**นับว่าเป็นเจ้าของหมาที่ดี ที่มีความตั้งใจ หาทางป้องกัน มากกว่า ตามแก้ปัญหา**

แต่ความจริงคือ......เจ้าของ เป็นผู้ที่มีส่วนสำคัญที่สุดในชีวิตของหมา 

พฤติกรรมของหมาจะเป็นอย่างไรนั้น ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของเจ้าของ70-80%

การนำหมาไปเข้าโรงเรียนฝึก เป็นการฝึก ให้หมาทำท่าทางต่างๆตามคำสั่ง(ของผู้ฝึก)

ไม่ได้เป็น การปรับนิสัยหมา ได้ แต่อย่างใด

การอ่านกระทู้เก่าๆเกี่ยวกับหารแก้ปัญหาหมาก้าวร้าว ในสถานะการณ์ต่างๆกัน

และนำมาปรับใช้ในการ ควบคุมหมาของเรา เพื่อป้องกันไม่ให้มีปัญหาแบบนั้นต่างหาก

ที่เป็นการวางแผนการป้องกันที่ตรงจุด และได้ผลดีกว่าส่งไปฝึก แน่นอน

รูปนี้ถ่ายเมื่อ 23 เดือนพฤศจิกายน ตอนนี้คงโตขึ้นเยอะเลยนะคะ เจ้าตัวนี้ที่่บ้านก็ซนเหมือนกัน กัด แทะ รองเท้าที่เผลอวางไม่พ้นมือมันเขี่ยลงมากัดหมด โทษมันไม่ได้ เราเก็บไม่ดีเองอ่ะนะ

ส่วนเรื่องดุ ยังไม่เห็นนะคะ เห็นแต่วิ่งเล่นติงต๋องไปวันๆ ตื่นก็กิน นิ่งก็คือมันหลับเท่านั้นเอง

http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/J2420793/J2420793.html

สวัสดีค่ะ คุณ ปิงปอง....ใช่ค่ะ รูป ยิ่งใหญ่ ปัจจุบันค่ะ

ตอนนี้ น่าจะเรียกได้ว่า ดุดี มากกว่า ดุร้าย แล้วค่ะ  ใครไม่มายุ่งด้วย ก็ไม่ยุ่งกับใคร  ดูสุขุมขึ้นมากตามวัย  วันๆเอาแต่กินแล้วก็นอน....ถ้าไม่มีแมวมากวนนะ// ถ้าเห็น หรือได้ยินเสียงแมว ก็จะกลายเป็นปีศาจร้ายในทันที// แบบว่า...ต้องเอาให้ตาย

ส่วนความสัมพันธ์กับคน....ที่บ้านรู้นิสัย ไม่ค่อยมีใครไปยุ่งกับแก จะอาบน้ำ หาเห็บ แปรงขน เช็ดหู ฯลฯ ก็ลูกสาวทำเองทุกอย่าง .... แกจะ เล่น., ดีใจ ,โดดขึ้นมาเกาะ ฯลฯ เฉพาะกับคนสองสามคนในบ้าน....คนอื่น ก็จะไม่มีใครมาวุ่นวายกับแก

ไม่ได้กัดใครมานานแล้ว  เพราะไม่มีใครมาจับ หรือเล่นกับแก  แม่บ้าน หรือ คนเลี้ยงหมา เดินผ่านไปผ่านมาแกไม่สนใจ .... อย่ามาหยุดมองหน้านานๆ หรือมาจับตัว ...ไม่ชอบ   คนในบ้านรู้เสียอย่างนั้น  ก็อยู่ร่วมกันได้โดยสันติ ไม่มีเรื่อง  

สวัสดีค่ะ คุณ pichai.....

ที่เล่าถึงการแหกรั้วออกไปเที่ยว// การกัดตาข่ายรั้ว // การร้องมากเมื่อให้อยู่ในกรง // ทุกอย่าง ปัญหาอยู่ที่ เจ้าของไม่ได้ แสดงให้เขาเห็นชัดเจนว่าเป็นผู้ควบคุมเขา

วิธี ตี  ไม่ใช่วิธีที่จะควบคุมหมา  เจ้าของต้องเรียนรู้ที่จะคิดแบบหมาและสื่อกับหมาด้วยภาษาที่หมาเข้าใจได้ง่ายที่สุด  เป็นภาษาที่หมาเขาใช้สื่อกัน  นั่นคือ ภาษากาย  ยังเล็กอยู่ ควรรีบฝึกวิธีการควบคุมที่ถูกต้องเอาไว้ตั้งแต่ตอนนี้

ถ้าเจ้าของ ควบคุมพฤติกรรมส่วนใหญ่ของหมาได้  ปัญหาต่างๆที่เล่ามา ก็จะลดลง หรือ หมดไปเอง   พยายามอ่านคำอธิบาย ในบทความ และกระทู้ต่างๆ อย่างละเอียด และทำความเข้าใจทีละน้อย  เพราะมีคำตอบสำหรับทุกคำถามอยู่ในข้อความเหล่านั้น  ค่อนข้างละเอียด ชัดเจน โดยเฉพาะ ข้อความของ คุณ เจ้าไปรท  ซึ่งมีหลายกระทู้

ลองแวะเข้าไปอ่าน  ที่นี่ดู  อ่านเข้าใจง่าย มีรูปประกอบ  ลองทำตามได้ไม่ยาก  แต่ต้องอ่านคำอธิบายให้ละเอียดและทำความเข้าใจให้ดีก่อน.... 

