ไอติมเอ้ย ไปอยู่ใหนลูก  แม่หนูใจจะขาดอยู่แล้ว .... กลับบ้านไวไวนะ มีหลายคนเป็นห่วง รวมทั้งแม่ข้าวเหนียวด้วย ทุกคนที่รักบางแก้วจะรู้ดีว่า มันทรมานใจแค่ใหนถ้าเขาหายไป

กลับมาทานข้าวที่บ้าน นะไอติมเด็กดี ของแม่

ถ้าเห็นว่าคล้ายๆ ก็ต้องลองไปดู ดีกว่าไม่มีความหวัง เพราะไม่แน่คนอุ้มขึ้นรถ แล้วอาจปล่อยลงกลางทางก็ได้ ยังไงแม่ไอติมก็ลองขับรถไปดูนะ เพื่อจะเป็นไอติม คงลำบากแย่ อยากฟังข่าวดีว่าเจอติมแล้วจัง ขอให้เจอนะพี่หมีเอาใจช่วย

อยากได้ยินว่าไอติมกลับบ้านแล้ว จะเป็นไปได้มั๊ย อยากให้เป็นอย่างนั้นนะ ขนาดเราไม่เคยเจอ ยังใจเสียเลย แล้วแม่เค๊าล่ะจะทุกข์แค่ไหน อย่าท้อนะ ต้องมีความหวัง กลับบ้านซะนะลูกไอติม

ถึงคุณพ่อคุณแม่ของไอติม

เพื่อนผมเคยมีประสบการณ์สุนัขหายครับ หายไป2-3 วันไม่ยอมกลับ สืบเนื่องจาก

1. มีกิ๊กและไม่ยอมกลับบ้าน (จับได้คาหนังคาเขา อยู่ห่างจากหมู่บ้านไปร่วมกิโลนะครับ)

2. เจอบ้านที่เขามีอาหารการกินสมบูรณ์ (บังเอิญหนีเขาไปแอบในครัวของอีกหมู่บ้านหนึ่ง เจ้าของบ้านกล้าๆกลัวๆ ก็เลยเอาอาหารเนื้อปลา มาให้กินตลอด)

เลยส่งรูปฝากพวกมูลนิธิต่างๆ ซึ่งเขาต้องออกตระเวนช่วยคนในละแวกนั้น สุดท้ายเจอครับ ไปอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่งเพราะมีกิ๊กและเจ้าของบ้านเขาเลี้ยงดีด้วย เลยไม่ยอมกลับ ผมแนะนำให้เอารูป ไอติม ไปฝากไว้กับพวกเจ้าหน้าที่มูลนิธิต่างๆที่เขาต้องขับรถไปทำงานตระเวนงาน อาจโชคดีและมีโอกาสสูงที่จะได้เจอนะครับ ถ้าหลงมาเขาเขียว เดี๋ยวผมดูแลให้นะครับ download รูปไว้แล้วครับผม

นิยม

    หมาใหญ่คงไม่น่าจะมีใครจับไป แต่ประเด็นติดสาวเป็นไปได้สูงมาก แต่อีกกรณีก็คือเจอฝูงหมาเจ้าถิ่นแล้วหนีเตลิดไปเรื่อยๆ จนกว่าจะพบที่ปลอดภัยเขาก็จะวนเวียนอยุ่แถวนั้น แต่ถ้าเขาใช้ชีวิตอยุ่นอกบ้านเป็นปกติเขาน่าจะรู้ทางหนีที่ไล่เป็นอย่างดี หรืออาจเป็นทั้งสองกรณีร่วมกัน

