| |
ตอบทั้งคุณศุภสิทธิ์แล้วคุณนิชา ครับ เม็ดขนุนเขาโดนเขี้ยวเพชรแหย่ ให้กัดเขาทุกวัน จนต้องนี้ ก็สู้กันไม่ได้ร้อง เพียงแต่ว่าถ้ากินอาหารหรือว่าเขาเห็นอาหารที่ผมถืออยู่ เม็ดขนุนก็จะหลบไปเองเพราะว่าเขี้ยวเพขรจะจ้อง แต่ตามปกติก็กัดกัน ตามประสาบางแก้วแรงหน่อยแต่ก็ถ้าสู้ไม่ได้ก็หงายท้องเองครับ ถ้าบอสซั่มร้องก็คงให้เราสนใจเหมือนเรียกร้องให้เรามาดูเขาหน่อยมั้งครับ แต่คงเห่าเก่งแล้วก็ดุเหมือนบางแก้วทั่วไปครับ ส่วนเขี้ยวเพชรเขาหวงของตั้งแต่อายุเขา 2 เดือนแล้วครับ ตอนเริ่มดุที่สังเกตได้ก็ตอนช่างมาทำกระเบื้องบันได ช่างแค่หยิบกระเบื้องเขี้ยวเพชรก็ขู่จะกัดท่าเดียว ทั้งๆที่ 2 เดือนนิดๆนะ แต่พอช่างเข้าใกล้ๆก็วิ่งหนีอยู่ดี หรือว่าบางทีเขาเผลอๆ ช่างมาแอบจับพอเขาหันไปก็ร้องเอ๋งเลย เพราะว่าเขาเล็กอยู่ สังเกตุจากจุดนั้นก็มั่นใจว่าต้องดุมากขึ้น แต่จิตประสาทเขาดีมากนะครับ ถ้าเพื่อนมาแล้วรู้ว่ามากับเราเขาจะไม่กัดไม่เห่า ถ้ามีเราอยู่ด้วย หรือว่าถ้าเพื่อนเดินไปไหนเขาเดินตามด้วยไปเฝ้าแบบนั้นแหละครับ ถ้าหยิบอะไรออกมามีขู่ คำรามทันที บางทีต้องล่ามไว้เพื่อความปลอดภัยนะครับ แต่ถ้าออกไปข้างนอกอีกเรื่องเลย เข้าหาสุนัขทุกตัว ถ้ามีคนอื่นที่แต่งกายไม่ดีก็จะกัดเขา คุณนิชาต้องพยายามให้เวลากับเขาบ่อยๆนะครับ การเลี้ยงบางแก้วนั้นอยู่ที่การเอาใจใส่ การให้เขาเชื่อฟังเราไม่ใช่เราไปตามใจเขา แล้วก็การเอาใจใส่กับสิ่งที่เขาเป็น แบบคุณนิชาปรึกษาแบบนี้ผมก็รู้สึกดี ที่คุณนิชามองพฤติกรรมเขาแล้วสงสัย ถือว่าคุณได้เอาใจใส่เขาแล้วน่ะครับ
|
