ธันวานี้ไอติมจอมดื้อก็จะครบ 1 ขวบแล้ว เหนื่อนเหลือเกินที่เลี้ยงเจ้าจอมดื้อตัวนี้

ทุกวันนี้ไอติมทำตัวเป้นขาใหญ่ประจำสนามไปแล้ว เจ้าตัวไหนไม่ชอบขี้หน้าจะต้องเข้าไปหาเรื่องเขาทุกทีแต่ถ้าชอบตัวไหนก็จะเข้าไปเล่นทำหางกระดุ๊ดกระดิ๊ก(น่ารักตายแหละ) เมือวันก่อนไปกัดกับเจ้าหมี หมาอยู่ซอยถัดไปชอบวิ่งเข้าไปดีนัก เจ้าหมีเนี้ยเป็นหมา สีดำขนฟูตัวใหญ่กว่าไอติมเยอะโดนกันซะมอบเลย แฟนเราเข้าไปเจอไล่ให้เลิกกัดกันเจ้าไอติมพอเห็นพ่อมาช่วยเท่านั้นแหละฮึด สู้  โชคดีที่คนแถวนั้นเขาเอาน้ำมาสาดให้แฟนเราเลยอุ้มเจ้าไอติมวิ่งหนี้ผลสุดท้ายคือ โดนเจ้าหมีกัดเข้าที่หลังแฟนเราเป็นรอยเขี้ยว 2 เขี้ยวเลย เจ้าไอติมก็เหนื่อยลิ้นห้อย เจ็บทั้งคน ทั้งหมา  แฟนเราเลยต้องไปฉีดยาพิษสุนัขบ้ากับบาดทะยัก  วีระกรรมไอติมยังมีอีกเยอะค่ะ แต่ไอติมก็มีข้อดีคือแสดงละครเก่งค่ะ ชอบทำตัวหน่อมแหนม น่ารัก ออดอ้อน ประมาณว่าทำหน้าซื่อเล่าความเท็จนะค่ะ  เวลาทำผิดจะรู้ตัวเลยถ้าเราเห็นเนี้ยจะทำตาสำนึกผิด ไม่ได้ตั้งใจนะคับ แต่ก็ตีนะตีจิงๆๆด้วย แฟนเราบอกว่าเราดุกว่าหมาบ้างแก้วเสียอีก 

ขอถามผู้รู้นะค่ะ  ถ้าหมากัดกันเราควรห้ามหมาแบบไหนค่ะ  และบางแก้วเนี้ยจะดื้อน้อยลงตอนอายุเท่าไรค่ะ ถ้าทำหมันจะมีผลเสียอย่างไรบ้างค่ะ (เพราะว่ามันชอบไปกัดกับตัวอื่นเลยกลัวว่ามันจะตายก่อนวัยอันควรนะค่ะ)

ทำตาสำนึกผิดจิงๆด้วย เหมือนตัวแสบที่บ้านเราเลย แต่ของเรามีวิ่งหนีด้วย เวลาแอบซนอยู่แล้วแม่เดินมาเห็น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตัวไหนซน (ผมกลัวแม่ตีคับ)

ส่วนเรื่องแยกหมากัดกัน ยังไม่เคยมีประสบการณ์กัดกับตัวใหญ่ด้วยกัน เคยแต่ไปกัดตัวที่เล็กกว่า เราเลยดึงหลังคอเค้า แล้วสั่งให้เค้าปล่อยได้ เคยแค่ครั้งเดียวตอนพาออกไปเดินเล่นช่วงเช้ามืด หมาเล็กมันเยอะ แล้วเจ้าของมักจะปล่อยวิ่งนอกสายจูง (ของเราไม่เคยปล่อยนอกสายจูง) แล้วเจ้าตัวที่โชคร้ายดันวิ่งมาหาหมาเรา หมาเรามันไม่มี EQ + หวงน้อง เลยกัดซะ หลังจากนั้นก็จะคอยหาเรื่องหมาทุกตัวที่เข้าใกล้ ทุกวันนี้ก่อนจะพาเค้าไปเดินเล่น ต้องเดินออกไปสำรวจก่อน 1 รอบ ในสวนมีหมาเยอะป่าว ถ้ามีก็จะออกไปสายๆ หน่อย + ถือไม้ไปด้วย เอาไว้ขู่ไล่หมานอกสายจูง ไม่ให้เข้ามาใกล้ บางทีก็ต้องอุ้มไอ้ตัวแสบเอาไว้ แล้วเดินอ้อมไปทางอื่นก่อน เพราะเจอเยอรมันเชพเพิร์ด (นอกสายจูง เจ้าของเอาไม่อยู่) ที่มีประวัติกัดหมาในหมู่บ้านตายคาปากมาแล้ว ลำบากจัง - -"