   ขอให้โชคดีพบเขาโดยเร็วครับ

ไอติมกลับบ้านแล้วค่ะ แต่กลับมาแบบร่างที่ไร้วิญญาณ คือ เขาตายแล้วค่ะ เพราะโดยคนทำร้าย  ที่จริงเขาอยู่ไม่ใกล้จากบ้านเป็นแคมป์คนงานก่อนสร้างห่างประมาณไม่ถึง 1 กิโล แต่เราไม่เคยเขาไปหาเลยเพราะคิดว่าถ้าอยู่แค่นี้ไอติมต้องกลับบ้านได้  แต่ที่เขากับไม่ได้เพราะเข้าติดอยู่ที่บนตึก แล้วโดนคนไล่ให้ล่วงลงมา ตึก 4 ชั้น ค่ะ   คนงานเอาศพเขาไปที่ที่ป่าริมแคมป์ ในที่สุดเราก็ได้เขากลับบ้านแต่ช้าไปแค่นั้นเอง  อ้อเอาเขาไปเผาที่วัดคลองเตยในตอน 4 ทุ่ม เจอศพเขาตอน 2 ทุ่มค่ะ ซึ้งก็อืดแล้ว  และตอนเช้าก็ไปเก็บกระดูกไอติมเรียกเข้ากลับบ้าน  เสียใจสุดๆๆเลย ไม่เคยเสียใจอะไรเท่านี้มาก่อน เพราะไอติมเป็นเหมือนส่วนหนึ่งของชีวิตของอ้อ 

      เห็นหน้าไอติมที่หน้ากระทู้แล้ว ก็ยอมรับว่าเศร้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คงต้องขอแสดงความเสียใจกับคุณแม่ไอติม วันนี้คงได้แต่ทำใจให้สบาย เขาคงมีบุญอยู่กับเราเพียงเท่านี้ เกิด แก่ เจ็บ ตาย มันหนีกันไม่พ้น คงเหลือไว้แต่ความทรงจำสำหรับเราเท่านั้น

      สุดท้ายไม่ว่าไอติม จะอยู่ในภพใด จงพบเจอแต่สิ่งที่ดีๆ เหมือนเช่นที่เขาได้รับความรักความเข้าใจจากนายคนหนึ่งในชาตินี้ สำหรับชีวิตหนึ่งที่ต้องจากไปเพราะความเขลาของใครบางคน คงได้แต่อโหสิกรรมซึ่งกันและกัน

เศร้ามาก

เสียใจจังเลยอ่ะ...

เลื่อนขึ้นไปมองหน้าไอติม น้ำตาไหลเลย...

เมื่อวานยัง พูดกับ เจ้าที่บ้านเลย ว่า ช่วยอวยพรให้น้อง ๆ ที่หายปลอดภัยด้วย...

โธ่ เอ้ยยย

เป็นเรื่องน่าเศร้าจัง พี่หมีคงคิดถึงไอติมมาก ถ้าออกตามหาตั้งแต่แรกตะโกนเรียกสักหน่อย คงเจอตั้งแต่วันนั้น ถ้าเป็นแม่พี่หมี แกคงเดินหาทั้งคืนไม่มีการนอนแน่ แต่ก็คงขึ้นอยู่กับเวรกรรม ไอติมคงมีอายุไขแค่มี ไปดีนะไอติม ขอให้ทุกคนจำไว้เป็นบทเรียนว่าอย่าไว้ใจอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ ถ้ารักเค๊า ต้องคอยดูแล ไม่ให้คลาดสายตาเพราะคนอื่นไม่ได้รักหมาซะทุกคน อาจจะทำร้ายหรือไล่จนลูกๆ ของเราเตลิดไปไกลก็ได้ ถ้าคิดจะปล่อย ก็ต้องคอยมองหา บ่อยๆ อย่าลืมนะเพื่อนๆชาวบางแก้ว จะได้ไม่มีใครเป็นแบบไอติม รักและคิดถึงไอติมนะ

เข้ามาติดตามดูทุกวันค่ะ ว่าไอติมกลับบ้านหรือยัง วันนี้เข้ามา พออ่านประโยคแรกก็ดีใจ  แต่พออ่านต่อไป.....น้ำตาไหลเลยค่ะ.....สงสารไอติมและคุณอ้อมาก......  

.......พูดไม่ออกค่ะ........

....ก็.....ขอให้คุณอ้อเข้มแข็ง.......รักไอติม....และสุนัขตัวอื่นๆ ต่อไปนะคะ  และขอให้อย่าเกิดเหตุร้ายๆ อย่างนี้ขึ้นอีกเลยค่ะ.......ส่งกำลังใจไปให้คุณอ้ออยู่นะคะ

เสียใจด้วยครับ  ขอให้พยายามลืมความโศกเศร้า  นึกถึงแต่สิ่งดีๆที่ไอติมเคยมีร่วมกับครอบครัว  ซึ่งผมเข้าใจดีครับว่าเป็นยังไงเพราะเคยประสพมาแล้ว  พูดไม่ออก ทำดีที่สุดคือนำร่างไร้วิญญาณมานอนหลับพักผ่อนในบริเวณบ้าน   ขอให้อย่าเกิดเหตุร้ายขึ้นกับใครอีก  ขอให้ทุกตัวไปเจอกันที่สะพานสายรุ้งนะ  (ขออนุญาตใช้คำว่า (สะพานสายรุ้ง)  และจะได้มีความสุขตลอดไป   

