เมื่อวานตอนกลางคืนเจ้าโมโจ อายุ3 เดือนของเปิ้ล แอบชะแว๊บบบออกจากบ้านตอนเอารถเข้าบ้าน(ไม่รู้กดดันอะไรทั้งที่สนามหญ้าก็มีกว้าง ไม่เคยล่ามโซ่ ไม่เคยขังกรง ไม่ใช้แสตนอิน อุ๊ย!อันนี้ไม่เกี่ยว) วิ่งจู๊ดด้วยความเร็วววว เสนอหน้าไปทักทายพี่เบิ้มนักเลงโตบางแก้วท้ายหมู่บ้าน แต่,พี่เค้าได้แต่ขู่ว่า"อย่าเจ๊อไอ้ตาเดียว" แล้วเดินจากไป เปิ้ลวิ่งตามไปเห็นดังนั้นก็สบายใจ หลังจากที่พี่เบิ้มเข้าบ้านไปแล้วเพราะเจ้านายเรียก ทันใดนั้นเองมีจิ๊กโก๋ 3 ตัวพันธ์หลากหลาย(ไม่มีบางแก้ว)ที่หลบพี่เบิ้มอยู่ออกมากัดโมโจทันที โมโจมันก็สู้น่ะแต่ตัวเล็กแล้วก็โดนหมาหมู่เรายังเห็นภาพที่ลูกชายโดนงับที่ปลอกคอจนตัวลอย เราก็วิ่งไปที่บ้านเอา"ร่ม" ออกมากางตามคำบอกเล่า 3 ตัวนั้นวิ่งจู๊ดหนีเลย โมโจร้องใหญ่เลยปลอกคอก็ขาด ฉี่แตก พอจับตัวก็ร้อง!! เราก็อุ้มเข้าบ้านมาเช็ดตัวดูแผล ไม่มีแผลเลย มีแต่รอยขยุ่มที่ขน จากนั้นโมโจเดินตามเราตลอดเลยประนึงเหมือนเราเป็นHero ซ่ะงั้น

 เล่าซ่ะยาวขอถามGuruหน่อยน่ะค่ะ: โมโจจะกลายเป็นบางแก้วขี้กลัวมั้ยค่ะ ต่อไปมันจะเดินเท่ห์ทั่วหมูบ้านเหมือนกับพี่เบิ้มท้ายหมู่บ้านหรือเปล่าค่ะ

อ่านหัวกระทู้ตอนแรกเป็นห่วงโมโจแทบแย่ แต่ตอนสุดท้ายรู้ว่าไม่เป็นอะไรค่อยโล่งใจหน่อย  คราวหน้าก้อย่าซนอีกหล่ะ เดี๋ยวแม่ช่วยไม่ทันนะ หน้าบ้านพี่ข้าวตังก็มีเจ้าถิ่นอยู่หลายตัวเหมือนกันได้แต่ยืนมองกันหน้ารั้วบ้าน ข้างซ้ายก็มีเซนต์เบอร์นาร์ด,โกลเด้น(ตัวเบอเร่อเลย) ข้างขวาก็มี พุดเดิ้ล,ไซบีเรียน ที่เจอหน้าแล้วชอบเห่า  แต่หม่ามี๊ก็ยังไม่เคยปล่อยให้พี่เดินเล่นคนเดียวซะที ตามไปคุมตลอด เพราะพี่ชอบวิ่งไล่คนขับมอไซค์ผ่านหน้าบ้านด้วยอ่ะ(นิสัยไม่ดีเลย) หายไปหลายอาทิตย์เลยนะ โมโจ แม่ไม่ว่างล่ะสิ มา update รูปให้ดูบ้างนะ คิดถึงโมโจนะ (ตัวแสบ)

บางแก้วมักจะไปกลัวหมาหมู่   พร้อมจะสู้สุดใจขาดดิ้น

ต้องพยายามให้มันอยู่ในสายจูง   แล้วใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหวของหมาหมู่