รู้สึกว่าในเวปนี้จะมีวิธีแยกหมาใหญ่กัดกันอยู่นะคะ ลองหาดูค่ะ

    เหตุการณ์หมากัดกัน หลีกเลี่ยงได้ควรหลีกเลี่ยงหรือกันไว้ไม่ให้เกิดหรือหยุดก่อนที่มันจะเกิด เมื่อมันกัดกันแล้วการเข้าไปห้ามโดยช่วยหมาตัวใดตัวหนึ่งจนเพลี่ยงพล้ำ จะเป็นการกระตุ้นให้อีกตัวหนึ่งเข้าซ้ำทันที.... ทันที่มีการกัดกันเกิดขึ้นไม่ควรผลีผลามเข้าไปแยกทันทีหรือวิ่งไปจับหมาเราออกทันทีเพราะสภาวะอย่างนี้หมาเราเองก็อยู่ในอาการเครียดอาจแว้งกัดเราก่อน ให้ยืนดูด้วยความนิ่งสงบ  เกาะติดสถานะการณ์ เดินใกล้หมาเราเตรียพร้อมตลอดจะคว้าคอ อย่าแสดงอาการกล้าๆ กลัวๆ สร้างสมาธิและความมั่นใจให้กับตัวเอง.... พร้อมทั้งปลอบใจตัวเองว่า "มันก็แค่หมาสองตัว จะไปกลัวอะไรกับมัน อย่างมากก็แค่โดนกัด" ต้องมั่นใจตัวเองก่อน  อย่าตะโกนส่งเสียงโวยวายเพราะนั่นเป็นการกระตุ้นให้เกิดสภาวะสับสน ทั้งเสียงหมา เสียงคน ดูภาพรวมๆ แล้วเราเองอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของศึกครั้งนี้ไปโดยปริยายในความคิดของหมา  ปล่อยให้เขากัดกันสักพัก โดยที่เราทำตัวเป็นกรรมการสมาคมควบคุมอย่างใกล้ชิดและยุติธรรม ซึ่งอาจเป็นไปได้ว่าตัวหนึ่งอาจพ่ายแพ้นั่นคือนอนหงายอยู่ด้านล่าง

    ถ้าศึกยืดเยื้อเขาจะออกมาตั้งท่าขู่กันรอบสอง ถึงตรงนี้เรียกหมาเราให้รู้ตัวด้วยเสียงที่หนักแน่นทันที แล้วรีบคว้าคอด้วยมือซ้ายดึงและยกขึ้น ส่วนเท้าและมือที่เหลือให้ทำท่าเตะ ถีบ หรือถ้ามีไม้ในมือให้ทำท่าตี หรือให้ใช้ก้อนหินขว้างใส่ เป็นการแยกครั้งเดียวทั้งสองตัว การแยกควรทำด้วยความยุติธรรม จากนั้นต้องควบคุมหมาเราให้นิ่ง ทำตัวเราใช้หมาเของเราเชื่อว่าเราสามารถคุ้มครองเขาได้ เมื่อเราคุมสถานะการณ์ได้ทุกอย่างจะค่อยๆกลับคือสู่สภาวะปกติ เงียบสงบ  คู่อริจะค่อยๆ เดินจากไป และเหลียวมามองอย่างอาล้ยอาวรณ์ที่ยังไม่ได้ฝากเขี้ยวไว้บนผิวหนังของเรา................ที่เขียนมาโปรดใช้วิจารณญาณของท่านในการตัดสินใจอีกครั้ง เพราะผิวเนื้อนี้เป็นของท่าน 

