คงยังไม่โตเต็มวัยมั้งครับ

เจ้าสิงโต นักเลงหูสองแฉก ของผมตอนอายุ 1-12 เดือน ก็เป็นเหมือนกันครับ ไม่ดุและขี้เล่นมากมาย ชอบกินผลไม้อีกต่างหาก ใครมาบ้านเข้าไปประจบต้อนรับ จนผมเริ่มข้องใจและตั้งคำถาม ในบอร์ดนี้เหมือนกันกับคุณ salapao นี่แหล่ะ

แต่ตอนนี้ซิครับ ได้ ขวบกับแปดเดือนแล้ว  ดุมากๆ และค่อนข้างเป็น หมานักเลงใจถึงโคตรๆ

กับหมาด้วยกัน ถ้าเห็นหมาตัวอื่น ไม่ว่าจะจูงออกไปเที่ยวข้างนอก หรืออยู่ในรั้วบ้าน สิงโต จะเกรี้ยวกราด และดุมากๆ ถ้ากำลังเห่าคู่อริอยู่ ถ้าเข้าไปไม่ถูกจังหวะ จะโดนลูกหลง ประมาณว่าอารมณ์ค้างจะหันมากัด มีอยู่ครั้งหนึ่งภรรยาผมจะเข้าไปคว้าโซ่ที่คอ เพื่อห้ามให้หยุดเห่า เนื่องจากเกรงใจชาวบ้าน ปรากฎว่าลืมตัว หันมาจะแว้งกัด (แต่เบรคทัน) พอรู้ว่าเป็นภรรยาผม ก็นั่งทำหูลู่ๆ ตาอ้อนๆ สำนึกผิด และยกขาหวัดดีขอโทษ (เป็นวิธี ขอโทษที่ใช้ได้ผลตลอด)  และพอภรรยาผมยกมือ ทำท่าแกล้งจะตี ก็ล้มตัวลงนอนหงายท้องซะอย่างงั้น  (แล้วใคร จะไปตีลงล่ะเนอะ) 

ถ้าเป็นหมาแล้วละก็ ไม่ว่าเป็นหมาพันธุ์ใหน ไซส์ใหญ่เล็กแค่ไหน จะมาเดี่ยว มาคู่ มาหมู่ มากน้อยเพียงใด เจ้าโตไม่เกี่ยง เป็นศัตรูกับเขาหมด ไม่รู้โกษธมาจากชาติปางใหน จะพุ่งเข้าหาทันที เคยจูงไปเดินเล่นและหลุดจากสายจูง (แรงเยอะมากๆ ลูกสาวเป็นคนจูง) ดิ่งเข้าไปกัดกับ สองหนุ่มร็อคไวเลอร์ข้างบ้านที่เป็นโจทย์กันมานาน คาดว่าเจ้าโตหมั่นใส้มานาน เนื่องจากเจ้าของชอบปล่อยมาเดินฉี่ยั่ว หน้าบ้านบ่อยๆ ปรากฎว่าโดนรุมซิครับ เนื่องและขนาดก็สู้ไม่ได้ เนื่องจากเล็กกว่ามาก โดนอีกตัวงับหู อีกตัวงับขา และงับแบบล็อคติดด้วย เลือดสาดเต็มตัวเลย

ผมได้แต่ยืนดู เพราะไม่กล้าเข้าไปห้ามเนื่องจาก กลัวโดนลูกหลง จาก ร็อคไวเลอร์สองตัวนั้น ลำพังหมาเราไม่เท่าไหร่ เจ้าของเจ้าร็อคไวเลออร์ ที่เป็นผู้หญิงก็ได้แต่ร้องโวยวาย หาาน้ำมาสาด ใช้ไม้ตีก็แล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล

ผมจึงได้แต่รอว่า เจ้าโต จะยอมแพ้ เพราะโดนอ่วมจริงๆ และคิดว่าคงเลิกกัดกันเอง (หมาไม่เหมือนคนที่จะต้องเอากันตายไปข้างนึง ผมคิดว่านะ)

แต่ผิดคาดครับ 10 นาทีผ่านไปที่โดนงับติดอยู่แบบนั้น

 ไม่ได้ ยินเสียงร้องยอมแพ้ จากเจ้าโตสักแอ๊ะ มีแต่เสียงขู่ คำราม และพร้อมที่จะสู้ต่อ

