหยุ่น ควรให้เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ อยู่บนพื้นดิน หรือหญ้า ถ้าอยู่ในบ้าน ก้ปูพรมกันลื่นไว้บริเวณที่เขานอนพัก จะได้ไม่ลื่นเวลายันตัวลุกขึ้น ลุงอูดี้ อายุ สิบห้าปี เมื่อ3-4 ปีก่อน เคยขาหลังอ่อนหมดแรง เดินแทบไม่ได้ และตัวใหญ่มาก ไม่มีแรงประคองตัวเอง ก้ให้กินยาผงแบบเดียวกับมี่ให้โบไป เป็นประจำ เวลาแกทำท่าว่าปวด เช่นเดินกะเผลก ก็ให้กิน อาทริล วันละ 2 ซอง ไม่กี่วันก็หายกะเผลก วิ่งได้ ปีนี้ รู้สึกอ่อนล้าลงไปเยอะ ตาไม่ค่อยเห็น หูก้ไม่ค่อยได้ยิน แต่จมูกดูเหมือนยังดีอยู่มาก เพราะจะยกจมูกทำท่าดมในอากาศเวลาเดินผ่าน และวิ่งเข้ามาหาได้ถูกทิศ แต่จะตุปัดตุเป๋ ท้ายห้อยอยู่ เพราะความแก่ ปกติจะปล่อยให้แกนั่งเล่น นอนเล่น กลิ้งไป กลิ้งมาในสนามหญ้า นานเท่าที่แกพอใจ ถ้าแกอยากเข้าห้องนอนแกจะมายืนรอที่ประตูสนาม ก็ค่อยเก็บแกเข้าห้อง  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
รูปลุงอูดี้ เมื่อ 2-3 วันก่อน ปล่อยอึฉี่ในคอกพัก พอทำธุระเสร็จก็นอนพักเล่นในคอก  |
 | ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
สวัสดีค่ะ อ.ไตรสิทธิ์ ดีใจมากที่เห็นอดีตคู่กัด นอนถ่ายรูปคู่กัน (รำพึงรำพันถึงวันกัดๆ) วันที่ไปรับ ตอง ตอง โบยังวิ่งแข่งคู่กับคมเด็ด มารับคนแปลกหน้าผู้มาเยือนถึงหน้ารั้ว เกาะประตูเห่าเสียงดังฟังชัด "" เห็นปิงปองแล้วคิดถึงปู่โต บางแก้วชราจะนอนเก่ง นอนนาน ไม่ค่อนสนใจอะไร นอกจาก กินอิ่ม ขับถ่าย นอนสบาย และได้อยู่ใกล้ชิดกับเจ้านายที่รัก หรือแนวบู๊ก็นานๆทีที่พบกับคู่ปรับที่ชังขี้หน้ากันฝังใจ ก็จะออกมาโชว์อ๊อฟ พอไม่ให้ไม่เสียชื่อบางแก้วอดีตเคยดุ..แล้วก็กลับไปนอนต่อ.. ทั้งคู่ดูดีมากค่ะ ทั้งที่แก่เฒ่าและป่วยด้วยความชรา ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ในการดูแลหมาคู่หูผู้เฒ่าทั้งสองตัว เพราะหากไม่รักและผูกพันธ์ การดูแลหมาชราเป็นสิ่งที่คนรักหมาเท่านั้นจึงจะเข้าใจและยอมทุ่มเท ทั้งค่าใช้จ่าย กำลังใจ กำลังกาย ในการเยี่ยวยา รักษา และทำให้เค้ามีความสุขในช่วงปั้นปลายของชีวิต ... |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
ตอนนี้ บ้านซ่อมแซมแก้ไขรอยรั่วต่างๆและขยายห้องรับแขกเสร็จสิ้นลงแล้ว สุนัขไม่ต้องถูกขังอยู่ในคอกเพื่อหลีกคนงานท่ามกลางอากาศอันร้อนจัดอีกต่อไป พื้นที่ส่วนใหญ่ปูกระเบื้องหยาบทั้งลานจอดรถและทางเดินรอบบ้าน มีเหลือพื้นที่ไว้จัดสวนนิดหน่อยอยู่หน้ากรงสุนัข แต่ยังไม่ได้เอาดินเอาหญ้ามาลง ยังเป็นพื้นทรายอยู่ ก็เลยไม่อยากให้โบต้องมานอนบนทราย จะพยายามปลูกหญ้าให้มันได้ทำกายภาพบำบัดด้วยตนเองในเร็ววัน  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