การฝึกคนเป็นจ่าฝูง

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=yojajiji&month=11-2008&date=27&group=6&gblog=11

การควบคุมหมา

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=yojajiji&month=11-2008&date=16&group=6&gblog=4

การพาหมาเดิน

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=yojajiji&month=11-2008&date=14&group=6&gblog=1

หวัดดีค่ะคุณpichaiสำหรับดิฉันคิดว่าบางแก้วมีความฉลาดในตัวเองอยู่แล้วเพียงขอให้เราเอาใส่ใส่ดูแล  อบรม  สั่งสอน เสมือนเค้าเป็นลูกเราคนหนึ่ง ดังสุภาษิต"ไม้อ่อนดัดง่ายไม้แก่ดัดยาก"  ส่วนดิฉันเลี้ยงบางแก้วให้เป็นธรรมชาติมากที่สุด ไม่เคยตี  หรือมัด  แต่จะฝึกเข้ากรงให้เป็นเวลา  ปล่อยเป็นเวลา  ใช้เสียงดุถ้าทำผิด  เวลาให้กินของว่างเค้าจะนั่งคอยอย่างเรียบร้อย  ถ้าตัวไหนไม่นั่งก็ไม่ได้กิน ทำบ่อยๆเค้าจะติดเป็นนิสัยหากอยากกินอะไรจะนั่งโดยอัตโนมัติ

ต่อตอนเช้าค่ะเมื่อคืนไฟตกเลยคุยไม่ได้นาน .....จริงๆแล้วเราควรถามตัวเองก่อนว่าต้องการอะไรจากเค้า  สำหรับดิฉันสิ่งที่ต้องการคือ เฝ้าบ้าน  เป็นเพื่อน แต่สิ่งที่ได้รับมีมากกว่า คือได้ผ่อนคลาย  ไม่เครียด เพราะเค้ามีเรื่องวุ่นวายกับเราไม่หยุด  เด็กๆควรให้ใกล้ชิดกับเค้าอย่ากลัวเกินไป  พูดคุยกับเค้ามากๆรู้สึกเค้าเข้าใจในสิ่งที่เราพูดและอย่างที่คุณพ่อเจ้าไปร์ทแนะนำวางตัวให้เหนือกว่าเค้าเข้าไว้  อย่างเวลาให้อาหารต้องนั่งรอให้เรียบร้อยก่อนจึงให้กิน  popeye ที่เป็นตัวผู้มักจะยอมให้ตัวเมียกินก่อนเสมอแต่ดิฉัน มักจะให้พร้อมๆกันเพื่อแสดงให้เห็นว่าเรารักเค้าเท่าๆกัน

ปฏิบัติต่อเค้าให้เป็นธรรมชาติอย่างปกติไม่มากหรือน้อยจนเกินไป

ตอนแรกดิฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันกับคำว่าจ่าฝูง พอเข้ามาศึกษาบางเรื่องในเว็บนี้จึงพอทำความเข้าใจได้ดีขึ้น  (ได้เลี้ยงบางแก้วเพราะความบังเอิญเจ้าของเก่ายกให้ตอนอายุ1ปีกว่าแล้ว)ถ้าพูดถึงจ่าฝูงน่าจะหมายถึงคนที่เค้ารัก ยําเกรง บางแก้วจะรักดิฉันและสามีมาก สามีเป็นคนฝึก ส่วนดิฉันดูแลความเป็นอยู่เพราะเราใจอ่อนกับเค้าเสมอๆอย่างขังกรงตอนแรกเวลาเค้าร้องสงสารอยากปล่อย  สามีต้องคอยกำกับให้ใจแข็ง  จนเดี๋ยวนี้เค้ารู้หน้าที่เป็นอย่างดี ส่วนลูกๆมีหน้าที่แกล้งเค้าอย่างเดียวเราต้องคอยเตือนลูกให้เล่นน้อยๆกลัวเค้ารำคาญเดี๋ยวจะก้าวร้าวเกินไป(บางแก้วรู้ดีค่ะว่าเรารักลูกเราเค้าก็จะรักด้วย) ส่วนเรื่องลุยกับหมาไทยหายห่วงค่ะ 1ต่อ4 เจ้าตัวเมียของดิฉันสบายมากสู้ไม่ถอยเจ้าตัวผู้ไม่เข้าร่วมค่ะ(เพราะแอบชอบหมาไทยอยู่)ดูความเจ้าเล่ห์ของเค้านับเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของบางแก้ว

**....พอดีลูกสาวคนเล็กเพิ่ง10ขวบ แล้วเค้าก็ไม่สามารถทำน้ำเสียงดุๆได้ (เป็นเด็กขี้ใจอ่อน) ผมเลยกลัวว่าเค้าจะมองเป็นลูกฝูง...**

จ่าฝูง  ไม่ได้หมายความว่า ต้องแสดงออกด้วยเสียงดุๆเพื่อข่มหมา  แต่เป็นการสร้างบุคลิก จ่าฝูงให้หมาเกรงใจ   เด็กสิบขวบ นับว่าโตพอสมควรแล้ว ถ้ามีผู้ใหญ่ที่หมาเกรงใจอยู่แล้ว คอยช่วยเป็นแบค หมาจะเรียนรู้ และเข้าใจได้เอง  

ผมว่าสุนัขฟาร์มก็ไม่ได้จิตประสาทดีเสมอไปหรอกครับ ถ้าดุผมว่าต่ามที่ป้าวิบอกครับสอนเองได้ความรู้สึกดีครับ ลองอ่านกระทุ้เก่าของพ่อเจ้าไปร์ทดูสิครับดีมากครับ