ผมจึงทนไม่ได้กลัวตายคาปากเจ้า ร็อคไวเลอร์ เลยรวบรวมความกล้าหาญ เป็นไงเป็นกันว่ะ เพราะสภาพเจ้าโตตอนนั้นเละจริงๆ เลือดท่วมตัว

ผมเลยวิ่งเข้าไป จับขาเจ้าโตได้ ยกขึ้น และบิดดึง (ไม่กล้า จับร็อคไวเลอร์) ปรากฏว่า กว่าจะหลุด หูฉีก คาปากเจ้าร็อคฯ เลย พอหลุดออกมา เจ้าร็อคอีกตัวจะเข้าซ้ำอีก เลยใช้ลูกเตะสกายคิก เสยชัดปากไปหนึ่งที ร้องเอ๋งและวิ่งหนีไป (เจ้าของยืนมองตาปริบๆ)

ส่วนเจ้าโต พอหลุดออกมาได้ ไม่มีวี่แววว่าจะเจ็บ หรือหยุด จะพุ่งเข้ากัดอีก จนต้องกอดล๊อคไว้ (ยอมรับว่า ใจสู้จริงๆ)  ปรากฏว่า ตัวผมเต็มไปด้วยเลือดหมา พอไปถึง โรงพยาบาลสัตว์ ผู้คนแตกตื่นกันเป็นแถว นึกว่าผมไปผ่านสมรภูมิรบที่ไหนมา

สรุปสภาพเจ้าโต ลูกชายสุดที่รักของผม หูซ้ายฉีก เป็น สองแฉก หมอเย็บก็ไม่ติด เอาเท้าเกาแผลเลยแยก (หมดหล่อเลย จะส่งประกวดสักกะหน่อย) หัวและขาหลังเวอะ เป็นแผลใหญ่เย็บไปหลายเข็ม 

ส่วนเจ้านายหมดไปเกือบหมื่น เฮ้อ

ส่วนความดุ ที่มีกับคน เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง ซึ่งแปลกมากๆ

สนุกดีค่ะ น่ารักทั้งคนทั้งเจ้าโตเลย  เลี้ยงบางแก้วมันก็มีวีรกรรมให้เราได้จดจำแบบนี้แหล่ะค่ะ

 ส่วนเรื่อง ความดุ กับคน ดังที่ได้กล่าวไว้ตอนแรก ตอนที่อายุยังไม่ถึงขวบ จะเป็นมิตรกับคนมาก ขี้เล่น ขี้ประจบ ไม่มีวี่แวว ความดุแต่อย่างใด  ใครๆเข้าบ้านได้สบาย

วิ่งไปเล่นไปประจบ กับคนแปลกหน้าได้ทุกคน (จนผมอดนึกไม่ได้ว่า แม่ของเจ้าโต ต้องไปเป็นชู้กับ โกลเดนซ์ แน่ๆ)

แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไร และทุกคนกับยินดีด้วยซ้ำที่ เจ้าโตเป็นเยี่ยงนี้

แต่ว่า

ช่วง 2  เดือนที่ผ่านมานี้ ซึ่ง เจ้าโตอายุ ครบ 1 ขวบกับ 8 เดือน พอดี 

เจ้าโตกลับเปี๋ยนไป๋ ดังนี้

1.เริ่มรู้สึกว่ามีที่ดินเป็น ของตนเอง (ไม่รู้ไปแอบซื้อไว้ ตั้งแต่เมื่อไหร่)

คือว่าผมจะเลี้ยงแบบปล่อย ให้วิ่งเล่นอยู่ในบริเวณบ้าน (ทาวน์เฮ้าส์ 2 ชั้น) พอกลางคืนก็ขังกรง (เพื่อกางมุ้งและเปิดพัดลมให้) พอเช้ามืดประมาณ 6 โมงเช้า พ่อเจ้าประคุณ ก็จะส่งเสียงร้องโหยหวนปลุก  เพื่อให้ลงมาปล่อย ให้จะได้วิ่งออกไปฉี่ อึ หลังบ้านซึ่งเป็นที่ดินว่าง  (ตั้งแต่เลี้ยงเจ้านี่ ผมและภรรยาไม่เคยได้นอนตื่นสาย อีกเลย)

