15:58 - 25/07/08 วราภรณ์ นครราชสีมา ตอนเย็นปล่อยออกหลังเลิกงาน หลังพาไปวิ่งเล่นและอึ ก็ทำเหมือนตอนเช้าแต่ส่วนใหญ่ต้องดูแลไม่ให้เขาถเลถไล เขาต้องกินข้าวเย็นทุกวัน เลยกลับเข้าบ้านโดยอนัตโนมัติ ไม่เคยอดข้าวเย็นเลย เวลาในแต่ละช่วงที่ปล่อยออกเขาใช้เวลาน้อยมาก ประมาณ 20 นาที เท่านั้น เลยไม่ทราบว่าจะทำให้เขาสุขภาพไม่ดีหรือเปล่ากับการออกกำลังน้อยเกินไป ทานอาหารเยอะ เช้าเย็น ปัจจุบันลดปริมาณอาหารลงบ้าง เพราะเขาได้วิ่งเล่นน้อย หลังจากนี้จะ UP DATE ให้ทราบอีกครั้งค่ะ ขอบคุณสำหรับ VCD อีกครั้งค่ะ คงต้องปรับใช้เอาบางเรื่อง ซึ่งก็ได้ผลดีค่ะ

15:53 - 25/07/08 วราภรณ์ นครราชสีมา แก้ปัญหาโดยการขังให้อยู่แต่ในบ้าน ตอนเช้าไม่มีปัญหาเขาเคยอยู่ในบ้าน แต่ตอนกลางคืนร้องเสียงดัง ก็ลงมาเล่นกับเขาเป็นระยะ ๆ ไม่ได้นอนเลยค่ะทั้งคืน ถ้าเราอยู่ด้วยไม่ร้อง แต่พอกลับขึ้นไปนอนร้องเสียงดัง วันต่อมาลดความถึ่การลงมาเล่นให้น้อยลง ส่งเสียงให้เขารู้ว่าเราอยู่ ทำอย่างนี้ 2-3 วัน สุดท้ายก็ OK ยอมรับที่ต้องอยู่ข้างล่างตอนกลางคืนตัวเดียว ปล่อยออกประมาณตี 5 ครี่ง ไปกับเขาที่สนามในหมู่บ้าน ไปเล่น และอึ สุดท้ายก็ชวนกลับบ้าน ก็ยอมเข้าบ้าน ทำอยู่ 3 - 4 วัน ก็ลองไม่ไปกับเขา ปล่อยเขาไปเอง ดูว่าเขาจะกลับเข้าบ้านหรือไม่ ก็กลับค่ะ เรายืนรอหน้าบ้าน กลับมาเปิดพัดลมให้นอน ก็ OK ได้ผลในวันต่อ ๆ มา ประมาณ 2 อาทิตย์แล้วค่ะ จะรอดูผลอีกสักระยะ สามีและดิฉันให้กำลังใจกันตลอด และไม่หมกหมุ่นเรื่องเขามากไป พยายามลองผิดลองถูกค่อย ๆ ลองไปเรื่อย ๆ ค่ะ

15:45 - 25/07/08 วราภรณ์ นครราชสีมา เจ้าไบร์ทคะ UPdate โซดาหลังภารกิจใส่สายจูง ผิดหวังค่ะ ดิฉันกับสามีใส่โซ่คล้องจูงแล้ว เขาไม่เดิน พยายามกระตุกโซ่เป็นระยะ เขาสู้กัดโซ่เลือดสาด ฟันหลุด ลิ้นขาด ไม่เดิน ดิ้นสู้มาก จนสามีหลังเจ็บ เกิอบ 20 นาที ไม่กัดเราแต่สู้โซ่ ขนาดเขาดิ้นสู้จนเจ็บเขายังกระดิกหางร้องอ้อนวอนให้ปล่อย คิ้ดดูเถอะค่ะความเจ้าเล่ห์ขนาดไหน เขาร้องและเจ็บมาก เราเลยต้อง BY วิธีการนี้ค่ะ หมาอายุมากและไม่ได้เลี้ยงแต่เล็กมันคงไม่ได้ผล วันรุ่งขึ้นซึ่งเขาไม่เข้าบ้าน ช่วงเดียวกับมีเด็กประมาณ 5 ขวบถือไก่ย่างมาเดินวนไปมา (เด็กชอบแหย่หมา) ไม่รู้โซดาอารมณ์เสียจากการที่เราใส่โซ่หรือเปล่า เลยแงบขาเด็กแต่ไม่เข้าแบบถลอก ๆ แต่ก็ต้องพาเด็กไปฉีดยาหาหมอ หลายตั้งส์ค่ะ ความรับผิดชอบและความรักหมาต้องคู่กันค่ะ สามีภรรยาก็ต้องให้กำลังใจกันเดี่ยวจะพาลทะเลาะกันเพราะเรื่องหมา แต่ไม่ท้อใจค่ะ และได้ลองวิธีการใหม่ ตามมาค่ะ

"เจ้าไบร์ทคะ UPdate โซดาหลังภารกิจใส่สายจูง ผิดหวังค่ะ ดิฉันกับสามีใส่โซ่คล้องจูงแล้ว เขาไม่เดิน พยายามกระตุกโซ่เป็นระยะ เขาสู้กัดโซ่เลือดสาด ฟันหลุด ลิ้นขาด ไม่เดิน ดิ้นสู้มาก จนสามีหลังเจ็บ เกิอบ 20 นาที ไม่กัดเราแต่สู้โซ่"