ขอแสดงความเสียใจกับไอติมด้วย   ขอให้ไอติมไปดี

เสียใจด้วยครับ  เข้าใจความรู้สึก  แค่เขาเจ็บป่วยไม่สบายเราก็ยังทุกข์ใจแล้ว  แต่นี่.........

       พ่อลัคกี้

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ...

ดิฉันแม่ของโจโจ้ขอแสดงความเสียใจด้วยคะ เข้าใจว่าคุณแม่ของไอติมรู้สึกยังไง เพราะดิฉันเองในช่วงเดือนกันยายนปี 50 ก็เป็นช่วงที่ดิฉันเสียใจสุด ๆ ในชีวิต ที่ต้องสูญเสียคุณแม่ และหมาบางแก้วที่ชื่อฮีโร่ ไปในเวลาไล่เลี่ยกัน จนมาถึงปี 51 ในเดือนนี้จึงทำให้ดิฉันยังคงระลึกคิดถึงเหตุการณ์ในการสูญเสียนั้นอยู่เสมอ  ขอให้คุณแม่ของไอติมจงอดทนและเข้มแข็งนะคะ

แม่ข้าวเหนียวเข้ามาวันนี้เพื่ออยากดูว่าไอติมกลับบ้านหรือยัง สุดท้าย ไอติม ก็ไปอยู่กับข้าวเหนียว จนได้

ป่านนี้ไอติมกับข้าวเหนียว คงวิ่งเล่นไล่งับกันอยู่บนสวรรค์  กลับมาเยี่ยมแม่อ้อบ้างนะไอติม เหมือนที่แม่ข้าวเหนียวรับรู้ได้ว่าข้าวเหนียวก็เคยกลับมาหาแม่

แม่ข้าวเหนียว เสียใจด้วยนะคะ ความรู้สึกนี้ ดิฉันเข้าใจดี ร้องไห้ เถอะค่ะเมื่อเวลาที่เราเสียใจ   แต่........ อย่าหยุดคิดถึงเขานะคะ

เขาจะอยู่ในใจ ของเราทุกวัน ....

ฝันดีนะไอติม...หลับให้สบายนะเด็กดีของแม่อ้อ...

หมาบางแก้วเคยหายไป หาเกือบทั้งวัน เช้า เย็น กลางคืน และดึกๆ รุ่งสางว่าจะไปหาอีก ตีห้า ในวันที่ 1 มกราคม ปีนี้เอง ยอดซัน กลับบ้าน อยู่กันคนละฝั่งลำน้ำมูล วารินชำราบ กับเมืองอุบลฯค่ะ เจ้าของดีใจมาก ๆ เรียกลุงข้างบ้านมาดูด้วยความดีใจสุด ๆ

  นี่คือรูปถ่ายสะพานเสรีประชาธิปไตย ยอดฯ เคยนั่งรถผ่านประจำ และเคยไปแถวฝั่งวารินฯ หลายครั้ง แต่ไม่กินว่าระยะทางที่เป็นในเมือง และมีสะพานข้ามแม่น้ำ

ดูชัด ๆ ค่ะ ถ้าใครเคยไปเมืองอุบลฯ และวารินชำราบต้องได้ข้ามสะพานนี้ บ้านเราอยู่บริเวณที่มีต้นไม้ใหญ่ ๆ ทางฝั่งซ้ายมือ  และมีหมาเจ้าถิ่นหลายตัว ซึ่งปกติยอดก็ไม่ค่อยผ่านแถวนี้ถ้าไม่มีเจ้าของไปด้วย

