หลายคนคงมีมีความเห็นเหมือนกันว่า มีหมาก็ควรพาหมาออกกำลังบ้าง หมาจะได้แข็งแรงและไม่เครียด โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เลี้ยงหมาในกรงหรืออยู่ในบริเวณบ้านที่คับแคบ คงจะเหมือนกับคนที่หากเอาแต่กินอย่างเดียวโดยไม่ออกกำลัง ก็จะอ้วนและมีโรคต่าง ๆ ถามหา เช่น โรคหัวใจและไขมันในเส้นเลือดสูง

ผู้เลี้ยงหมาแต่ละคนอาจมีวิธีแตกต่างกันไปในการพาหมาออกกำลัง ลองเล่าสู่กันบ้างก็คงจะดี บางคนอาจจูงหมาเดินนอกบ้าน บางคนอาจวิ่งหรือขี่จักรยานแล้วให้หมาวิ่งตาม และที่แปลกหน่อยอาจพาหมาวิ่งบนลู่วิ่งบนเครื่องออกกำลังกายในบ้าน(แต่คนยืนอยู่เฉย ๆ)

ส่วนผมนั้นไม่ใช้วิธีข้างต้นเลยเพราะไม่มีเวลาและไม่มีแรงพอที่จะพาหมาทั้งหกตัวไปวิ่งนอกบ้านได้ อีกอย่างหนึ่งก็ต้องการให้หมาดุไว้เฝ้าบ้าน เลยไม่ได้พาออกสังคมนอกบ้าน ดังนั้น จึงให้หมาออกกำลังด้วยการปล่อยมันทั้งหกตัวพร้อมกันจากกรง แล้วมันก็วิ่งไล่กันเองอย่างคึกคะนองหลังจากที่หลุดจากกรงได้ใหม่ ๆ ดังที่เห็นในรูป

คิวลงอ่างรายต่อไปคือ เสือ ตัวเมียซึ่งเป็นคู่อาฆาตกับแพรว เสือไม่ค่อยยอมวิ่งไล่กับตัวอื่นในฝูงหากว่ามีแพรวอยู่ด้วยเพราะกลัวแพรวกัด

ลูกค้านอนแช่น้ำในอ่างรายต่อไปคือ แพรว ตัวเมียที่ดุสุดในฝูง ปรากฏว่าไม่ชอบนอนแช่ในอ่าง เพียงแต่ชอบตะกุยน้ำในอ่างเล่นเท่านั้น

หลังจากที่แพรวคลอดลูกได้เกือบห้าเดือน ร่างกายตอนนี้กลับมาฟิตเหมือนเดิม ขนก็ขึ้นหนาแน่นแต่เป็นประเภทบางแก้วขนสั้น ปีนี้อาจจะนำตัวแพรวไปฉีดยาคุมกำเนิดเพราะไม่ต้องการให้ท้องแบบไม่มีพ่ออีกเป็นครั้งที่สอง ครั้นจะนำตัวไปทำหมันเลยก็กลัวว่าจะอ้วนและหมดความดุไป

การพาหมาบางแก้วทั้งฝูงออกกำลังกายพร้อมกันในแต่ละครั้งใช่ว่าจะจบอย่างมีความสุขหรือ happy ending เสมอไป เพราะบางครั้งก็จบอย่างดุเดือดเลือดพล่านด้วยการกัดกันอย่างที่เห็นในรูปข้างล่าง ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่จ่าฝูง(ปู๊นปู๊น) กัดกับรองจ่าฝูง(แก่น) โดยปกติเหตุการณ์เช่นนี้จะไม่เกิดหากผมคนเดียวคุมฝูง เพราะผมรู้ว่า เมื่อใดที่ทั้งคู่เริ่มฮึ่มใส่กัน ผมก็จะเดินหนีทำเป็นไม่สนใจ มันจะเลิกกันไปเอง หรือบางครั้งก็ทำท่าขู่ตัวจ่าฝูง มันก็จะยอมสงบ แต่วันนี้ ลูกชายผมวิ่งไปเล่นกับพวกมันในฝูงซึ่งทั้งสองตัวกำลังฮึ่มใส่กัน ผมก็กลัวว่าลูกชายจะถูกลูกหลง เลยรีบเดินเข้าไปจะห้ามหมาทั้งคู่ รองจ่าฝูงคงคิดว่าผมจะไปช่วยมัน จึงเกิดความฮึกเหิมพองขน เท่านั้นแหละครับ จ่าฝูงก็กระโจนใส่ทันที

ขณะเดียวกัน เสือและแพรวก็กำลังจะวิ่งขอแจมเข้าร่วมตะลุมบอนกับชุดจ่าฝูงด้วย แต่เมื่อตัวเมียทั้งสองเจอกันจึงกัดกันอีกคู่ ส่วนนักรบอดีตจ่าฝูงและลมหนาวเจ้าตัวเล็กก็ทำท่าจะรอซ้ำตัวที่เสียท่า ดีหน่อยที่ไม่มีคู่ที่สามเพราะลมหนาวยังเล็กอยู่จึงไม่กล้าสู้กับนักรบ เย็นนี้บ้านผมจึงวุ่นวายและเสียงดังมากเพราะหมากัดกัน

นี่เป็นอีกภาพหนึ่งแบบ close fight ของการแย่งชิงตำแหน่งจ่าฝูงระหว่างปู๊นปู๊นกับแก่น

ในสถานการณ์ชุลมุนเช่นนั้น ผมไม่สามารถแยกหมาตัวใดออกจากกันได้เลย แต่จากประสบการณ์ของผมนั้นสอนว่าต้องป้องกันไม่ให้มีการรุมกินโต๊ะตัวใดตัวหนึ่ง ผมจึงบอกให้ลูกชายอยู่ห่าง ๆ และผมก็ถือไม้เป็นกรรมการเดินคอยระวังให้มีการต่อสู้แบบตัวต่อตัวเท่านั้น หากตัวที่สามจะวิ่งเข้ามาซ้ำผมก็เอาไม้หวดมันจนวิ่งหนีไป หลังจากนั้นไม่ถึงห้านาที แก่นก็ยอมแพ้ปู๊นปู๊นเช่นเดิม และเสือก็ยอมแพ้แพรวเช่นกัน ด้วยเหตุนี้ จึงไม่มีการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งในฝูงแต่อย่างใด หลังจากนั้น ผมเองก็ทำหน้าที่เป็นแพทย์สนามพาแต่ละตัวเข้ากรงและทายาให้ ส่วนลูกชายผมนั้นตกใจมากเมื่อเห็นเลือดไหลเปรอะตัวเจ้าแก่น แต่เป็นเพียงแผลเล็ก ๆ เท่านั้น เหมือนกับวัยรุ่นชกกันพอหอมปากหอมคอ

ที่เล่าประสบการณ์มานี้ก็อาจเป็นตัวอย่างสำหรับผู้ที่ต้องการเลี้ยงบางแก้วเป็นฝูงว่าต้องพร้อมที่จะเรียนรู้และดัดแปลงวิธีจัดการกับปัญหาดังกล่าวของตนเอง