อาการล่าสุดของโบยังไม่ดีขึ้น เย็นวันนี้ นอนตะแคลงกินข้าวคลุกปลาได้ตามรูป โชคดีที่มันยอมกินยา ได้เอายา Glucloquin แกะแค็ปซูลคลุกข้าวให้มันกินมื้อละ 2 เม็ด กินเสร็จ มันก็นอนอึในท่าตะแคลงเลย โชคดีอีกที่อึเป็นก้อนไม่เหลว เก็บกวาดง่าย พยายามใช้ไซริงป้อนน้ำให้มันกินเยอะๆ เพราะรู้สึกจมูกมันจะแห้ง จะพยายามพามันไปหาหมอที่ รพส เกษตร เพราะที่คลีนิคที่ไปมาแล้ว คงไม่สามารถวืเคราะห์อะไรได้ดีไปกว่านี้ แต่บอกตามตรงว่า ไม่ค่อยประทับใจในบริการของ รพส เกษตร มากนัก สังเกตุดู หมอหมามักจะจ่ายยานอกราคาแพง ให้กินหลายขนานอีกต่างหาก สมัยปิงปอง ป้อนยากันเหนื่อยทั้งหมาทั้งคน ก็ยังไม่หาย น่าจะมี 30 บาท รักษาทุกโรคให้หมาบ้าง หรือไม่ก็รักษาให้ถูกกว่านี้จะได้ไหม แพงยิ่งกว่ารักาษาคนแบบนี้ แล้วคนเลี้ยงทั่วไป จะมีปัญญาพาหมามารักษาได้อย่างไร มีเรื่องตลกเล่ากันว่า ผู้เลี้ยงเจอใบแจ้งค่ารักษาพยาบาลให้ไปจ่ายเงินที่แผนกการเงินแล้วจึงกลับมารับหมา ผู้เลี้ยงคนนั้นไปแล้ว ไม่กลับมาอีกเลย ยกหมาให้โรงพยาบาลดูแลไป ก็ไม่อยากตำหนิว่า ผู้เลี้ยงไม่รับผิดชอบ ขนาดยอมพาหมามาโรงพยาบาล ก็ต้องชื่นชมในจิตใจที่รับผิดชอบต่อหมาแล้ว แต่คงจะจ่ายไม่ไหวจริงๆ แบบนี้แล้ว ใครจะช่วย  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
บ้านสวยมาก จนจำไม่ได้ค่ะ..ปลูกหญ้าใหม่ๆ..คงถูกใจคมเด็ด..เมื่อสองปีก่อนเต๋าเต้ยแม้นว่าจะโตแล้ว ตอนมาอยู่บ้านที่โพธิ์แก้ว..ดอนหวาย บ้านจัดสวน ปูหญ้าหน้าบ้านใหม่ ยังขุดๆ คุ้นๆ หญ้าที่ปลูกใหม่ๆ คนจัดสวนบอกว่าต้องทำใจนะพี่...หมากับสนามหญ้าใหม่.. |
 | ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
ใดๆในโลกล้วนอยู่ในเงื่อนไขของ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อะไรที่มีเกิดขึ้น วันหนึ่งก็หนีไม่พ้นชรามรณะ ตราบใดที่จิตเรายังเกาะเกี่ยวอยู่กับสรรพสิ่ง ไม่ว่าเราหรือสุนัขต่างก็หนีไม่พ้นเงื่อนไขนี้เช่นกัน เมื่อเรานำเขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา นั่นก็แสดงว่าเรากับสุนัขต่างก็มีวิบากร่วมกัน ตราบที่เขาหรือเรายังไม่สิ้นก็ดูแลกันไปให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะพึงทำได้ วันใดเมื่อเราและสุนัขต้องจากกันไม่ว่าด้วยเหตุผลใด เราจะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลังว่าขณะที่เขาอยู่กับเรา เราไม่ได้ดูแลใส่ใจเขาตามที่ควรจะเป็น แต่ถ้าหากเราได้ทำหน้าที่ต่อเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว แม้วันหนึ่งต้องจากกัน เราก็ยังจะเหลือความทรงจำดีๆไว้เพื่อระลึกถึงกันได้อย่างมีความสุขครับ |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
ลองพาไปหา หมอทู ที่โรงพยาบาล คริสตัลเพท ดู ไม่ต้องรอคิวนาน http://www.bangkaew.com/elearning3/mod/forum/discuss.php?d=623 และเป็นผู้เชี่ยวชาญ เรื่องเกี่ยวกับโรคข้อกระดูกด้วย |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
เรียนถามป้าวิ ถ้าสุนัขผอม ขาหลังดูไม่ค่อยมีกล้ามเนื้อ มียาหรืออาหารเสริมอะไรที่พอสร้างกล้ามเนื้อมั๊ยค่ะ |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
ต้องออกกำลังกาย. กินอาหารที่มีสารอาหารเหมาะสม. ออกกำลังกายด้วยการว่ายน้ำน่าจะดีีที่สุด อาหารเสริมบำรุงกล้ามเนื้อพอจะมีเหมือนกัน แต่มันก็คืออาหารเสริมไม่ใช่อาหารหลัก. ควรให้เขากินอาหารหลักที่มีประโยชน์ร่วมกับการออกกำลังกายก่อน. |
 | ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