      คิดว่ายอดฯไม่เตลิด เพราะเราปล่อยเขา และให้ไปเที่ยวตามอำเภอใจ แต่เขาก็ไปไหนไม่ไกลค่ะ แต่ไอติมคงเป็นหมาที่ใจกล้ามาก และอาจตามหมาตัวเมียไป เราพยามหาเหตุผลว่า ใครจะยึดบางแก้วตัวเบ้อเร่อไป  ถ้าอยู่สกลฯ หรือเวียตนามก็ว่าไปอย่าง เพราะหมาไม่เชื่อง  แต่ยอดฯ เขาก็เชื่องมาก และฝั่งวารินฯ เทศบาลจะจำกัดขอบเขต หมาไม่ค่อยมีเพ่นพ่าน เรียกว่าแทบไม่เจอเลยก็ว่าได้ ซึ่งแตกต่างกับฝั่งเมืองอุบลฯ อย่างเห็นได้ชัด จึงเป็นเหตุให้หมายอดฯ ไม่เตลิดก็เป็นได้

      เกือบอาทิตย์แล้ว ไม่รู้ว่าไอติมเป็นตายร้ายดีอย่างไร เราทำพิธีเรียกเขาโดยร้องเรียกในตุ่มน้ำ ในหม้อนึ่งข้าว ก็ว่ากันไป..ขออ้อนวอนให้ไอติมกลับมาหาแม่ด้วยความปลอดภัย  ขอให้ตาม ๆ ๆ เขาด้วยค่ะ

      เสียใจด้วยค่ะแม่ไอติมและครอบครัว อโหสิกรรมให้พวกเขา ไอติมคงไม่ได้ไปทำร้ายพวกเขา กะแค่หมาตัวเดียว น่าจะไล่ไปดี ๆ ก็อย่างว่า "บางคนรู้ว่าบางแก้วก็กลัวไว้ก่อน ไม่ปลอดภัย สำหรับบางแก้วเลย" ขอให้ไอติมไปสูสุคติ

เป็นอุทาหรณ์ ถ้าเห็นบางแก้วหายไปนานผิดปกติ เราจะตามทุกครั้ง เพราะไม่แน่ใจว่าเขาจะถูกรถทับไหม ต้องพยามค้นห้าให้เร็วที่สุดเป็นอันดับต้น ๆ เพื่อให้คนอื่นรู้ว่าลักษณะรูปพรรณหมาของเราเป็นอย่างไรไว้ ให้เบอร์โทร. หรือบอกกับเราที่คนรู้จัก  หมาเรามีเจ้าของ (เราจะไม่ค่อยนิมใส่ปลอกคอให้เขาเพราะกลัวแผงคอไม่สวย) บางคนที่รู้จักบางแก้ว เค้าจะต้องรู้ว่าเป็นหมาที่มีเจ้าของ โดยเฉพาะหมาที่มีลักษณะดีเช่นไอติม และคนก็ไม่น่าจะชนเขาได้ (กรณีของทิวไผ่) ก็หมามันโตมาก ถ้าชนรถเราก็แย่ ถ้าไม่วิ่งตัดหน้า จนกระทั่งว่าถ้าเราหยุดแล้วจะอันตราย

       อยากเรียกร้องให้พวกเราประชาสัมพันธ์ พิจารณาดูว่าลักษณะหมาแบบใดที่มีเจ้าของ แล้วเขาเหมือนเด็กหลงทาง  ก็อุปการะไว้ชั่วคราว และประกาศหาเจ้าของต่อไป หรืออุปการะไว้ตลอดก็ยังดีกว่าหมาน่านัก ใช้งานได้ถูกฆ่า

