ผมเลี้ยงบางแก้วได้ 5 เดือนแล้วครับ เอาเจ้าซาลาเปามาตั้งแต่ 1 เดือน จากฟาร์มที่มี pet degree

บ้านผมมี ลูกเล็กๆ ถึง 3 คน 6 ขวบ 4 ขวบ 3 ขวบ ตอนเจ้าซาลาเปาได้ 3 ขวบ ก็สร้างวีรกรรมเล็กๆครับ ลูกสาวคนเล็กผมล้มลง เจ้าซาลาเปาคร่อมแล้วฟัดอย่างสนุก จนเป็นรอยข่วนที่แขนและแก้ม  เจ้าซาลาเปาโดนตี ทำโทษชุดใหญ่ และผมก็สอนให้ลูกฝึกเป็นผู้นำเจ้าซาลาเปา  เพราะบ้างครั้งคึกคนองชอบพุ่งชนให้ล้มแล้วงับขาเล่น ฟันคมๆ เล็ก เจ็บเนื้อเด็ก  ผมก็จะตีปาก ขู่เสียงหนักๆ ว่าไม่ชอบ  ตอนช่วงหลังถ้าทำผิดเช่น ลุยสวนจนพัง อึในกรง หรือดื้อ ผมจะขยุ้มคอแล้วกดนอนกับพื้น ช่วงแรกถูกทำโทษบ่อย ก็มีลองดี แยกเขี้ยวใส่ ผมก็ฟัดซะน่วม ให้รู้ว่าผมเป็นหัวหน้าฝูง จนช่วงหลังความประพฤติดี ช่วง 2 เดือนก่อนจะกลัวผม ไม่ค่อยกล้าเล่นด้วย  จนช่วงหลังผมก็เริ่มฝึกว่าลงโทษเฉพาะที่ทำผิด แต่อย่านอกลู่นอกทาง โดนแน่ แล้วกอดเขาเยอะ ชมเชยเวลากลับจากเดินเล่นแล้วเดินเข้ากรงอย่างเรียบร้อย ให้ขนมและแปรงขนให้เวลาทำดี ทำถูกใจ   เวลาเขากินก็ทดลองเลื่อนจาน ก็ไม่เคยแสดงอาการหวงของ ผมก็จะชมเชย ลูบหัวเบาๆ

ผมเลี้ยงเจ้าซาลาเปา ในกรง และให้กินในกรงเท่านั้น ตามที่ฟาร์มแนะนำ เช้าและเย็น แม่บ้านฝึกให้อึ  ช่วงดึกจะเป็นช่วง HAPPY HOUR ของเจ้าซาลาเปา เพราะผมจะพาเดินเที่ยวรอบหมู่บ้าน พอผมหยิบโซ่จูง เจ้าซาลาเปาจะคึกคักรู้ว่าจะได้ออกกำลังกาย  แต่บางทีก็ยังมีแอบอึในกรง ก็จะถูกขยุ้มคอ ทำโทษ เจ้าซาลาเปาจะก้มหัว หูลู่สำนึกผิด   แฟนผมบอกว่าผมใจร้าย ทำโทษบ่อย ฝึกแบบนี้ไม่ถูกต้อง 

หลายคนแนะนำว่าไม่ควรเลี้ยง เพราะมีเด็ก แต่ผมชอบอยู่พันธุ์เดียว คือ เจ้าบางแก้ว  แต่อ่านเรื่องราววีรกรรมความซ่าของพี่ๆ เพื่อนๆ มาเยอะ ก็เลย กลัวว่าจะเอาเขาไม่อยู่  ช่วยแนะนำทีว่า การที่ผมไม่ตามใจเลย ด้วยวิธีข้างต้น ถูกต้องไหม  แต่เสริมเพิ่มด้วยความรักและให้เขารู้ว่าเรารักเขา เอามากอด เล่นโยนบอล แต่ถ้าผิดหรือดื้อ โดนแน่  อาหารพิเศษจะมีจากผมคนเดียว และจะได้เมื่อทำดี และเชื่อฟัง

ฟังเรื่องจากคุณวัศพลแล้วก็กลัวว่า เดี๋ยวเจ้าซาลาเปาโตแล้ว จะดุมาก ก็ตั้งใจเลี้ยงให้เฝ้าบ้านครับ แต่ก้ไม่อยากให้ดุแบบไม่มีเหตุผล