เช้านี้พาโบขึ้นรถไป รพส เกษตร ด้วยความทุลักทุเลพอสมควร เพราะมันจะร้องโอดโอย แว้งมากัดเรา ต้องครอบปากมันไว้ ยกเปหาม 2 คน เอาขึ้นรถไป  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
โรงพยาบาลมีคนไข้เยอะ ต้องวิ่งต่อคิวหารถเข็นมาได้คันหนึ่ง รอคิวไม่นานนัก ก็ได้ตรวจกับหมอธนานนท์ มีการทดสอบทางกายภาพดูการตอบสนองของแข้งขาต่างๆ แล้วส่งไปเอ็กเรย์ตรวจเลือดอย่างละเอียด  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
ผลการเอ็กเรย์ไม่พบความผิดปกติอะไรที่เด่นชัด ยังวินิจฉัยไม่ได้ แต่ผลการตรวจเลือด โลหิตจาง(มาก) และ เกล็ดเลือดต่ำมาก(หลักพัน) คลำในช่องท้อง พบอาการม้ามโตและแข็งเป็นก้อนอยู่ข้างใน นัดวันศุกร์ไปถ่ายเลือดและทำอัลตราซาวน์ ต้องเอาหมาไปบริจาคเลือดด้วย ก็เลยคิดว่า จะเอาปิงปองเพื่อนคู่ซี้ไป เพราะครั้งก่อนตอนที่ปิงปองมารักษาฝีฝีกบัว ผลเลือดดีมาก เบาหวานก็ไม่เป็น กินยาปฏิชีวนะไปเป็นหมื่น จะหมอแซวว่าเลือดปิงปองใช้ทำยาได้เลย  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
หมอให้ยามากินมากมายทั้งยาแก้อักเสบ แก้ปวด ยาบำรุงตับ บำรุงประสาท เพื่อดูผลใน 3 วัน ยังดีที่ค่ายาไม่แพงนัก แค่ 400 กว่าบาท ไม่เป็นพันเหมือนยาปฏิชีวนะของปิงปองที่เคยกินไปเป็นหมื่น เสียเวลาไปครึ่งค่อนวันเพื่อรอผลการตรวจเลือด แต่ก็ยังดีกว่าที่จะรอนัดฟังผลการตรวจเลือดใหม่ ก็ต้องฝากขอบคุณหมอธนานนท์ที่ดูแลให้คำแนะนำเป็นอย่างดี และขอบใจโบที่ให้ความร่วมมือ ไม่ร้องโวยวาย คงชอบนอนในห้องแอร์  |
 | ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
ขอให้โบหายแข็งแรงในเร็ววันนะครับ |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
ขอบคุณแม่กี๋ คุณสหาย และ คุณพีรจิต ที่มาให้กำลังใจโบ บ้านเสื่อมโทรมตามกาลเวลา ยังพอบูรณะได้ แต่ชีวิตที่แก่ชราลง คงยากที่จะฝืนลิขิต บ้านที่ปรับปรุงใหม่แม้ไม่ใหญ่โตนัก แต่ก็อยู่อย่างพอเพียงและเป็นสุข ก็หวังแต่เพียงว่าโบจะลุกขึ้นมาวิ่งขึ้นลงบันไดดาดฟ้าได้เหมือนเช่นเคย  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
อาจารย์คะ..แววตาเศร้าแต่ก็ยังสู้นะคะ..อยากทราบว่าเกิดจากสาเหตุใดค่ะ ที่ทำให้ป่วยหนักขนาดนี้ ตอนปู่หัวโตมีชีวิตอยู่ อายุมากกว่าโบ แต่ถือโชคดีที่ไม่มีอาการสะโพกเสื่อม จะลุกจะนั่งลำบากเท่านั้น จนช่วงป่วยหนัก ก็ยังเดินไปขับถ่ายที่หลังบ้านเอง พอมาถึงเต๋าเต้ย..ชักเป็นห่วง เพราะน้ำหนักเยอะ แต่พ่อพาออกไปเดิน หรือบางช่วงก็วิ่งเหยาะบ้าง สองรอบเช้าเย็น ตอนนี้ที่กังวลใจนิดๆก็คือ ที่ขาหลัง เป็นปุ่มนูนมานานแล้ว เดี๋ยวก็อักเสบนูนแดง ขนาดโตขึ้นเล็กน้อย เมื่อสองวันก่อนแตกและมีเลือดแดงๆออกมาเล็กน้อย พอทำแผลใส่เบตาดีน พันผ้าพันแผลปิดไว้ ไม่ให้เลีย ก็แห้ง เช้านี้ดูแดงๆนูนเหมือนจะอักเสบอีกแล้ว.. รูปเต๋าเต้ยปัจจุบัน..และ รูปแผลที่ขาหลัง ตรงข้อเท้า.รบกวนผู้ที่เคยรักษาแผลลักษณะนี้ด้วยค่ะ กลัวเป็นเนื้องอก แต่เห็นมาเป็นปีๆแล้ว ไปหาหมอไม่สะดวกต้อง รักษาเองที่บ้านนะคะ  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