   อ่านข้อความนี้แล้วรู้สึกไม่ค่อยสบายใจสักเท่าไร ไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่สำหรับผุ้จูงมีอาการหลังเจ็บผมไม่ค่อยแปลกใจ เพราะสำหรับบางแก้วตัวใหญ่ แรงเขาจะมากตามไปด้วย โดยเฉพาะในภาวะที่เขาเครียด หลายๆคนถ้าร่างกายไม่พร้อม อาจมีปัญหาได้ ซึ่งผมเองก็เกือบจะมีปัญหาเช่นกันในการเอี้ยวตัวเพราะบางครั้งเขาเร็วมาก และกำหนดทิศทางเขาไม่ได้ บางทีเขาทำเหมือนจะเข้าบ้านแต่แล้วจู่เขาก็วนออกไปอีกทางอย่างรวดเร็ว บางทีเขาทำเฉยเมื่อถูกควบคุม แต่พอเผลอเขาก็ทำในสิ่งที่เขาตั้งใจ สิ่งเหล่านี้ผู้เลี้ยงควรใช้ประสบการณ์ส่วนตัวเพราะจะเข้าใจพฤติกรรม และคาดเดาเขาได้ดีกว่าใครๆ

   การแค่กระตุกโซ่เพื่อให้เขาเดิน เป็นปกติที่เขาจะไม่เดิน แต่การกระตุกก็แค่เพียงเบาๆ ไม่น่าจะทำให้เขาเจ็บ จนมีอาการก้าวร้าวเอากับโซ่ แต่ที่ผมไม่รู้ก็คือโซ่ที่ใช้เป็นเหล็กหรือไม่ รัดแน่นเกินไปหรือไม่ เขาเครียดเกินไปหรือไม่ เขาไม่เคยชินการการใส่สายจูงเลยใช่หรือไม่ เขาเคยมีประสบการณ์ที่ไม่ดีกับสายจูงใช่หรือไม่ และองค์ประกอบอื่นๆรอบๆตัวในขณะนั้น เช่นระยะสายจูงห่างเกินไปจนบังคับเขาไม่ได้ อีกกรณีก็คือผู้ฝึกไม่สามารถควบคุมหมาได้   เหล่านี้เป็นคำถามที่ดูอาจจะไม่น่าเป็นปัญหา แต่ก็อาจสร้างปัญหาให้กับเราได้

   ตัวปลอกคอ ควรเป็นไนล่อน หนังที่มีหน้ากว้าง จะทำให้เขาเจ็บน้อยลงเมื่อเทียบกับโซ่เส้นเล็ก ยิ่งเล็กเขาจะยิ่งเจ็บเมื่อเขากระชาก เมื่อเขากระชากเราควรผ่อนสายจูงและอย่ากระชากสู้กับเขา ควรใช้แรงตามสมควร และควรทำให้เขาสงบนิ่ง อย่าบังคับเพื่อให้ได้ผลเร็ว การฝึกควรค่อยเป็นค่อยไป ถ้าเขาไม่เคยชินกับสายจูงเลย ก็ควรทำให้เขาคุ้นเคยกับสายจุงก่อน แล้วค่อยเริ่มวันละนิดวันละหน่อย

  สายจูง ควรเป็นหนังหรือผ้าถัก ซึ่งยืดหยุ่นได้ และระหว่างสายจุงกับปลอกคอ ควรมีตัวล๊อคที่สามารถปลดได้ทันที หลายๆครั้งมีปัญหาตัวเขาพันสายจูงขณะเจอหมาอื่น ซึ่งเราสามารถปลดได้ทันที่

   ผมอยากให้คุณวราภรณ์ช่วยให้รายละเอียดอื่นใด เพื่อประโยชน์กับอีกหลายๆท่าน หลายๆคำตอบก็ไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้องสำหรับหลายๆท่าน และก็ขอความเห็นจากหลายๆท่านที่มีประสบการณ์เช่นกัน การฝึกในทุกเรื่องทุกกรณี หลักการก็คล้ายๆกันแต่อาจต่างกันทีวิธีการ นั่นคือ ทำให้เขาและเราพอใจในสิ่งที่จะทำนั้นร่วมกัน อาจมีการบังคับบ้างแต่ต้องไม่รุนแรง ยาวนาน จนเขารู้สึกเครียด ความเครียดของหมาเป็นส่วนหนี่งที่ผู้เลี้ยงต้องสังเกตุ การใช้สิ่งจูงใจอื่นๆ เช่นอาการ ของเล่น การได้ออกจากบ้าน ก็เป็นตัวประกอบหนึ่งที่ใช้ได้ผล นั่นคือหมาจะรุ้ว่าเมื่อเขาเห็นอะไร แล้วเขาจะได้อะไร เช่น เจ้าไปร์ทเมื่อเห็นผมหยิบสายจูง เขาจะรับรู้ว่าเขาจะได้ออกเที่ยว เขาจะแสดงอาการรับรู้ได้ทันที

   ประสบการณ์เหล่านี้ แม้จะเป็นข้อผิดพลาดสำหรับคนๆหนึ่ง รวมถึงผมด้วย แต่ก็จะเป็นประโยชน์ให้กับอีกหลายๆท่านที่กำลังจะเดินตามหลัง ข้อผิดพลาดเหล่านี้อาจเป็นส่วนน้อยหรืออาจมีมากกว่านี้แต่ไม่มีการเปิดเผย ซึ่งต้องขอขอบคุณ คุณวราภรณ์มา ณ ที่นี้ ที่นำข้อมูลเหล่านี้มาเปิดเผยเพื่อให้พวกเราได้รับทราบ ส่วนตัวผมเองยินดีถ้าช่วยเหลืออะไรได้มากกว่านี้