ซึ่งพอไปฉี่ เจ้าโตก็จะทำการฉี่ทีละนิด เพื่อทำรางวัดแนว ที่ดินว่างแปลงนั้น  และจะร้องอ้อนให้ปล่อยออกนอกบ้าน ทุกๆ 4 ชั่วโมง เพื่อไปเติมฉี่ และเดินดูแลที่ดินของเขา ว่ามีสิ่งมีชีวิต อื่นใดมากล้ำกรายหรือไม่ประมาณนั้น ถ้าไม่มีอะไรมาบุกรุก ก็ให้นับเวลาถอยหลังได้เลยประมาณ 5 นาทีก็จะมานั่งรอหลังบ้านและใช้เท้าเขี่ย ประตู เพื่อบอกว่า "เปิดประตู ได้แล้ว ป๋มจะเข้าบ้าน"  แต่ถ้าหายไปนานกว่านี้ ให้รีบออกตามได้เลย แสดงว่า กำลังมีเรื่อง

2.ความจำเสื่อมกับคนนอกบ้าน

ใส่สายจูง พาไปเดินเล่น เจอกับคนในหมู่บ้าน จะเป็นมิตรมาก  เข้ามากอด เข้ามาลูบหัวได้เลย ไม่ว่าอะไร  แต่พอเข้าบ้าน  คน คนเดียวกันนี่แหล่ะ มาหาที่บ้าน เจ้าโต ทำจำไม่ได้ จะกัดซะอย่างงั้น

มีอยุ่ครั้งหนึ่ง พี่ข้างบ้านที่เขาเป็นคนรักหมามาก แต่เลี้ยงไม่ได้ เพราะภรรยาไม่ชอบ ก็เลยโปรดปรานเจ้าโตเป็นพิเศษ เคยพาเจ้าโตไปเที่ยวบ้านเขา ก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงเล่นกัน อย่างสนิท สนม เคยให้ขนม นมเนย ของกินกันอย่างดี

แต่พอพี่คนนั้น เขามีธุระ มาหาที่บ้าน (ก็จะมาเล่นกับพอตัวดี ของผมนี่แหล่ะ) เลยถือวิสาสะ เปิดประตูเข้ามาเอง เพราะคิดว่าคุ้นเคยกับคนและหมาเป็นอย่างดี ก็เลยเดินดิ่งเข้าไปหาเจ้าโต และยกมือขึ้นทำท่าจะกอด เหมือนที่เคยทำ อย่างซาบซึ้ง และหวังว่าจะได้รักตอบ แต่ว่า

พ่อนักเลงหูสองแฉก แสดงความรักตอบโดยการ กระโดด งับแขน แบบจมเขี้ยว เลือดสาด ผมและภรรยารีบวิ่งออกมาจากครัวก็สายไปเสียแล้ว  พองับเสร็จ ก็ฉอยฉากออกไปยืนเห่าและขู่แบบ เอาเป็นเอาตาย ประมาณว่า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

ขนมและของกินที่เคยให้ ไม่ได้เป็นบุญคุณกับเจ้าโตเลย 

ผมและภรรยา เอ๋อ ไปชั่วขณะ เพราะไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ ผมเลยจิกที่ต้นคอกดลงกับพื้น เพื่อทำโทษ และสอน  ตอนกดนอนหงายก็ร้องโหยหวนแบบเจ็บปวด (ทั้งที่กดไม่แรง) ประมาณผมยอมแล้ว ผมผิดไปแล้ว ผมจะไม่ทำอีกแล้ว  แต่พอปล่อย ก็เห่าและขู่ จะวิ่งเข้าไปกัดพี่คนนั้นอีก เหมือนแค้นเคืองมานาน เลยต้องรีบล่าม

หันมาดูทางคน ปรากฎว่า ยืนหน้าซีด เลือดสาดเต็มแขน มีรอยจากการแสดงความรักจากเจ้าโต  4 เขี้ยว (มันจุก)  เลยต้องรีบพาพี่เขาไปโรงพยาบาลทำแผล และฉีดวัคฉีน (เสียเงินอีกแล้ว) ดีที่พี่แกสนิทกันและแกก็รักหมาเหมือนกัน เลยเข้าใจ ไม่เป็นเรื่อง

พอหลังจากเกิดเรื่องประมาณ 4 วัน พาจูงออกไปเดินเล่นนอกบ้าน ไปเจอพี่คนนั้นอีก ที่นี้พี่แกถอยฉากเลย ไม่กล้าเข้ามาเล่นเหมือนก่อน  แต่เจ้าโต กับกระดิกหาง และจะวิ่งเข้าไปเล่นกับเขา ก็เลยลองปล่อยโซ่ ปรากฎว่าเข้าไปเล่น ประจบ นั่งทำท่าสวัสดี เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น (เอากับมันซิ)  พี่คนนั้นก็เลยลองลูบหัวแบบ แหยงๆ  