สวัสดี แม่กี๋ ดีใจจัง เต๋าเต้ยยอมเล่นกับตอง ตอง แผลที่ขานั้น บางทฤษฏีบอกว่าเป็นเพราะแพ้ปูน นอนพื้นปูนมากๆไม่ดี คอกสุนัขที่บ้านก็เป็นห่วงว่าพวกมันจะต้องนอนพื้นปูน อุตส่าห์ไปซื้อแผ่นสแลทมาปูให้นอน โดนเขี่ยทิ้งหมด บางแก้วคงชอบนอนเย็นๆ ด็อตคอมก็เป็นคล้ายก้อนตาปลา แข็งและใหญ่ แต่ไม่เป็นเลือด ให้ระวังจะติดเชื้ออักเสบเป็นหนอง เดี๋ยวงานเข้าเหมือนปิงปอง ต้องไปเจาะเลือดวิเคราะห์เชื้อเพื่อหายาปฎิชีวนะที่เหมาะสมมารักษา เสียเวลาและเสียเงินเยอะ ตอนนี้บ้านเสร็จแล้ว เหลือแต่จัดสวนปูหญ้า ก็ปล่อยให้ลูกๆวิ่งเล่นนอกกรงเป็นส่วนใหญ่ ให้อยู่แยกกรงเฉพาะตอนกินอาหารและตอนแขกมา ไม่ทันใด คมเด็ดก็ไปขุดทรายเล่นเป็นหลุมๆ สงสัยจะไม่ได้ปูหญ้าเสียแล้ว ผลการเอ็กเรย์ของโบไม่พบสิ่งผิดปกติ หมอยังวินิจฉัยไม่ได้ว่าเป็นข้อกระดูกเสื่อม แต่ผลเลือดโลหิตจางและเกล็ดเลือดน้อยมาก หมอเลยจะถ่ายเลือดแก้ปัญหานี้ก่อน จะเกี่ยวกับที่มันลุกไม่ไหวหรือเปล่านั้น ยังไม่แน่ชัด พรุ่งนี้ จะพาปิงปองไปบริจาคเลือดให้โบ คิดไปก็ขำดี เป็นครั้งแรกที่โบกับปิงปองจะขึ้นรถไปโรงพยาบาลด้วยกัน ถ้าโบอยู่ในสภาพปกติ มันคงไม่ยอม มีหวังได้ทะเลาะกันรถแตก ได้ผลอย่างไร จะมาอัพเดทให้ฟัง ต้องขอบคุณป้าวิที่แนะนำสถานพยาบาลให้ บังเอิญมาอ่านเจอทีหลัง ก็ลองรักษาที่ รพส เกษตรดูก่อน ดูหมอเขาก็มีความตั้งใจดี เท่าที่เช็คจากเน็ต อาการม้ามโต โลหิตจาง เกล็ดเลือดต่ำ เป็นอาการของโรคพยาธิในเม็ดเลือด ซึ่งจะโยงไปถึงการสูญเสียการทรงตัวได้ ..... พยาธิเม็ดเลือดในสุนัข Friday, 11 June 2010 12:32 | Written by Administrator | | | พยาธิเม็ดเลือดในสุนัข (Blood Parasites) เป็นโรคที่เกิดจากเชื้อริกเกตเซีย ซึ่งสามารถพบได้ในเม็ดเลือด ทั้งในเม็ดเลือดแดง คือ Babesia spp. และเม็ดเลือดขาว คือ Ehrlichia spp.และ Hepatozoon spp โดยมีเห็บเป็นพาหะEhrlichia spp. สามารถพบได้ในสุนัขทุกเพศ ทุกพันธุ์ ทุกวัย เมื่อเห็บดูดเลือดของสุนัขที่มีเชื้อ E. canis เข้าไป เชื้อจะติดผ่านทางน้ำลาย เมื่อเห็บตัวนี้ไปกินเลือดสุนัขอีกตัว เมื่อเข้าไปในร่างกายสุนัขแล้ว เชื้อจะเข้าไปอยู่ในเม็ดเลือดขาว และ กระจายตัวสู่อวัยวะต่างๆและเริ่มแสดงอาการต่างๆดังนี้ อาการที่พบมี 2 ระยะคือ แบบเฉียบพลัน และเรื้อรังแบบเฉียบพลัน สุนัขจะมีไข้สูง ซึม เบื่ออาหาร บางตัวพบว่าเลือดกำเดาไหล พบจุดเลือดออกตามตัว ในสุนัขที่แข็งแรงร่างกายอาจพัฒนาภูมิคุ้มกันมาทำลายเชื้อเอง แต่ถ้าภูมิคุ้มกันไม่ดีพอเชื้อพยาธิเม็ดเลือดจะพัฒนาเข้าสู่อาการใน แบบเรื้อรัง ซึ่งจะมีอาการรุนแรงตั้งแต่ ซึม มีไข้สูง เลือดกำเดาไหลมาก ปัสสาวะเป็นเลือด หายใจลำบาก จนถึง ไขกระดูกทำงานบกพร่อง ภูมิคุ้มกันทำลายตัวเอง ทำให้โลหิตจาง เม็ดเลือดขาวและเกล็ดเลือดต่ำ ไตวาย ตับอักเสบ เยื่อหุ้มสมองอักเสบ และนำไปสู่การเสียชีวิตได้ ในส่วนการรักษาถ้าตรวจพบทันท่วงที สัตวแพทย์จะให้ยาฆ่าพยาธิเม็ดเลือด ร่วมกับการรักษาตามอาการ เพื่อควบคุมภาวะแทรกซ้อนที่เกิดขึ้นBabesia spp. เป็นชนิดที่อยู่ในเม็ดเลือดแดง พบว่าในลูกสุนัขจะแสดงอาการรุนแรงกว่าสุนัขโต อาการที่พบบ่อย เช่น ไข้สูง โลหิตจาง ซึม เบื่ออาหาร ในรายที่รุนแรง บริเวณเยื่อเมือก ใบหู จะซีดเหลือง ปัสสาวะเป็นส้ม