  ด้วยความนับถือ

  เจ้าไปร์ท-5518

   ในส่วนของ DVD การปรับพฤติกรรมสุนัข หลายพฤติกรรมสามารถแก้ไขด้วยระยะเวลาที่ไม่นาน แต่บางเรื่องต้องใช้เวลา หลายๆตอนเป็นการตัดต่อเพื่อให้กระชับ และต้องขอบอกว่าเราเป็นเพียงผู้เลี้ยง ด้อยประสบการณ์ ความเชี่ยวชาญในหลายๆเรื่อง พฤติกรรมของสุนัขแต่ละตัวก็แตกต่างกัน วิธีเลี้ยงก็แตกต่างกัน การตัดสินใจ การแก้ปัญหาของตัวผู้เลี้ยงในสถานะการหนึ่งก็แตกต่างกัน สิ่งเหล่านี้เป็นข้อจำกัดที่ต้องพึงระลึกไว้เสมอ เมื่อเป็นเช่นนี้ ทุกอย่างสามารถทดลองได้ แต่ไม่ควรฝืนและใจร้อนรวบรัด ให้เป็นไปตามที่เราตั้งใจอย่างให้เขาเป็น

    เวลาไม่ใช่เป็นตัวกำหนด ผมเองใช้เวลาเกือบ 1 อาทิตย์ด้วยความใจเย็น ค่อยๆตะล่อมที่จะทำให้หมาบางแก้ววัย 3 เดือนที่เจอกันครั้งแรกแยกเขี้ยวใส่ ขู่แบบหลังพิงฝา จนเขาไว้ใจจนคุ้นเคย

    ส่วนตัวผมเองก็ลองผิดลองถูกเช่นกัน หลายๆอย่างก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้ แต่มันก็เป็นไปได้ หลายๆเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องจำเป็นก็ปล่อยให้เขาเป็นตัวของเขา ผมชอบที่จะให้เขาเป็นตัวเขามากกว่า แต่การอยู่รวมกันในสังคมเมืองก็เป็นข้อจำกัดสำหรับเขา สิ่งเหล่านี้เป็นความคิดเห็นเฉพาะตัวบุคคล ขึ้นอยู่กับว่าใครเห็นว่าเรื่องใดเหมาะสม และอยู่ร่วมกันได้โดยไม่มีปัญหาทั้งเรา และบุคคลข้างเคียง

ขอบคุณค่ะสำหรับคำแนะนำหลาย ๆ อย่าง เรื่องประสบการณ์ที่ไม่ดีกับสายจูงไม่อาจทราบได้ และไม่รู้ว่าเขาได้เคยเจอประสบการณ์เลวร้ายอะไรมาบ้าง เพราะรับเลี้ยงโซดามา 3 ปี หลังจากถูกคนนำมาทิ้ง มาเริ่มฝึกนิสัยให้อยู่ในขอบเขตในปีที่ 2 มาแล้วนั่นเอง ในปีแรก ๆ สร้างความค้นเคยให้อาหาร และยา แต่ดิฉันเรียกได้ว่ายังขาดความรับผิดชอบอยู่คือ ไม่เริ่มดูแลฝึกนิสัยเขาแต่แรก เพระไม่มีประสบการณ์การเลี้ยงสุนัขจริง ๆ เข้าใจว่าการเลี้ยงคือการให้อาหาร ให้ความรัก ซึ่งจริง ๆ มันมีมากกว่านั้น ปีนี้ครบ 3 ปี เดือนเมษายน ก็ยังเรียกได้ว่ายังไม่เป็นผู้เลี้ยงที่ควบคุมเขาได้ดีพอ แต่ความตั้งใจมีมากค่ะ ไม่รีบร้อน มีความไม่สบายใจอยู่บ่อย ๆ กับความกังวลที่เขาอยู่นอกบ้านตอนกลางคืน แล้วตอนเช้าไม่เข้าบ้าน แต่ปัจจุบันนี้ก็ฝึกอย่างที่บอกค่ะ ค่อย ๆ สร้างความเคยชินให้กับเขากับการต้องอยู่ในบ้าน และเข้าออกเป็นเวลา ไม่รู้ว่าถูกต้องหรือไม่ แต่ลดความกังวลใจกับการที่เขาอาจจะไปไล่รถ หรืองับขาใครเข้าได้ ส่วนเรื่องสายจูงปรึกษาคลีนิคที่จำหน่ายอุปกรณ์สุนัข เขาแนะนำให้ใส่สายจูงแบบโซ่เหล็กใหญ่พอสมควร ปลายสายจะร้อยเขารูโซ่ในตัวเอง ถ้าเราผ่อนโซ่ก็จะคลายตัว ถ้าเราขึงตรึง โซก็จะรัดเข้ามากขึ้นตามลำดับ แค่คล้องโซ่เขาก็ระแวงพอตัว แค่กระตุกคุณท่านก็ล้มกลึ้งกัดโซ่ฟันเข้าไปในรูโซ่ เลือดออก ไม่เร่งฝึกนะคะ แต่ดิฉันอาจยังไม่มีความรู้มากพอ สงสารเหมือนกัน แต่อย่างที่บอกรักโซดา แต่ต้องอยุ่กับความรับผิดชอบในสังคมด้วย ไม่ซีเรียสกับการฝึกเขานะคะ ทุกอย่างต้องใช้เวลา ฝึกเกร็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ผ่านไปได้ด้วยดี คงต้องฝึกตัวเราให้มีความเป็นผู้นำมากกว่านี้ก่อนมั้งคะ หลังจากเข้ามาในบ้านบางแก้วได้สักระยะ ก็เริ่มมองเห็นความรุ้อะไรมากมาย และเริ่มทำจริง ๆ จัง เมื่อเร็ว ๆ นี้ค่ะ ส่งรูปมาให้ดู ถึงคนอื่นไม่รักนำเขามาทิ้ง แต่ดิฉันก็มอบความรักให้เขามากค่ะ แต่รักอย่างเดียวคงยังไม่พอ..ลูกเราต้องเป็นเด็กดีด้วย จะรายงานความคืบหน้าเรื่องอื่น ๆ และความเป็นอยุ่อื่น ๆ ให้ฟังต่อๆไป นะคะ 