พี่ๆ เพื่อนๆ ช่วยแนะนำด้วยครับ ว่าเลี้ยงยังไงถึงจะเอาอยู่ แล้วบางแก้วก็จะไม่ทำให้วงการเสียชื่อเสียง

ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับ  แต่ที่ว่า 3 ปี ไม่ใช่ครับ ตอนซาลาเปา อายุ 3 เดือน ครับ   แต่ตอนนี้ 6 เดือนกว่าแล้ว

เมื่อ 2 วันก่อนพึ่งพาไป หาหมอมา ไข่บวมติดเชื้อ  คุณหมอก็โกนขนออก แล้วให้ยาทาแก้คัน  กับ collar กันเลีย เจ้าซาลาเปากลับมาไม่ค่อยยอมเดิม อึดอัด พาเดินเล่นก็ เดินหยุด เดินหยุด พยายามจะเลีย  แต่ไม่สำเร็จ ไม่ทราบว่าใช้ผงวิเศษกันเชื่อราแบบคนจะดีไหม

ขอบคุณครับ

กบ

เรื่องยาทาแก้คัน  ควรใช้แบบครีมจะทำให้ผิวหนังชุ่มชื้น ลดอาการคันได้ดีกว่า ยาผง ซึ่งจะทำให้ผิวหนังแห้ง ตึง และยิ่งคันมากขึ้น 

เรื่องของลูกหมาบางแก้วที่เล่ามา หมาอายุแค่ 2-3 เดือน ที่ทำกับเด็กๆแบบนั้น  เรียกว่า เล่น ไม่ใช่  การ ทำร้าย  ลูกสัตว์ทุกชนิด รวมไปถึงลูกคน  เมื่ออายุยังน้อย  ก็จะชอบไขว่คว้า จับโน่นดึงนี่ เอามาขยำขยี้ แกว่งไกว เขวี้ยงเล่น หรือจับสะบัดไปมา ฯลฯ     ถ้าเป็นสัตว์ที่ไม่มี มือ เช่นหมา  ก็จะใช้  ปาก ไล่งับ หรือเท้าหน้าตะปบ แทนมือ  เป็นธรรมชาติของลูกสัตว์ที่ซุกซนเป็นปกติ   

สังเกตลูกหมา ตามที่เล่ามา น่าจะเป็นหมาที่มีพื้นฐานนิสัย เป็นกลาง  ไม่ก้าวร้าว     ก็ก็ไม่ควรไปข่มขู่ ทำร้าย ลงโทษด้วยความรุนแรงมากจนเกินไป   จะทำให้ลูกหมาถดถอย กลายเป็นหมาขี้กลัว  หรืออาจถึงขีดก้าวร้าวได้  การทำตัวให้หมา ชัดเจนว่าเราเป็นจ่าฝูงตัวจริงในฝูง  ไม่จำเป็นต้องใช้ความรุนแรง  การแสดงออก โดยภาษากาย  การใช้ท่าทาง  เสียงที่มีพลัง(ไม่จำเป็นต้องเป็นเสียงดัง)   เลียนแบบเช่นเดียวกับการแสดงออกของจ่าฝูงในฝูงหมาป่า  ก็เพียงพอแล้ว 

ที่สำคัญคือความชัดเจน และสม่ำเสมอในการแสดงออกของเรา  เช่น ทุกครั้งที่ผิด ต้องให้หมาชัดเจนว่า ผิด   ไม่ใช่บางครั้งก็ปล่อยปละละเลย  บางครั้งก็ลงโทษ   และ ต้องจัดลำดับในฝูงให้หมาเข้าใจว่า  เขาอยู่ในลำดับสุดท้ายของฝูง(ในบ้าน)     แสดงออกให้เขาเข้าใจให้ชัดเจนในทุกเรื่อง เช่น การเดินออกจากประตู  เจ้าของต้องนำ , การพาไปเดินเล่น สายจูงต้องหย่อน(หมาไม่ดึง)  , การให้อาหาร หมาต้องนั่งลง หรือคอยอย่างสงบก่อน   ฯลฯ