แดง หรือ น้ำตาล เนื่องจากมีการแตกของเม็ดเลือดแดง ตับ ม้ามโต บางรายมีอาการทางประสาท Hepatozoon spp. ชนิดนี้เกิดจากสุนัขกินเห็บเข้าไป อาการที่แสดงออกมักไม่ชัดเจน เช่น เจ็บปวดกล้ามเนื้อ การเดินผิดปกติ มีน้ำมูก น้ำตา ท้องเสีย เบื่ออาหาร กินน้ำมาก ปัสสาวะมาก ปอดผิดปกติ นอกจากนี้ hepatozoon ยังถ่ายทอดจากแม่สู่ลูกขณะตั้งครรภ์ได้อีกด้วย ..... http://petvethome.com/petvethome/index.php?option=com_content&view=article&id=70&Itemid=112  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
เมื่อวันศุกร์ พาปิงปองไปบริจาคเลือดให้โบแล้ว แม้อายุจะมากสักหน่อย แต่ไม่เกิน 8 ปีที่เขากำหนดไว้สูงสุด ผลการตรวจเลือดปิงปองผ่านฉลุย พร้อมที่จะให้หมอเจาะคอบริจาคเลือด แต่ปรากฏว่า ผลเลือดของโบที่ตรวจพร้อมกันดีขึ้นเยอะ โลหิตเข้มข้นมากขึ้น จำตัวเลขไม่ได้ เกล็ดเลือดสูงขึ้นมาเป็นหลักหมื่น ผลตอบสนองต่อยาดีมาก หมอเลยบอกว่า ไม่ต้องถ่ายเลือด ให้ยา Siadocine มากินต่ออีก 1 อาทิตย์ และนัดให้ไปพบหมอประสาทวันศุกร์หน้า เพื่อดูเรื่องการทรงตัว ผลอัลตราซาวน์พบว่าม้ามโต แต่ไม่พบก้อนเนื้ออะไร สันนิษฐานว่าเป็นพยาธิในเม็ดเลือดและอาจมีโรคอื่นแทรกซ้อน ตอนนี้ โบอาการดีขึ้น โงหัวขึ้นมากินข้าวกินน้ำได้ แต่ยังลุกไม่ไหว จมูกไม่แห้งเหมือนก่อน มีความชุ่มชื้นมากขึ้น งานนี้ ปิงปองเลยรอดตัวไป ไม่ต้องเจ็บตัว  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
ดีใจด้วย ที่โบมีอาการดีขึ้น ขอให้หายเร็วๆ แข็งแรงเหมือนเดิม |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
สองทหารเสือ โบและปิงปอง เกิดมาเป็นคู่ทุกข์ คู่สุขกันโดยแท้ ในช่วงวัยรุ่นก็ราวีกัน มีความสุขสนุก คลายเหงาซึ่งกันและกัน ยามแก่ชรา จึงต้องมาเกื้อกูลให้เลือดช่วยชีวิตกันอีก ถึงแม้นจะไม่ได้ให้เลือดโบในครั้งนี้ อย่างน้อยโบก็มีเพื่อนที่คุ้นเคยมาโรงพยาบาลด้วยกัน แม่กี๋ว่าโบอุ่นใจที่มีปิงปองตามมาด้วย (โบอาจจะแอบดีใจว่าไม่เจ็บตัวเดีียวล่ะเที่ยวนี้..อีตาปิงปองคงโดนหมอฉีดยาเหมือนกันล่ะจิ..) หายไวๆนะโบ... กำลังใจและการดูแลเป็นอย่างดีของอาจารย์ไตรสิทธิ์..จะช่วยให้โบอาการดีขึ้นในไม่ช้าค่ะ ขอฝากเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ไว้หน่อยค่ะ เรื่องพยาธิในเม็ดเลือด พยาธิหนอนหัวใจ..พยาธิที่มากับยุง เห็บหมัด เนื้อสัตว์ หรือพื้นดิน ที่มีไข่พยาธิเป็นจำนวนมหาศาลเข้าสู่ตัวหมาของเราทุกวัน การถ่ายพยาธิจึงมีความจำเป็นที่ผู้เลี้ยง ควรต้องขอคำปรึกษาเรื่องการถ่ายพยาธิหรือการใช้ยาป้องกันเห็บหมัดจากสัตว์แพทย์ เพื่อให้หมาได้รับยาถ่าย ยาป้องกันเห็บหมัดตามน้ำหนัก อายุและระยะเวลาที่เหมาะสม บ้านแม่กี๋ตั้งแต่เลี้ยงบางแก้วหัวโต ตอนเก็บมาเลี้ยงระยะแรก มีปัญหาเห็บหมัด ขี้เรื้อน และเค้าเคยนอนนอกบ้านผจญยุงทะเลฝูงใหญ่มาหลายๆปี หมอแนะนำให้ฉีดหรือป้อนยา ไอเวอร์แม๊คติน(Ivermactin) อาบน้ำรักษาความสะอาด หยด ยาFrontline ในบางช่วงหน้าฝนที่มีเห็บหมัดชุกมากกว่าปกติ แม่กี๋ทำตามหมอทุกๆ เดือนครึ่ง ถึง 2 เดือนมาตลอด เต๋าเต้ยแม้นจะฉีดไม่ได้เพราะดุมาก แต่ก็ใช้วิธีป้อนทุกเดือนครึ่ง