โซดาดูน่ารัก น่าสงสารมากเลย ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ 

    ขอบคุณครับสำหรับข้อมูล ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไม แค่ดูแลเขาได้ขนาดผมต้องขอบอกว่านับถือในน้ำใจคุณแทนเจ้าโซดาจริงๆ

    ปกติบางแก้วเมื่อโตจะเข้ากับคนอื่นๆได้ยาก เขาจะไม่ไว้ใจใครง่ายเหมือนหมาทั่วไปที่ให้อาหารไม่กี่ครั้งก็ยอมรับเราได้ ด้วยความขี้ระแวงของบางแก้ว บางคนตามเป็นอาทิตย์ก็ยังไม่สามารถเข้าถึงตัวเขาได้ บวกกับประสบการณ์การเร่ร่อนที่เขาต้องต่อสู้ อาจสร้างความระแวงให้เขามากขึ้น

    การที่คุณทำจนเขาไว้วางใจได้ถึงระนี้ถือว่าดีมากแล้ว แต่การทำอะไรที่แปลกแตกต่างไปจากกิจวัตรที่เขาเป็นต้องค่อยเป็นค่อยไป เขาจะระแวงกับสิ่งใหม่ๆ แม้ว่าเขาจะไว้ใจเรา แต่เราก็ยังไม่สามารถควบคุมเขาได้ทั้งหมด เมื่อเราทำบางสิ่งบางอย่างนอกเหนือจากที่เคยเป็นก็จะถูกต่อต้านจากเขา

     เขามีอิสระอยู่ภายนอก ไม่เคยถูกพันธนาการ จนรู้สึกได้ว่าภายนอกมันปลอดภัยสำหรับเขาเพราะเขาเคยชินแบบนั้น จนเขามาในบ้านเรา ก็อยู่ตามปกติ  แต่วันหนึ่งมีสิ่งแปลกใหม่เข้าไปในชีวิตเขา  เขาก็จะระแวงและต่อต้านทันที่กับสิ่งที่เราทำ การใช้โซ่อย่างที่ทางร้านแนะนำผมไม่เป็นด้วย มันอันตรายทั้งคนและหมา ถ้าคนไม่ระวังอาจเจ็บมือได้ หมาก็เช่นกันอาจเจ็บคอได้ เพราะเวลาที่เขาระแวง บางตัว บางสถานะการณ์เขาก็เอาเขาไม่อยู่เหมือนกัน  ร้านขายอุปกรณ์เขามองในแง่เดียวคือควบคุมหมา แต่ไม่เคยนึกถึงพฤติกรรมหมา แล้วบางแก้วก็เป็นหมาที่มีพฤติกรรมไม่เหมือนสุนัขทั่วๆไป

     ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้ใช้ปลอกคอ สายจูง ที่เป็นผ้าแต่ก่อนที่จะใช้กับเขา คุณเอาสองสิ่งนี้เล่นกันเขาให้เขากัดบ้าง รัดเขาบ้าง ล่อเขาบ้าง จนเขาเคยชิน ค่อยๆหาจังหวะใส่ปลอกคอ แล้วใส่สายจูง อาจมีอาหารมาเบนความสนใจ พอเขาคุ้นเคย ค่อยๆ ฝึกเขา แบบค่อยเป็นค่อยไป หมาที่ไม่ถูกฝึกมาแต่เล็ก แล้วยังหมาโต แถมใช้ชีวิตอิสระ ไม่คุ้นเคยกับนายใหม่ นี่ถือว่าเป็นโจทย์ที่ยาก แต่ไม่มีอะเกินกว่าความสามารถของเรา ถ้าตั้งใจจริง ถ้าเปลี่ยนแปลงเขาได้สักเรื่องสองเรื่อง แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ เรื่องอื่นๆก็คงไม่เกินความสามารถ เพราะมันใช้รูปแบบเดียวกันแทบทั้งสิ้น

    เลี้ยงบางแก้ว แค่ความรักยังไม่พอ ต้องเข้าใจและรู้ทันเขาด้วย การสร้างความคุ้นเคย และเข้าออกเป็นเวลา โดยเราเป็นคนกำหนด นั่นเป็นสิ่งที่ดีและถูกต้องที่สุด ไม่นานเมื่อเขารู้ว่าภายในบ้านปลอดภัยกว่าข้างนอก เขาก็จะไม่ออกอีกเลยจนกว่าเราจะอณุญาติ การนำเขาออกไปข้างนอกเรื่องหนึ่งที่ผมอยากฝากไว้คือปกป้องเขาจากภัยต่างๆ เช่น หมาอื่นๆ ฯลฯ ทำให้เรารู้ว่าเราปกป้องเขาทุกกรณี เมื่อนั้นเขาจะไว้ใจเราๆ ถึงวันนั้นเราจะทำอะไรกับเขาก็ได้ โดยปราศจากความระแวง