     บางแก้วจะดื้อน้อยลงเมื่อไร ผมว่าคงไม่มีใครตอบได้ซะทีเดียว เพราะขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดูเป็นหลัก อะไรที่เขาทำเป็นนิสัยประจำ มันก็จะติดตัวเขาไปได้นานกว่าหมาตัวอื่นๆ แต่โดยประสบการณ์ถ้าเราเลี้ยงเขาถูกวิธี ประมาณปีเศษๆ เขาจะนิ่งเหมือนเป็นผุ้ใหญ่มากขึ้น อาจมีอาการขึ้นออ้น เจ้าอารมณ์ ให้เห็นออกมาบ้าง ส่วนความเจ้าเล่ห์ของม้นคงแก้ไม่หาย

     เหมือนที่คุณว่า "หน้าซื่อแต่เล่าความเท็จ" แต่ผมว่ามัน "หน้ามันโกหกตั้งแต่ต้น..แถมเล่าความเท็จจนจบ" ซะมากกว่า....และที่คุณบอกว่า "ทำตาสำนึกผิด" แต่ผมว่า "ชีวิตมันไม่เคยสำนึกผิดเอาซะเลย" เพราะมันจะโกหกซ้ำซาก ไม่เรื่องนี้ ก็เรื่องโน้น  นี่แหละเสน่ห์บางแก้ว บางท่านถึงกับเอ่ยปากว่า "ถึงร้ายก็รัก ถึงกัดก็หลง"

    ส่วนเรื่องทำหมันเท่าที่เห็นก็คือมันอ้วนจำม่ำ กลมเป็นหมูบางแก้ว กะเสียตังส์ค่าทำหมัน นอกจากนี้ใครรู้ช่วยบอกที

ด้วยความนับถือ

เจ้าไปร์ท-5518

สงสังไอติมคงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับขนมต้มค่ะ คริสต์มาสนี้ก็จะ 1 ขวบเหมือนกัน ซนและดื้อสุดๆ แต่ก็ยังพอเอาอยู่ค่ะ เพราะไม่เคยปล่อยไปนอกบ้าน  หรือถ้าไปก็จะให้อยู่ในสายจูงตลอด  แต่เคยมีอยู่ครั้งนึงที่ขนมต้มหลุดออกไปนอกบ้าน เจอหมาแก่เจ้าถิ่น ขนมต้มเข้าไปดมๆ แล้วกระดิกหางให้ พอเจ้าถิ่นขู่กลับมาเท่านั้นแหละ ขนมต้มขนฟูทั้งตัวเตรียมเปิดศึก ดีที่หลานชายไวเหมือนลิง กระโดดเข้าคว้าคอแล้วหิ้วเข้าบ้านได้ทัน ไม่งั้นมีหวังได้ยืนดูตาปริบๆ เพราะไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน

แต่ที่กัดกันเองในบ้านกับแม่มะขามน่ะ เราแยกเองได้ไม่มีปัญหาค่ะ ใช้วิธีนิ่งๆ ไว้ อาศัยจังหวะเข้าตะปบหนังคอแล้วสั่งให้แยก แล้วก็ลงโทษทั้งคู่ค่ะ