สังเกตมาหลายปี หมาที่บ้านไม่เคยมีปัญหาเห็บหมัดเลย แถมอ้วนท้วนดี ไม่มีพยาธิมารบกวนแย่งอาหาร หรือเป็นสาเหตุให้เกิดโรคใดๆได้เลยตลอด 7 ปีที่ผ่านมา เต๋าเต้ยอายุเข้าปีที่ 8 น้ำหนักยี่สิบกิโลแก่ๆ หมอให้กินเม็ดเดียวทุกเดือนหรือรอถึงเดือนครึ่งถ้าเห็บไม่มากเพราะเริ่มแก่ กลัวยาจะสะสม มีผลกับไตในอนาคตได้ แต่ก็มีข้อควรระวัง คือยาถ่ายตัวนี้จะแรงเพราะเป็นยาที่ใช้ในการกำจัดพยาธิและแมลงในปศุสัตว์ พวกสัตว์ขนาดใหญ่โดยเฉพาะ..ม้าและหมู ดังนั้นหมาเด็ก หรือหมาผอมน้ำหนักน้อย สัตว์เล็กเช่นแมว ต้องปรึกษาหมอก่อนว่าจะให้กินเท่าไร เว้นระยะนานแค่ไหน เคยมีที่กินเกินโดสถึงตายค่ะ และการให้ยาใดๆในปริมาณที่มากหรือนานติดต่อกันจะมีผลต่อตับและไตของหมาได้ |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
โบ แข็งแรงขึ้นในเร็ววันนะครับ |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
ขอบคุณทุกท่านที่มาให้กำลังใจโบ เมื่อวันอังคาร หามโบขึ้นรถไปหาหมอก่อนกำหนดนัด เพราะมีอาการแผลกดทับรุนแรง ที่ขาและหัวไหล่ งานนี้ ต้องลงทุนซื้อรถเปิดประทุนพร้อมคนขับให้โบ ดูท่าทางจะพออกพอใจ  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
หมอทำแผลและทดสอบการทรงตัว โบยังไม่กล้าที่จะยืนบนขาตัวเอง ตรวจเลือดซ้ำ ก็ยังไม่ดีกว่าเดิม หมอเลยเพิ่มโดสของยาแก้พยาธิเม็ดเลือดอีกครึ่งเม็ด พร้อมยาปฏิชีวนะ ที่บ้านไม่มีเห็บมาเป็นปีแล้ว เพราะวงจรของเห็บถูกทำลายด้วยเลือดของสุนัขที่กินยาฆ่าเห็บ สมัยก่อนใช้ยาหยอด Frontline แต่สู้ราคาไม่ไหว Heartguard ป้องกันพยาธิหัวใจก็แพง เลยละเลยอยู่พักหนึ่ง จนคุณพชรแนะนำยา ไบโอแมค 4000 ทำในไทย ราคาถูก ป้องกันได้ทั้งเห็บและพยาธิหัวใจ เลยให้กินต่อเนื่องเรื่อยมา จนหาเห็บไม่เจอ ที่เกล็ดเลือดต่ำ เข้าใจว่าโบขนสั้น ตกเป็นเป้าดูดเลือดของยุงที่ออกกันมาเป็นฝูงยามเช้าตรู่และพรบค่ำ ก็ไม่รู้ว่า ยุงจะนำเชื้อพยาธิเม็ดเลือดมาด้วยหรือเปล่า โบตอนนี้อาการดีขึ้นเยอะ กินโครงไก่ดิบ อาหารเม็ดได้ อึฉี่ได้ โชคดีที่หมอช่วยต่อสายฉี่ลงถุงให้ เลยไม่ต้องคอยเช็ดตัว ตอนนี้เริ่มลองให้กิน Cartiflex ที่ป้าวิฝากมาแล้ว เสาร์อาทิตย์นี้ มีเวลาจะลองเอาผ้าช้อนตัวให้มันเดิน 4 ขาดู เพราะนอนแช่อย่างเดียว เดี๋ยวแผลกดทับจะหายยาก นี่ก็ต้องคอยพลิกตัว ล้างแผลให้มันอยู่ น่าเต๊ะที่มันคอยแต่กลัวเจ็บ ร้องโวยวายหันมาแว้งกัดตลอด ต้องเอาผ้าคุมหัว จับท้ายทอยยามพลิกตัว
 |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
โบ..เก่งมากเลย..อาการดีขึ้นมาก รถเปิดประทุนคันใหม่ พร้อมคนขับ แทนเปลได้ดี..นั่งสบาย แถมไม่ต้องเกรงใจคนหาม ขอเก็บไอเดียนี้เอาไว้เป็นอุปกรณ์เสริมสำหรับบรรทุกหมาป่วย หมาแก่ เวลาเคลื่อนย้ายไปไหนๆ โบโชคดีที่มีเจ้านายที่เอาใจใส่ คอยดูแลเข้าใจ สังเกตุ ความทุกข์ยามเจ็บไข้ของโบ..ทุกอย่าง..เรียกว่าทั้งช่วยบรรเทา ป้องกัน รักษา ฟื้นฟู ทุกวิถีทางที่จะให้โบกลับมาช่วยตัวเองดั่งเดิม.. เมื่อหมาป่วยหนัก ช่วยตัวเองไม่ได้เลย เจ็บตรงไหน ไม่สบายอย่างไร บอกใครไม่ได้..ถึงเวลานี่เองที่..เจ้าของหมาคงต้องเข้าไปนั่งในใจ..คิดแทนหมา..สิ่งมีชีวิตที่ร้องทุกข์ใครไม่ได้ หมาเองก็หวังพึ่งเจ้าของ..ให้ช่วยบรรเทาทุกข์ให้เค้า..เช่นกัน |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