   ขอให้โชคดีครับ

   เจ้าไปร์ท-5518

อ่านมาจนจบ  ก็ได้เห็นถึงความเมตตาที่คุณมีให้หมาใหญ่ตัวนึงที่ยากในการทำความคุ้นเคย และการฝึก  แต่คุณก็ทำจนสำเร็จ จนเจ้าโซดายอมรับและไว้ใจคุณได้  ขอปรบมือให้ด้วยความชื่นชมจริงๆ ค่ะ

ต่อมาก็เห็นความตั้งใจและความพยายามในการฝึกฝนเจ้าโซดาให้สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีปัญหาน้อยที่สุด แม้จะยังไม่สำเร็จทั้งหมด  แต่จากความตั้งใจของคุณ เชื่อว่าถึงวันที่ฝันเป็นจริงแน่ๆ ค่ะ  ขอร่วมเป็นกำลังใจให้ทั้งคุณวราภรณ์ สามี  และเจ้าโซดานะคะ  จะแวะเข้ามาติดตามเรื่องราวของโซดาและครอบครัวค่ะ

รายงานความคืบหน้าโซดาค่ะ เมื่อวันที่ 8 ส.ค พาเขาไปทำหมันและถือโอกาสตรวจสุขภาพโดยรวมเลย ชั่งนำหนัก ตรวจเลือด โรงพยาบาลได้มาตรฐาน ก่อนหน้าก็เข้าไปเช็คเรื่องที่พักสัตว์เลี้ยงว่าแยกห้องติดเชื้อ ห้องรวม ห้องหมา ห้องแมว คุณหมอก็น่ารักและบริการดีเยี่ยมมาก ได้เข้าไปหารือพูดคุยวางแผนการทำงานกับคุณหมอ และเจ้าหน้าที่หลายท่านให้ความช่วยเหลือดีมาก ค่าใช้จ่ายมากพอสมควรแต่ไม่ซีเรียส บอกคุณหมอให้ดูแลดีที่สุดในระหว่างการผ่าและหลังการผ่า เพราะการเคลื่อนย้ายเขาจากบบ้านไปโรงพยาบาลเป็นขั้นตอนที่ยุ่งมาก ก็ศึกษาข้อมูลมาพอสมควรก่อนตัดสินใจ กลัวเหมือนกันค่ะ กลัวเรื่องความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นได้ แต่ก็สร้างความมั่นใจให้ตัวเราก่อน โซดาจะได้ไม่รู้สึกกลัว รพ.อยู่ไม่ไกลจากบ้าน หลังผ่าก็ฟื้นตัวเร็ว ใช้ดมยาสลบผลเลือดก็ OK สุขภาพดีมาก นำหนัก 24.6 ก.ก นอนโรงพยาบาล 1 คืน ดิฉันอยากให้อยุ่กับคุณหมอเพราะกลังอาการข้างเคียง ไปเยี่ยมตอนเย็นหลังผ่านอนในกรงไม่ร้องแต่เห็นดิฉันกับสามีก็ร้องบ้าง อาจจะด้วยสาเหตุกลัวความไม่ปลอดภัยกับสถานที่ เจ็บแผล และรำคาญคอล่ากันเลียแผล แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี เครียดมากค่ะอยากให้เวลาผ่านไปเร็ว ๆ สงสารเขา สามีให้กำลังใจและทุกอย่างก็เรียบร้อย ตอนนี้เหลือตัดไหมวันที่ 18 ส.ค นี้ เขาชินกับการใส่คอล่าแล้ว และกลับมาร่าเริงตั้งแต่วันที่ 3 หลังการผ่าค่ะ

สิ่งที่เปลี่ยนไป  -เขาดูหิวมากกว่าเดิม และกินเยอะ และดูตะกละขึ้นไม่รู้จะอธิบายว่าอย่างไร สิ่งอื่น ๆ ยังไม่เห็นการเปลี่ยนแปลง

ปัญหา           - หลังจากผ่าได้ 2 วันก็พาออกไปข้างนอกเพื่อไปถ่ายและฉี่เหมือนปกติตอนเย็น เพราะยังไม่ได้ปล่อยไปไหนเลย  ก็พบปัญหาสุนัขตัวผู้ที่เคยกลัวเขา เริ่มเห่าใส่เขา และมีปัญหาจะกัดกัน โซดาใส่คอล่ามันอาจดูเหมือนน่าตกใจ ก็เลยกัดกันแต่ห้ามได้ทัน ได้แผลที่ท้องมา 1 รู ไม่งั้นมีปัญหาที่แผลตอนแน่นอน เลยแก้ปัญหากับสามีว่าปล่อยไม่ได้แน่ถ้าเป็นอย่างนี้ หลังจากนั้นก็ขังไม่ปล่อย 3 วัน เขากระวนกระวายเพราะปวดฉี่หรืออึ ดิฉันไม่ทราบเข้าใจว่าเขาคงยังมีอาการติดสาวเลยอยากออก ก็เลยไม่ปล่อยเขาเลยนอนฉี่ราดเลยค่ะ ฉี่เยอะมาก ดิฉันตกใจมากเกิดอะไรขึ้นทำไมเขาอั้นฉี่ไว้หรือไง พอฉี่แล้วก็สงบเหมือนเดิม เลยไม่รู้จะแก้ปัญหาตรงนี้ได้อย่างไรบ้าง ลองทำกะบะใส่ดินและหญ้าแห้งใหญ่พอสมควรให้เขาไว้ มีกลิ่นฉี่เขาเผื่ออยากฉี่และอึในบ้าน แต่เขาก็อั้นฉี่และอั้นอึเหมือนเดิมค่ะ เมื่อเช้ากระวนกระวาย และนอนฉีเหมือนเดิม ไม่อึ ก็เลยต้องหน้ามึนไปบอกเจ้าของหมาตัวนั้นว่า ทุกเย็นขอให้ขังหมาไว้สัก 20 นาที ช่วงโซดาออกจากบ้านไปทำธุระอึฉี่ได้ไหม ตอนเช้ามืดก็คงปล่อยไม่ได้เหมือนเดิมแล้ว เพราะเพื่อนบ้านยังไม่ตื่น จะต้องไปบอกทั้งเช้าและเย็น เขาจะรำคาญเอา เขาปล่อยหมาอิสระ ไม่ขัง ทั้งๆ ทีมีรั้วรอบขอบชิด เอาเป็นว่าเราต้องแก้ปัญหาเราเอง ก็คงต้องหน้ามึนบอกเขาทุกวัน ป้องกันไม่ไห้เขากัดกัน ไม่ว่าจะช่วงนี้หรือหลังเอาคอล่าออกแล้วก็ตาม  มีคำแนะนำดี ๆ บอกบ้างนะคะ