นำมาแปะให้อ่าน จากเวบ บางแก้วฮอทสปริง

http://www.adminhotspring.ob.tc/-View.php?N=24

** จากข้อมูลที่ได้รับ จากคนที่เลี้ยงบางแก้วหลายๆคน ทั้งที่เข้ามาโพสปรึกษาหารือกันในเวบบอร์ดต่างๆ และที่ได้สัมผัสกับตัวเอง สังเกตว่า ลูกหมาบางแก้ว "ส่วนใหญ่" (ย้าว่า "ส่วนใหญ่" ไม่ใช่ "ทุกตัว") มักมีพื้นฐาน ความระแวงภัยสูงมาก เช่นเมื่อมีการเคลื่อนไหว หรือมีเสียงดัง จะมีปฏิกิริยาตอบรับเร็วมาก ซึ่งปฏิกิริยาตอบรับนี้ ก็ขึ้นอยู่กับพื้นนิสัยของลูกหมาแต่ละตัว เช่น ตัวที่ ก้าวร้าวค่อนข้างสูง ก็จะเข้ากัดทันทีพร้อมขู่ไปด้วย(คนเลี้ยงมักจะภูมิใจกันว่า หมาตัวเอง "ดุดี") , ตัวที่เป็นกลาง ก็จะหันมามองอย่างสงสัยเฉยๆ(ไม่ค่อยเห็นในลูกหมาบางแก้ว) , ตัวที่ขี้กลัว มักจะถอยหลัง พองขน หรืออาจจะวิ่งหนีไปเลย(ไม่ค่อยเห็นในบางแก้วเหมือนกัน)

เมื่อโตขึ้น ลูกหมาที่มีความระแวงภัยสูง(เป็นสัญชาติญาณที่ฝังในสายเลือด) และ มีนิสัยก้าวร้าวแบบจ่าฝูง มักจะเป็นที่ชื่นชมกันว่า "ดุ" สมเป็นบางแก้ว ซึ่งความจริงแล้ว บางแก้วประเภทนี้ ถือเป็น หมาอันตราย เพราะปฏิกิริยาตอบโต้ที่รวดเร็วมากเกินไปคือสิ่งที่เป็นไปตามสัญชาติญาณในวินาทีนั้น จึงมักเคยได้ยินกันบ่อยๆว่า บางแก้วกัดเจ้าของ ซึ่งความจริงคือ วินาทีนั้น หมาไม่คิดอะไรนอกจากทำตามสัญชาติญาณที่มีอยู่ในสายเลือด

ส่วนหมาที่เป็นกลาง จะไม่ค่อยตอบโต้รวดเร็ว(ในสถานะการณ์ปกติ) จะจับตาดูสถานะการณ์อย่างสนใจ จะตอบโต้หรือไม่ อย่างไร ขึ้นอยู่กับสถานะการณ์ที่เกิดขึ้น หมาพวกนี้ มักถูกเจ้าของรังเกียจว่า เสียชื่อบางแก้ว เพราะไม่ดุเลย ซึ่งความจริงแล้ว หมาแบบนี้ ถือว่าเป็นหมาที่ดีที่สุด(ทุกพันธุ์)สำหรับบุคคลทั่วไป ที่จะนำมาเป็นสัตว์เลี้ยงในบ้าน เพราะ สามารถฝึกได้ง่าย ปรับตัวเข้ากับคนในบ้านได้ดี และยังคงมีสัญชาติญาณในการป้องกันอาณาเขตอยู่เป็นปกติ สามารถ"เฝ้าบ้าน"ได้ดีเหมือนบางแก้ว"ดุ" แต่ไม่เป็นหมาอันตราย

ประเภทสุดท้าย คือ หมาขี้กลัว หมาแบบนี้ จะมีปฏิกิริยาแรกที่พบเห็นคน , สัตว์ หรือ สิ่งของแปลกๆ จะทำเสียงขู่ พองขน ถอยหนี บางตัวอาจวิ่งหนีไปเลย แต่หากจวนตัว หรือจนมุมคือไม่มีที่ว่างให้ถอยหนี ก็จะเข้ากัด หรือสู้สุดชีวิต "ด้วยความกลัว" เจ้าของหลายคน ก็มักจะเข้าใจสับสนว่า บางแก้วของเขา เป็นหมานักสู้ ซึ่งหมาประเภทนี้ ก็ถือเป็นหมาอันตรายเช่นเดียวกัน **

เห็นด้วยกับคุณ Carnivore ค่ะ