และจะสังเกตุได้ว่า กับหลายคนที่เคยเล่นด้วยหรือแม้แต่พี่คนนั้น ไม่ว่าจะเคยให้ของกินหรือขนนมากสักเท่าไหร่ พอมาที่บ้าน เจ้าโตจะไม่รู้จักดดยทันที จะต้อนีบโดยการ

พุ่งเข้าไปกัดเขาแทบทุกคน จนตอนนี้ไม่มีใครกล้ามาหาที่บ้านอีกเลย

  และเมื่อโดนดุ เพราะไปทำความผิดร้ายแรงมา เช่น ดึงหมวกกันน็อคของพ่อที่ซื้อมาใหม่เอี๋ยม ใบเกือบสามพัน ลงมาจากชั้นวาง เพื่อมารื้อส่วนประกอบให้พ่อดู, กัดบังโคลนรถจนเยิน, ใช้เท้ากวนอ่างปลา จนปลาทองที่อยู่ในอ่าง น้อยใจว่ายกรรเชียง ฯลฯ

ก็จะทำท่าไม้ตายท่านี้ (ล้มตัวลงนอนหงายท้อง  และยกเท้าหน้า บรรจบกันเหมือนสวัสดี)
 

คุณวัศพลค่ะ ให้ที่บ้านอ่านเรื่องของเจ้าโตแล้วทุกคนลงความเห็นว่าวีรกรรมเหมือนเจ้าเจ๋งที่บ้านเลยค่า

ขอบคุณเรื่องเจ้าโต ของคุณวัศพลมากครับ  ฟังแล้วสยอง  เจ้าซาลาเปาไม่ต้องดุก็ได้ครับ 

เพราะบ้านผมมี ลูกเล็กๆ ถึง 3 คน 6 ขวบ 4 ขวบ 3 ขวบ ตอนเจ้าซาลาเปาได้ 3 ขวบ ก็สร้างวีรกรรมเล็กๆครับ ลูกสาวคนเล็กผมล้มลง เจ้าซาลาเปาคร่อมแล้วฟัดอย่างสนุก จนเป็นรอยข่วนที่แขนและแก้ม  เจ้าซาลาเปาโดนตี ทำโทษชุดใหญ่ และผมก็สอนให้ลูกฝึกเป็นผู้นำเจ้าซาลาเปา  เพราะบ้างครั้งคึกคนองชอบพุ่งชนให้ล้มแล้วงับขาเล่น ฟันคมๆ เล็ก เจ็บเนื้อเด็ก  ผมก็จะตีปาก ขู่เสียงหนักๆ ว่าไม่ชอบ  ตอนช่วงหลังถ้าทำผิดเช่น ลุยสวนจนพัง หรือดื้อ ผมจะขยุ้มคอแล้วกดนอนกับพื้น ช่วงแรกถูกทำโทษบ่อย ก็มีลองดี แยกเขี้ยวใส่ ผมก็ฟัดซะน่วม ให้รู้ว่าผมเป็นหัวหน้าฝูง จนช่วงหลังความประพฤติดี ช่วง 2 เดือนก่อนจะกลัวผม ไม่ค่อยกล้าเล่นด้วย  จนช่วงหลังผมก็เริ่มฝึกว่าลงโทษเฉพาะที่ทำผิด แต่อย่านอกลู่นอกทาง โดนแน่ แล้วกอดเขาเยอะ ชมเชยเวลากลับจากเดินเล่นแล้วเดินเข้ากรงอย่างเรียบร้อย ให้ขนมและแปรงขนให้เวลาทำดี ทำถูกใจ 

ผมเลี้ยงเจ้าซาลาเปา ในกรง และให้กินในกรงเท่านั้น ตามที่ฟาร์มแนะนำ เช้าและเย็น ฝึกให้อึ  บางทีก็ยังมีแอบอึในกรง ก็จะถูกขยุ้มคอ ทำโทษ เจ้าซาลาเปาจะก้มหัว หูลู่สำนึกผิด   แฟนผมบอกว่าผมใจร้าย ทำโทษบ่อย ฝึกแบบนี้ไม่ถูกต้อง 