    เรื่องการฉี่ อาจเป็นความเคยชินของเขาที่ทำเป็นกิจวัตร เคยมีอยู่กรณีหนึ่งที่โพสต์ไว้ในเวปนี้คือพาเจ้าบางแก้วไปเที่ยวที่ซีคอน แล้วปรากฏว่าหมาแสดงอาการกระวนกระวายไม่ยอมลงจากรถ พอลงก็ขึ้นรถ เลยต้องพากลับบ้าน สิ่งที่ต้องแปลกใจก็คือเขากลับไปฉี่ที่บ้าน  นี่คือการสอนหมาให้ทำธุระเป็นกิจวัตร สอนอย่างไรเมื่อเขากระทำเป็นประจำแล้วเขาก็จะกระทำอย่างนั้นตลอด

    เรื่องนำพาหมาไปนอกบ้านแล้วมีปัญหา ผมไม่เห็นด้วยที่ต้องไปขอร้องบุคคลที่สามบ่อยๆ ปัญหาของเราควรแก้ที่ตัวเราจะแก้บางกรณีอาจมีอุปสรรคบ้าง ก็ยังสบายใจกว่า ทางแก้มีหลายๆทางให้เลือก การนำหมาออกไปนอกบ้านเราต้องปกป้องหมาได้เสมอ สิ่งที่ดีคืออย่าให้มีการกัดกันกับหมาอื่น เพราะเมื่อกัดกันแล้วครั้งต่อไปก็จะเป็นปัญหาแบบต่อเนื่อง

    ที่ผมใช้อยู่เมื่อเจอคู่อริ พยายามให้หมาเรานิ่ง นั่งอยู่ข้างๆ อย่าให้เขาแสดงอาการก้าวร้าวกับฝ่ายตรงข้าม เมื่อเรานิ่ง อีกฝ่ายก็จะล่าถอยไปเอง แต่วิธีนี้อาจต้องใช้เวลาในการฝึก   แต่ถ้าฝ่ายตรงข้ามยังรุกเข้ามา หมาของเราเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย ถึงตรงนี้เราต้องประเมินสถานะการณ์ว่าเขาควรเข้ามาใกล้ได้แค่ระยะเท่าไร ถ้าเห็นว่าอาจมีปัญหาให้ถือไม้ตีกับพื้นดังๆเพื่อขู่ฝ่ายตรงข้ามให้ล่าถอย ซึ่งไม่จำเป็นต้องไปตีที่ตัวเขาให้เกิดปัญหา  ถ้าไปกันสองคนก็ง่าย คนหนึ่งจูง คนหนึ่งกัน เมื่อทำแบบนี้หมาของเราจะเริ่มรู้สึกว่าเขาปลอดภัย แต่ถ้าปล่อยเขาออกไปภายนอกแบบอิสระโดยไม่มีการควบคุมก็คงแก้ไขอะไรไม่ได้....อย่างนี้ต้องทำใจอะครับ

   สุดท้ายก็ขอให้โซดาหายเร็วครับ แล้วก็อย่าไปวิตกอะไรเกินเหตุ ผมเองก็ผ่านเหตุการเช่นนี้มาเหมือนกัน พอปัญหามันผ่านไป ถึงได้รู้ว่าบางทีเราก็วิตกอะไรเกินเหตุ จะด้วยความสงสาร ความไม่รู้ หรืออะไรก็ตามแต่ สิ่งที่ดีคือสติในการแก้ปัญหา ค่อยๆแก้ ค่อยๆทำ แล้วมันจะดีขึ้นเองเป็นลำดับ

ขอให้โชคดีครับ

เจ้าไปร์ท-5518

เอาใจช่วยอยู่นะคะ

ขอบคุณค่ะที่เป็นกำลังใจให้..