ขอบคุณมากๆๆเลยนะค่ะสำหรับกำลังใจที่มีให้  ตามนี้เสียใจมากเห็นที่ที่เขานอน โต๊ะมาหินที่เขานั้งเล่น น้ำตาไหลทุกทีเลยใช้ว่าอ้อไม่ตามหานะค่ะตามหาทั้งวันทั้งคืน ตอนวันอาทิตย์ออกตามหาตั้งแต่ยังไม่เช้าเลย ตามหาทั้งวันก็ไม่เจอ  วันจันทร์ก็ตามหาแต่ที่เสียใจทุกวันนี้คืน ไม่ได้เข้าไปถามที่แคปม์คนงานนั้น ไม่ได้พูดคุยเดินมองๆๆเฉยๆ เพราะคิดว่าถ้าไอติมมาแถวนี้มันกลับบ้านแล้วเพราะไม่ใกล้จากบ้านเลยแต่ในใจคิดว่าเขาจะหลงทางเตลิดไปที่ใกล้ๆ แล้วกลับบ้านไม่ถูกนะค่ะ เลยออกตามหาแต่ที่ไกล พิกัด 5  กิโลประมาณนั้น   คำพูดที่พูดกับเขาครั้งสุดท้ายคือ  "ไอติมมาใส่ปลอกคอกก่อนเขาจะได้รู้ว่ามีเจ้าของ แล้วรีบกลับบ้านนะ"  เราก็คิดในทางที่ดีค่ะปลอบใจตัวเองว่าดีแค่ไหนที่ไม่เอาเขาไปกิน  ยังเจอศพเขาตอนแฟนมาบอกร้องไห้โฮเลยไม่อายใครเลย  2 ทุ่มคับรถไปแคปม์คนงานถามหาใครเอาศพหมาไปทิ้ง เขาทิ้งศพไอติมไกลมาก มีแต่ป่าหญ้ากับโคลน เดินลุ่ยเข้าไปเอาเลยยังไงก็ต้องเอากลับบ้านให้ได้ ซึ้งตอนที่เจอไอติมก็เริ่มอืดแล้ว  ร้องไห้แบบไม่อายใครเลยค่ะ  เอาเขากับบ้านจัดการเรื่องศพ คืนนั้นต้องเอาเขาไปเผาที่วัดเลย  วัดคลองเตยในค่ะที่เขารับเผาหมาข้าวของทุกอย่างที่ติมใช้เอาไปให้เค้าด้วยของเล่น ขนมเอาไปทำบุญให้หมาที่วัด  4ทุ่มกว่าถึงได้เผา  ขับรถออกมาก็บอกเค้าว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะมารับกลับบ้านนะ   ตอนเช้ามารับติมกับบ้าน ไอติมเหลือแต่กระดูกแล้ว  กระดูกเด็กดื้อกลับบ้านกันนะ นิมนต์พระมาสวดทำพิธีให้ ก็ร้องไห้ตลอด ตั้งใจจะฝังกระดูกเขาไว้ที่บ้านใหม่ค่ะ  เพราะตอนนี้กำลังสร้างบ้านอีกหลังนึงไว้เสร็จก็คงจะเป็นปีหน้า ตอนนี้ติมก็เลยนอนใต้ตู้กลับข้าวที่ประจำไปก่อน  ซึ่งตอนนี้อ้อก็กำลังท้องอยู่ด้วย 6 เดือนกว่าแล้วแต่ก็พยายามจะไม่ร้องไห้ แต่ที่ร้องไห้เยอะแบบนี้เพราะว่าสงสารเข้าค่ะก่อนตายเขาคงทรมานมาก คงคิดถึงเราแต่กลับบ้านไม่ได้  ไอติมจ๋า แม่รักติมนะ...หลับให้สบายยังไงก็ได้กลับบ้านเราแล้ว.......

ขอแสดงความเสียใจด้วยคนคัฟ

บางแก้วของผมก็ได้จากไปแล้วเช่นกัน ผมคิดว่าเค้าคือเพื่อนสนิทไม่เคยคิดเลยว่าเค้าเป็นแค่สุนัข ผมพูดคุยกูมึงกะเค้าเหมือนเพื่อนเลยอะ เค้าก็มีชีวิต จิตใจ ความรู้สึก ทำไมต้องไปทำร้ายเค้าด้วยเนอะ คงเห็นเป็นแค่เพียงสุนัข ยิ่งเป็นบางแก้วต้องดุ ต้องกัด สร้างปัญหา ก็เลยต้องทำร้ายเค้าก่อน

สุดท้าย ยังไงเค้าก็จะรักและซื่อสัตย์ต่อคุณตลอดไป เพราะคุณคือเจ้านายเจ้าชีวิตของเค้า ป่านนี้คงวิ่งเล่นอย่างหนุกหนานอยู่ก็ได้คัฟ  

ปล.ฝากบอกไอติมด้วย ว่ารูปที่ 2 เผลอแลบลิ้นค้างไว้ลืมเก็บละสิ

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับที่น้องไอติมที่น่ารักได้จากไปรู้สึกสะเทือนใจมากครับเพราะเมื่อก่อนก็เคยโบโบ้ปล่อยออกไปวิ่งเล่นเหมือนกันแต่พอเค้าเริ่มกลับบ้านนานขึ้นก็เลยไม่ปล่อยอีกเลยเป็นห่วงกลัวจะไปทำร้ายคนอื่นแล้วก็อาจโดนทำร้ายกลับเหมือนกัน