แต่แม่มะขามเป็นตัวเมีย ก็เลยไม่ซนไม่ดื้อเหมือนขนมต้มค่ะ  เรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้เลย  เมื่อก่อนเคยให้นอนบนบ้าน  พอคนขึ้นห้องนอนหมดแล้ว  แม่มะขามนี่แหละที่ชวนขนมต้มแหกด่านขึ้นไปรื้อของข้างบนกันอย่างสนุกสนาน แล้วก็แอบลงมาก่อน พอเราเปิดประตูออกมาก็เจอแต่ขนมต้มยืนยิ้มให้อยู่ เลยโดนอัดซะ ส่วนเจ้าตัวต้นคิดก็นั่งทำตาแป๋ว หนูไม่รู้ อยู่ข้างล่าง หลายหนเข้าชักเอะใจก็เลยแอบดู ก็เห็นอย่างที่เล่าให้ฟังนี้แหละค่ะ  ตอนนี้ทั้งคู่ก็เลยถูกอับเปหิลงไปนอนนอกบ้านเรียบร้อยแล้ว

โฉมหน้าขนมต้มที่ชอบโดนผู้หญิงหลอกค่ะ 

ขอบคุณนะค่ะสำหรับคำแนะนำต่างๆๆ ไอติมมีนิสัยเสียอีกอย่างค่ะคือชอบกัดสิ่งของเวลาที่คนไม่อยู่บ้านแต่เวลาที่เราอยู่อาการแบบนี้จะไม่มีเลยนะค่ะแบบนี้เรียกว่าเป็นการประท้วงของหมาหรือเปล่าค่ะ และจะต้องแก้ไขยังไงบ้างค่ะ แต่ตอนที่เราออกไปทำงานช่วงกลางวันไม่เป็นจะเป็นช่วงเย็นตอนเราออกไปหาซื้อกับข้าวกับแฟนนะค่ะทั้งๆๆทีก็พาออกไปเล่นนอกบ้านแล้วด้วยที่สำคัญก็จะตีตลอดเลยเมื่อวานนี้ก็ทำแบบนี้เลยโดยชุดใหญ่เลย ตีแล้วแต่ก็ไม่ยอมจำ จะทำยังไงดีค่ะ ขนมต้มหล่อมากเลยนะค่ะ ไอติมขนพึงจะหายร่วงค่ะเลยดูไม่ค่อยจะมีขนเลย แม่มะขามก็น่ารัก

55555 เป็นเหมือนกันเลยค่ะ เวลาเราอยู่ก็เรียบร้อย ไม่เคยกัดโน่นแทะนี่ให้เห็น แต่พอเราออกไปทำงานหรือเข้านอน วิญญานหนูเข้าสิงทันทีค่ะ  แทะเก้าอี้กินข้าวซะเละ นมของลูกวางไว้ 3 แพ๊ค ก็ฟาดกันซะเรียบ เคยมีครั้งนึงมะขามพยายามเปิดปลากระป๋องด้วยค่ะ  ตอนนั้นสภาพบ้านเหมือนสมรภูมิ  มีบังเกอร์และรั้วเกะกะไปหมด  แต่ตอนนี้ปัญหาทุกอย่างหมดไปแล้วค่ะ ไม่ใช่เพราะหมาน้อย 2 ตัวเค้าเลิกกัดนะคะ  แต่เพราะถูกลดขั้นให้ลงไปอยู่นอกบ้านตะหาก  แรกๆ ก็คิดถึงนะคะ เพราะเวลานั่งดูทีวีก็จะมีเจ้า 2 ตัวมานอนนัวเนีย  แต่พอนึกถึงสภาพบ้านหลังตื่นนอนหรือกลับจากทำงาน  และเสียงบ่นงึมงำของสมาชิกในบ้านแล้วก็เลยต้องตัดใจค่ะ  ให้นอนนอกบ้านซะ  แล้วก็ลงไปหากอดรัดฟัดเหวี่ยงเล่นกันเป็นพักๆ  ความสัมพันธ์เลยยังดีอยู่ค่ะ  ตอนนี้ขนมต้มกับมะขามก็ชินแล้วด้วย

จะช่วยภาวนาให้ไอติมของคุณโชติกาลดดีกรีความดื้อและซนลงในเร็ววันนะคะ  จะได้ไม่ถูกอัปเปหิเหมือนขนมต้มกับมะขาม