ต้องบอกว่าเป็นความโชคดีเล็กๆ น้อย ๆ ค่ะที่รบกวนบุคคลที่ 3 ให้ขังหมา บอกอยู่ได้ 2-3 วัน เขาก็ให้ความช่วยเหลือกันดี แต่คุณสามีก็ไม่เห็นด้วยในการที่จะไปรบกวนเขาบ่อยครั้ง ซึ่งวันต่อๆ มาหลังดิฉันกลับจากทำงานเขาก็ขังหมาเขาไว้แล้ว เพื่อไม่ให้มีปัญหากับโซดา วันที่ปล่อยโซดาก็แสดงความเป็นเจ้าถิ่นไปฉี่ที่ต้นไม้หน้าบ้านเขา ดิฉันก็เลยต้องปราม ๆ ไว้ก็เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง ตัวที่อยู่ในนั้นก็ขู่กันหน้ารั้วใหญ่ เป็นอยู่หลายวัน ต่อมาดิฉันสังเกตุว่าถ้าเราอยู่ด้วยเขายิ่งจะเดินเข้าไปหาหมาตัวนั้นแบบได้ใจว่ามีเจ้าของมาด้วย หลัง ๆ ดิฉันเดินหนีไปไกล ๆ ค่ะ  เดินนำหน้าเขาไปไกลเลยเขาก็เลยไม่อยากเข้าไปบ้านนั้นอีก จริง ๆ ดิฉันเอ็นดูหมาบ้านนี้อยู่ เขาก็น่ารักและเคยซื้อตับไก่ให้กินบ่อย เขาคุ้นเคยกับเราดี แต่ตอนที่โซดาอยู่นอกบ้านดิฉันจะเข้าไปเล่นกับหมาตัวนี้ไม่ได้ เดี๋ยวมีปัญหา ก็ทำแบบนี้อยู่หลายวันค่ะ ปล่อยตอนเย็นประมาณ 19.00 น.คอยควบคุมต้องบอกว่าไม่มีสายจูงค่ะ เสี่ยงไหมคะ แต่ก็ทำแบบนี้มานานแล้ว ก็คอยระวังกันไปทำไงได้ พอดีว่าสนามหญ้านี้ไม่มีคนใช้งานเป็นที่ว่างก็เลยสะดวกหน่อย เขาได้วิ่งเล่นเดินเล่น

ปล่อยตอนเช้า 5.00 น. ไม่มีคน เสร็จแล้วเขาก็กลับเข้าบ้าน วันแรกที่คิดว่าจะปล่อย แบบว่าเสี่ยงเลยค่ะ ไม่ได้ปล่อยตอนเช้ามาหลายวัน เขาเคยออกตอนเช้าก็กระวนวายใจเล็กน้อย วันแรกที่ปล่อยหลังจากที่มีปัญหากับหมาตัวนั้น พอออกไปดิฉันก็ไม่ตามไปดูอยู่ห่าง ๆ เขาเข้ามาขู่กันเล็กน้อย แต่ดิฉันก็คอยเรียกชื่อไว ชื่อโซดาเหมือนกัน เรียกจนตัวนั้นเขากระดิกหางบ้าง ขู่บ้าง ส่วนโซดาเราขู่อย่างเดียว หันกลับมาดูว่าดิฉันตามมาหรือเปล่า ดิฉันก็หลบเข้าบ้านไม่เดินตามเขา ไม่เกินนาทีสองนาทีเขาก็แยกกันไป

วันต่อมาก็เป็นแบบนี้ ลุ้นตัวโก่งค่ะว่าจะเป็นอย่างไรไม่เดินเข้าไปหาทั้งคู่ พอได้ยินเสียงขู่ก็เรียกชื่อทั้งสองเป็นระยะ ๆ เจ้าตัวนั้นกระดิกหางรับตลอด วันต่อมาก็เป็นแบบนี้อีกสุดท้ายได้อาทิตย์ได้มังคะ ก็ไม่ต้องขังเจ้าโซดาคนอื่นแล้วโซดาเราก็เลิกแฮ่เขาแล้ว มีบ้างเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่เดินหากัน ไม่แฮ่ใส่กันเดินตามกัน วิ่งเล่นใกล้ ๆกัน แต่ของเราคอยจะเป็นจ่าฝูงเขาอยู่เรื่อย ตัวนั้นไม่ซูฮกแต่กระดิกหางให้ตลอด ผ่านมาก็ OK ค่ะหลายวันแล้วไม่ตัองขังใคร

พฤติกรรมการไล่รถมีสองสามครั้ง เวลาเราอยู่ใกล้ ๆเขา ต้องคอยระวัง วิ่งเล่นเสร็จแล้วต้องรีบเข้าบ้าน แถวบ้านมีรถดัง ๆ ของพวกเด็กแว้นเยอะมาก แหย่หมาก็เยอะ ต้องระวังมากเลยค่ะ เสร็จธุระตอนเย็นแล้วต้องให้เขารีบกลับเข้าบ้าน โดยให้อาหารเล็กน้อยเป็นรางวัลค่ะ เขาวิ่งออกหน้าเราเข้าบ้านเลยนะคะ ถ้าเขาเสร็จธุระแล้ว หมาตะกละก็เข้าทางเราพอดี ทำเสียงกอบแกบที่ถุงพลาสติกเข้าใจว่ามีตับไก่ รีบวิ่งใหญ่เลยค่ะ คงค่อย ๆ ฝึกไปค่ะเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้เท่าที่ได้ บางครั้งก็ท้อใจเหมือนกันค่ะ ไม่อยากให้มีปัญหากับสังคม จะมารายงานให้ทราบอีกครั้งนะคะ

กรณีโซดา น่ากลัวมากนะที่ใส่โซ่ไม่ได้ เราไม่ได้ฝึกเขาตั้งแต่เด็กรึป่าวคะ ตอนเด็กเขาไม่คุ้นเคยกับโซ่ ต้องใช้เวลาให้เล่นกับโซ่ ใส่โซ่แล้วได้ไปเที่ยว 