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ

ไอติมกลับถึงบ้านด้วยร่างที่ไร้วิญญาณ

ขอให้คิดเสียว่า  มันคงดีใจที่ได้กลับบ้านมา  แม้ร่างจะไร้วิญญาณ ก็ตาม

เสียใจด้วยนะพี่

   วันนี้ขับจักรยานผ่านหน้าบ้านแล้วบ้านตรงข้ามบ้านพี่ เขาบอกว่าติมตกลงมาจากตึกตายแล้วหน้าสงสารมาก เพราะผ่านหน้าบ้านพี่ทีไรเรียกแฟนเข้าไปดูไอติมใกล้ๆทุกทีจนคนแถวนั้นเหนประจำเลยเพราะว่าไอติมเปนหมาที่หล่อมาก เท่ ขรึม และสวยมากๆ

    รู้จากคนแถวนั้นว่าไอติมหายไปแต่ก้อรู้ว้างัยก้อต้องกลับมาเคยไปเหนติมอยู่ซี4

นึกว่าติมจะกลับบ้านไม่ได้แต่ก้อกลับได้เก่งมาก

    ไม่น่าเกิดเรื่องอย่างนี้กลับไอติมเลยน่าสงสารพอเข้ามาอ่านแล้วจะร้องไห้พอเอาไปเล่าให้แฟนฟังแฟนก้อตกใจเฮ้ออออ......กลัวไอโดโด้จะหายไปเหมือนกันเที่ยวเดินตัวเอียงไปทั่วเพิ่งไปโดนรถทับขาหน้ามาเป๋เลย

ไอติมไปดีแล้ว สบายแล้วนะ

  เปนกำลังใจให้พี่นะ............

เสียใจด้วยจิงจิง ตอนแรกที่อ่านว่าหายไปคิดว่าไปติดสาว ทั้ง ๆที่มีคนเลี้ยงบางแก้วกันเยอะขึ้น แต่ทำไมคนยังคิดถึงบางแก้วในแง่ร้าย ทำให้บางแก้วพอหลุดไปมักจะโดนทำร้าย

ต้องขอขอบคุณทุกกำลังใจมากๆๆ เลยนะค่ะ ช่วยปลอบใจอ้อได้มากๆ เลย  ทุกวันนี้ก็คิดค่ะ ว่า ติมไปดีแล้ว เราไม่มีห่วงถ้ายังหาเค้าไม่เจอเราก็ต้องห่วงว่าเค้าจะทำอะไรอยู่ที่ไหน แต่ตอนนี้ไม่ห่วงแล้วค่ะ เพราะติมแปลงร่างกายเป็นกล่องนอนอยู่ใต้ตู้กับข้าวอย่างมีความสุข แต่คิดถึงตลอดเลยไม่มีใครให้แม่ดุคอยพูดคำว่า "อย่า" แล้วติมรู้ไม่ทุกวันนี้บ้านสะอาดมากแม่ไม่ต้องกวาดบ้านบ่อยๆๆแล้ว ที่สำคัญเงียบด้วย เวลาป๊าชัยไปทำโอ ก็ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนแม่เลย..เหงาจังเลยติมรู้เปล่า

คืนวันพฤหัสที่ผ่านมาอ้อฝันถึงได้ติมด้วยค่ะ  เค้ายืนกระดิกหางให้อ้อที่หน้าบ้านอ้อเรียกเค้าเขาบ้าน ไอติมก็มานอนซบที่ตักอ้อนแบบที่เขาเคยทำ ดีใจมากที่ฝันเห็นเขาว่าเขามีความสุข ตื่นมาก็ร้องไห้ค่ะแต่ไม่เสียใจนะ ดีใจที่ฝันเห็นเขาค่ะ 

** เพ้อเจ้อมากไปหน่อย ก้อคนมันรักค่ะ  ไอติมเป็นทุกอย่างของอ้อค่ะ**

ไอติมอยู่ใกล้ ๆแม่นี่เอง  ใจดี ๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ แม่ติมดูแลตัวเองด้วยนะคะ

เรียนคุณแม่ไอติม

กำลังใจดีขึ้นแล้วยังครับ ถ้าได้ ไอติม 2 มาแล้ว ช่วย post ด้วยนะครับ ยังคิดถึงแมไอติมเหมือนเดิมครับ จาก SPY เขาเขียวครับผม