แผลกดทับของโบ เวลานอนน่าจะมีหมอนวง รองรอบแผล ไม่ให้แผลลงไปแปะกับพื้นแข็งๆโดยตรง ใช้หมอนเด็กเล็กที่มีขายก็ได้ ถ้าหมอนนิ่มยุบตัวมากเกินไป ก็ใช้เสื้อเก่าๆ สอดเข้าไปในปลอกหมอนช่วยเพิ่มความหนา ฝากรูปเตียงหมา เผื่อให้โบไว้นอนเล่น ทำเองก็ได้ไม่น่ายาก โครงท่อพีวีซี ขึงผ้าใบ(แบบผ้า) หรือผ้าดิบหนา เวลานอนจะยืดหยุ่นพอสมควร ด้านล่างโปร่ง ระบายอากาศได้ เวลาจะพาไปหาหมอก็เอารถสอดเข้าไปใต้เตียง ถอดขาเตียงออก เข็นไปได้เลย  |
 | ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
ขอบคุณป้าวิที่แนะนำ วันนี้ แวะไปเสียภาษีแถวสวนวสยาม เห็นเขามีขายแพยางสำหรับเล่นน้ำ ก็เลยซื้อมาฝากโบอันหนึ่ง โบมีแผลกดทับที่สะโพกทั้ง 2 ข้าง ให้นอนบนแพยางอ่อนนุ่ม คงจะช่วยบรรเทาแรงกดได้บ้าง มันเอาหัวเกยหมอนนอนสบาย ท่าทางจะไม่ยอมลุกขึ้นมาเดินง่ายๆ  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
วันนี้ คมเด็ดทะเลาะกับด็อตคอมผู้พ่ออย่างหนัก กัดกันไม่ยอมพ่อง่ายๆเหมือนเช่นที่ผ่านมา ช่วงจังหวะที่สมดุลในฝูงเสียไป ด็อตเน็ตตรงเข้ากัดปิงปอง ปิงปองก็ไม่ยอมให้กัดฝ่ายเดียว กลายเป็นมวย 2 คู่ ไม่อยากให้หมาแก่อย่างปิงปองต้องมาล้มเจ็บเหมือนโบ เลยพยายามดึงคอด็อตเน็ตออกมา แต่พลาดท่ามือเข้าไปอยู่ระหว่างเขี้ยวของปิงปองพอดี ก็เลยได้เลือดนองพื้นแทนหมา รีบเข้าห้องน้ำล้างแผล ปล่อยให้มันกัดกันเองไปสักพัก ก็เลิกลากันไปทั้ง 2 คู่ ปรากฏว่าที่เจ็บหนักกว่าเพื่อนคือกรรมการ ได้แผลที่นิ้วกลางฉีกยาวเกือบ 2 เซ้นต์ ส่วนปิงปองได้แผลที่ข้อศอกมา 2 รู เรื่องเกิดขึ้นตอนที่ให้พวกมันแยกย้ายเข้ากรงเพื่อกินข้าวเย็น ด็อตคอมจะขู่ลูกให้นอนหงายท้องยอมแพ้เสมอ แต่วันนี้คมเด็ดไม่ยอม เลยเป็นเรื่อง วันหลังคงต้องให้เข้ากรงกันให้เรียบร้อยก่อนจะยกชามข้าวเย็นออกมา  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
โบล้มหมอนนอนฟูกมาได้ 2 อาทิตย์กว่าแล้ว ยังไม่มีทีท่าจะลุกขึ้น เมื่อวาน มันคงรำคาญเครื่องช่วยปัสสวะ เลยไปแทะจนสายหลุดออกมาจากช่องปัสสวะ ต้องเก็บออกไป เห็นมันจะไปแทะแผลอีก เลยทำลำโพงให้มันใส่ชั่วคราว(เป็นลำโพงแบบจอแบน) คืนนี้ เห็นมันไม่ฉี่มา 2 วันแล้ว เลยรีบพามันไปคลีนิคนวลจันทร์ พอจะเอาขึ้นรถ มันฉี่แตกออกมากองใหญ่ คิดว่าจะให้หมอช่วยใส่เครื่องช่วยปัสสวะกลับเข้าไปพร้อมกับให้หมอช่วยล้างแผลกดทับให้ด้วย หมอแนะนำว่า ถ้าหมาฉี่เองได้ ควรให้ฉี่เองโดยใช้กระดาษซับ หรือ นอนในกรงที่มีตะแกรงรองให้ฉี่ไหลลงถาด แผลกดทับไม่ดีขึ้น มีเนื้อตายอยู่เยอะ เลยตัดสินใจฝากโบไว้กับคลีนิค ซึ่งจะล้างแผลให้ทุกวัน สะดวก สะอาด และ ถูกสุขอนามัยมากกว่ามาทำเอง หมอวินิจฉัยโรคให้ฟังชัดเจนดีว่า หมาเป็นพยาธิเม็ดเลือดได้จากเห็บที่มีเชื้อ(แม้เพียงไม่กี่ตัว) และฟักตัวอยู่ได้นาน จากนั้นแพร่กระจายอยู่ในตัวหมา ทำให้โลหิตจาง ร่างกายขาดเลือดไปเลี้ยงสมอง สมองไม่สามารถสั่งการ ทำให้การทรงตัวเสียไป ถ้ากำจัดพยาธิเม็ดเลือดได้ และโบไม่เป็นข้อสะโพกเสื่อม ก็จะกลับมาเดินได้เป็นปกติ  |
 | ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
วันนี้อาการโบเป็นอย่างไรบ้างยังนอนพักที่คลินิกอีกมั้ยมิซาเอะจะติดตามเรื่องราวของโบ-ปิงปองมาตลอดค่ะเพราะเค้าเป็นคู่กัดกันตอนนี้น้องหมาที่บ้านพี่พะโล้กับน้องฮาราชิก็ไม่ค่อยจะสามัคคีกันโดยเฉพาะน้องฮาราชิอายุ 10 เดือนจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้งไม่เคยมีครั้งไหนที่พี่พะโล้(1ปี3เดือน)จะเริ่มก่อนผลัดกันแพ้ชนะ.....ตอนนี้จะไม่ให้เค้าเจอหน้ากันเละไม่รู้ว่าเป็นการแก้ปัญหาถูกวิธีมั้ย บางครั้งอยากให้สามัคคีกันปล่อยให้เล่นกันแป็บเดียวพอเล่นกันเจ็บน้องก็หาเรื่องพี่อีก...ก็เลยหาข้อมูลเก่าๆของโบ-ปิงปองมาหาวิธีแก้ปัญหาแต่ตอนนี้ก็ยังแก้ปัญหาไม่ได้......ขอให้โบหายเร็วๆนะเป็นกำลังใจให้เจ้าของด้วยค่ะ  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ |
|
ขอบคุณคุณมิซาเอะที่ติดตามเรื่องราวของคู่กัดโบและปิงปอง เคยมีคนแนะนำว่า ต้องแยกเลี้ยง ซึ่งทำได้ลำบาก ยากต่อการดูแล ก็เลยเลี้ยงแบบปล่อยให้มันอยู่ด้วยกัน เพียงแต่ผู้เลี้ยงจะต้องระมัดระวังอย่างสูงอยู่าไปกระตุ้นต่อมอิจฉาของมัน เช่น จะพาตัวไหนไปเดินเล่น ก็ควรหลอกอีกตัวไปเก็บซะก่อน จะให้อาหาร ก็อย่าให้มันอยู่ใกล้เกินไป ที่สำคัญคื่อ ผู้เลี้ยงจะต้องปรามมันเมื่อตัวใดตัวหนึ่งแสดงอาการข่มขู่อีกตัวหนึ่ง ตอนนี้ที่บ้าน ก็มีคู่กัดคู่ใหม่ คือ ด็อตคอมกับคมเด็ดลูกของมัน คงเป็นการแย่งชิงความเป็นจ่าฝูงในบ้าน ด็อตคอมผู้พ่อจะขู่ลูกมันไม่ให้ซ่า บางครั้งคมเด็ดไม่ยอม กัดแบบกลัวๆ ด็อตคอมก็จะหันสีข้างให้กัด แต่ถ้าคมเด็ดยังไม่ยอมหยุด พ่อมันจะกัดแบบสั่งสอนบ้าง แต่ดูท่าไม่ได้กัดจริง ก็เลยปล่อยให้มันสังสอนกันเองในฝูง คอยดูอยู่ห่างๆ ไม่ให้เกิดบาดเจ็บร้ายแรง ครั้งก่อนไปห้ามปิงปองกับด็อตเน็ต เจอลูกหลง ทำเอาเลือดกระฉูดที่นิ้วกลาง ก็เลยได้บทเรียนว่า ให้หมาตกลงกันเองดีกว่า ว่าใครจะยอมใคร ถ้าตกลงกันไม่ได้ คงต้องเตรียมผงพริกไทยป่นโรยบริเวณปากมันให้มันจาม จะได้เลิกกัดกันเสียที ไม่งั้น ในขณะที่เราพยายามเปิดปากตัวหนึ่งให้คลายเขี้ยว อีกตัวอาจหันมาแว้งกัดเอาได้ ยังไม่ได้ลองเหมือนกันว่า จะทำให้มันเลิกราจากกันได้หรือไม่ แต่ที่แน่ๆ ใช้น้ำสาด ก็ไม่ได้ผล เอาไม้ตี ก็ไม่เลิก คุณมิซาเอะ ลองดูนะ แล้วช่วยรายงานผลด้วย โบไปอยู่คลีนิคนวลจันทร์มาได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว วันก่อนไปเยี่ยมมา ก็ยังนอนซมอยู่ในกรง ดูมันดีใจที่เจ้าของไปเยี่ยม ใช้ขาหน้ายันเอาหัวเงยขึ้นมากินน้ำได้ ปกติหมอต้องใช้ไซริงป้อนน้ำให้มัน และมันไม่ค่อยกินอาหารเม็ดที่เอาไปฝากไว้ ก็อยากกินข้าวคลุกกับโครงไก่ดิบมากกว่า ก็เลยคิดว่า อาทิตย์นี้ จะพามันกลับบ้าน ดูแลเอง ให้มันได้เห็นแสงเดือนแสงตะวัน เจอหน้าเพื่อนฝูงและคู่กัดบ้าง คงจะช่วยกระตุ้นพลังชีวิตมันได้มากกว่านอนในกรงทั้งวันในห้องแอร์  |
| ตอบ: รำพึงรำพันเมื่อยามแก่ | ||||||||
|
เรื่องของโบ จะลงเอยอย่างไร ติดตามอ่านได้ที่กระทู้ http://www.bangkaew.com/elearning3/mod/forum/discuss.php?d=715
|