     หมายอด กะข้าวจี่  เห็นโซ่จะรีบมา เพราะจะได้พาไปเที่ยว รีบยืนให้ใส่โซ่ ต้องพยายามขอใส่ เหมือนเงื่อนไขใส่แล้วต้องได้ไปแน่ ๆ  (ตอนเด็ก ๆ ) ตอนนี้เหรอคะไม่ได้ใช้โซ่ (ยกเว้นเจอไก่)  สั่งคำเดียว " คอย" "ระวังรถชน"  "ยัง"  "ข้าม เร็ว ๆ " ช่วงที่รถติดไฟแดง  แต่สิ่งที่น่ากลัวคือเขาเห็นคู่ต่อสู้ (เป็นหมาที่ไม่กินเส้นกัน เห็นตัวอื่นก็ไปนไร แต่เห็น 2 ตัวนี้จะวิ่งไล่ตลอด ไม่ว่าจะเจอที่ไหน) เราก็เวรกรรม ๆ ยังไง ๆ ก็ขอให้รถหยุดให้ทัน (ในเมืองที่การจราจร ไม่พลุกพล่าน)  หมายอดฯ ก็เลยกลับบ้านเองและกลับมาถูกด้วย ต้องใช้เวลาถึง 24 ชั่วโมงทีเดียว  ซึ่งบางแก้วทุกตัวไม่น่าจะเป็นแบบนี้ เหมือนพ่อเจ้าไปร์ทเตือน..

     บางทีไปเที่ยวใหล้ ๆ บ้าน เขาไม่อยากขึ้นรถมากะเรา ก็ปล่อยเขาไป ปรากฏว่าเขาถึงบ้านก่อนเรา  แต่ถ้าเราถึงก่อน เขาจะทำท่าหูหลูบ เอียงอาย แบบสำนึกผิด "ไปไหนมา " (ในใจบอกว่าเป็นห่วงหมา)  หมาไปเที่ยวเดี๋ยวเดียวก็กลับ

     อาจใช้ไม่ได้ในทุกกรณี เพราะการเลี้ยงดูผิดวิธีกันค่ะ ไม่ขัง เลี้ยงกะคน พาไปเที่ยวทุกที่ที่สามารถพาสุนัขไปได้ แม้แต่ร้านอาหาร เซเว่น จะคอยอยู่ใกล้ชิดเจ้าของเป็นอย่างดี และสื่อสายตากับคนอื่นว่า "ขอหมาเข้าด้วย"

     ขอให้โชคดี อดทน และพูดจาดีเข้าไว้ ขอร้องเพื่อนบ้านและเด็ก ๆ ห้ามแหย่หมาโดยเด็ดขาด ถ้าเล่นก็ต้องเล่นอย่างดี ไม่ให้แกล้งหมา ไม่งั้นเราจะไม่รับผิดชอบ อย่าลืมเตือนว่า "แค่หมา" ไม่ใช่ "มนุษย์" ที่มีสมองเยอะกว่า...ตอนนี้อายุ เกือบ 3 ปีเต็มแล้ว เป็นขวัญใจเพื่อนบ้าน เพื่อนร่วมงานในระดับที่พอใจทีเดียวคะ..

ใส่โซ่แล้ว ถ้ายังไม่คุ้น ไม่ต้องกระตุก ปล่อยให้เขาเล่นกับโซ่ เราทำท่าว่าจะพาเขาออกไปข้างนอก ถ้าเขาไปพร้อมโซ่ ก็โอเค แต่ถ้าไม่ไปพร้อมโซ่ ก็ต้องกลับเข้าบ้าน  ต้องอด ..ถ้าไปต้องใส่โซ่เท่านั้น แล้วก็ชม เลี้ยงบางแก้วต้องอดทนมาก ฝึกนิสัยเราไปในตัว อยากด่า อยากว่า แต่ทำไม่ได้

     เราไม่ต้องขอร้องเพื่อนบ้าน เราต้องทำให้หมาของเราอยู่ในขอบเขต สัตว์ก็คือสัตว์ ปรกติแล้วบางแก้ว จะหวงของ หวงถิ่น ถ้าหมาใหญ่กว่า เขาอาจกลัว  แต่หมาเราเนี่ยตัวใหญ่แต่กลัว เขาจะมีวิธีเอาตัวรอดเช่นกัน ถ้าหมาใหญ่ ๆ ด้วยกัน ก็ไม่น่าห่วงอะไร แต่เป็นบางพันธุ์ ที่หมาเราไม่สู้ เราก็กลัวหมาเราบาดเจ็บเหมือนกัน เราจะคอยปกป้อง เราต้องเรียนรู้ว่าหมาเรามีนิสัยอย่างไร

       ให้กำลังใจค่ะ เราเองก็ประสบปัญหาที่หมาทำร้ายข้าวของ แต่เป็นความผิดเราเองที่ไม่เลี้ยงเขาในกรง พูดง่าย ๆ คืออยากเลี้ยงหมาแบบธรรมชาติ ที่สำคัญบ้านเป็นห้องแถว ไม่เป็นสัดส่วน ไม่มีรั้วบ้านเป็นของตนเอง เป็นรั้วบ้านส่วนรวม ก็กัดข้าวของเสียหาย ยอมชดใช้ให้ทั้ง ๆ ที่เราเห็นว่ามันซ่อมได้ เขาก็ต้องเอาใหม่...ก็แล้วแต่เขาจะเรียก เวลามีขโมยก็ค่อยนึกถึงหมาเรา..