ถึงแม้โดนกัด  ก็อย่าตกใจไป    สุนัขมักจะพยายามล้มคู่ต่อสู้โดยการกัดที่คอ

โชคดีที่บางแก้วมีขนคอหนา 2 ชั้น   แถมหนังคอยังยืดและย่นได้    ทำให้คู่ต่อสู้กัดไม่เต็มคำ และสบัดก็ไม่ฉีดขาดร้ายแรง

อย่างด็อตคอมนี่  วันก่อนโดนหมาเจ้าถิ่นที่สี่แยกกัดคอสบัดอยู่หลายรอบ  เอาไม้ฟาดมันอยู่หลายครั้ง   จึงยอมปล่อย   คงอยากจะกัดอวดโชว์เจ้าของที่เดินอยู่นอกบ้าน   เลยไม่เกรงใจเรา

เจ้าของเขาตกอกตกใจ   นึกว่าเราจะเอาเรื่อง    แต่รื้อขนคอดูแล้ว  ไม่ปรากฏแผลให้เห็นสักเขี้ยว

	ตอบ: พาด็อตคอมไปโซเชียลไลซ์ในโลกกว้าง โดย Pingpong \(-_-)/ - เสาร์, 18 กุมภาพันธ์ 2006, 08:38PM
	เดินข้ามไปฝั่งตะวันนา     เจอฝูงหมาเจ้าถิ่นมาทักทาย

http://www.bangkaew.com/elearning/mod/forum/discuss.php?d=1544

ร่มแม่ ช่วยชีวิต โมโจแท้ๆ

หมาเราหลุด หรือ จูงเดินไปข้างนอก ถ้าเกิดไปฟัดกับหมาข้างนอกแล้ว ควรรีบกลับบ้านอาบน้ำให้ทันที  เพราะหมาข้างนอกส่วนใหญ่จะอมโรคอยู่เชื้ออาจติดมา ตามน้ำลาย น้ำมูก หรือ ขี้ตา  ของหมาข้างนอก ถ้าเกิดบาดแผล  ควรรีบหา เบตาดีน มาใส่โดยด่วน

โมโจ  โตขึ้น  ต้องเคืองพวกที่มาลุมแน่  มันจำกลิ่นกับ ลักษณะ  ได้แน่  เรื่องกลัวคงไม่กลัวแน่นอน  ตัวๆรับรองคับไม่เป็นรอง  จะเสียท่าเพราะหมาหมู่นี่ละ  *-*  แต่ทางที่ดีอย่าให้หลุดเป็นดีที่สุด  เสี่ยงเกิดแผล  กับ  ติดโรค 

ภาพสุดท้ายน่ารักดีคับ  ทำสายตาเว้าวอนสุดๆ 

งะ............  อย่าปล่อยไปเจอพวกเด็กเเว้นท้ายซอยเลย  กลัว  พวกนั้นอาจจะอมโรค แล้วจะติดโรคมา  เดี๋ยวจะชีช้ำระกำใจ  แผลกัดรักษาได้ เหวอะหวะ แค่ไหน ก็ยังหายได้   แต่ติดโรคมานี่สิ  เรื่องใหญ่คับ  โรคที่รักษาหายได้ก็ไม่เป็นไร แต่บางโรค เป็น แล้วถึงตาย  ถ้าไม่ตาย ก็ทรมานตลอดชีวิต  ฉะนั้น อย่า ให้ออกไปลุยเลยคับ สงสาร โมโจ -.-......

ถ้าจำไม่ผิด  โมโจ  ของคุณ  ก็สายจากถิ่นบางแก้ว  รับรองเรื่องความดุ มีแน่นอน เมื่อโตเต็มที่แล้ว  ถึงตอนนั้น คุณอาจมาถามใหม่ว่า  ทำไงให้มันไม่ดุ *-* บางแก้วจริงๆ ส่วนใหญ่  ดุทุกตัว  อยู่ที่วิธีการเลี้ยงของคุณว่าจะทำให้เค้าเป็นอย่างไร โชคดีคับ โมโจ  และ แม่โมโจ