หลายคนแนะนำว่าไม่ควรเลี้ยง เพราะมีเด็ก แต่ผมชอบอยู่พันธุ์เดียว คือ เจ้าบางแก้ว  แต่อ่านเรื่องราววีรกรรมความซ่าของพี่ๆ เพื่อนๆ มาเยอะ ก็เลย กลัวว่าจะเอาเขาไม่อยู่  ช่วยแนะนำทีว่า การที่ผมไม่ตามใจเลย ด้วยวิธีข้างต้น ถูกต้องไหม  แต่เสริมเพิ่มด้วยความรักและให้เขารู้ว่าเรารักเขา เอามากอด เล่นโยนบอล แต่ถ้าผิดหรือดื้อ โดนแน่  อาหารพิเศษจะมีจากผมคนเดียว และจะได้เมื่อทำดี และเชื่อฟัง

ฟังเรื่องจากคุณวัศพลแล้วก็กลัวว่า เดี๋ยวเจ้าซาลาเปาโตแล้ว จะดุมาก ก็ตั้งใจเลี้ยงให้เฝ้าบ้านครับ แต่ก้ไม่อยากให้ดุแบบไม่มีเหตุผล

พี่ๆ เพื่อนๆ ช่วยแนะนำด้วยครับ ว่าเลี้ยงยังไงถึงจะเอาอยู่ แล้วบางแก้วก็จะไม่ทำให้วงการเสียชื่อเสียง

ขอบคุณครับ

พึ่งพาเจ้าซาลาเปาไปฉีดยากันพยาธิหนอนหัวใจ ที่คลีนิคประจำ  เข้าไปพยาบาลแต่ละคน ทำท่าหวาดๆ กลัว ซาลาเปากัด  โถ  หมาผมสุดจะใจดี  จนจับขึ้นขาหยั่ง เอ๊ย โต๊ะตรวจ  ก็สงบเสงี่ยม จนฉีดยาก็ไม่เห่าไม่กัด จนหมอกับพยาบาลพากันยกย่องสรรเสริญว่านิสัยดีมาก  แต่เจ้าของนึกน้อยใจแทนซาลาเปา ก็แหม ผมบางแก้วแท้ๆ นะ แม้จะมีวิญญาณเป็นโกลเดนท์ ก็เถอะ  คุณหมอคุยให้ฟังว่าบางแก้วที่มาแต่ละตัว  ดุมาก คนเลี้ยงก็เอาไม่อยู่  ต้องใส่ที่ครอบปาก  

ตอนนี้ถ้าคนแปลกหน้าเข้าบ้านละก็  เห่าซะ  แต่ก็ยังดูเป็นหมาใจดี  อาทิตย์ที่แล้ว ได้แม่บ้านมาใหม่ ก็พาเจ้าซาลาเปา มาดม แนะนำให้รู้จัก แล้วให้น้องดาว เรียกชื่อ  สองสามวันแรกก็ยังไม่กล้าปล่อยให้เจอแม่บ้าน เพราะดูมันเห่าๆ  สองวันก่อนน้องดาวเล่าให้ฟังว่า เจ้าซาลาเปางับเบาๆ ที่ขา แต่ไม่เข้า   ผมก็เป็นห่วงแล้วก็พยายามสอนเจ้าซาลาเปาไม่ให้กัด  ตอนนี้สบายแล้วเข้ากันได้ดีกับน้องดาว

แต่ออกนอกบ้านก็แสนใจดีนะครับ ขนาดลูกหมาเห่าขู่มัน ยังไม่สู้เลย 

สงสัย ว่า พฤติกรรมมันจะเปลี่ยนเหมือนเจ้าโตหรือปล่าว ใครมีบางแก้วที่โตแล้วใจดีเหมือนเจ้าซาลาเปาบ้าง เล่าให้ฟังบ้างนะครับ

เพราะยังไงก็ยังอยากให้มันดุบ้าง เพราะอยากให้เฝ้าบ้าน

เห็นผู้รู้หลายท่านในเว็บไซต์นี้บอกว่า บางแก้วจะดุหรือไม่ขึ้นกับองค์ประกอบสองส่วนคือ (1) สายพันธุ์ (2)การเลี้ยงดู ถ้าไม่ค่อยให้ออกสังคมจะทำให้ดุ แต่จากประสบการณ์ของผมเองที่เลี้ยงบางแก้วห้าตัวที่บ้าน ขอเพิ่มองค์ประกอบส่วนที่สามคือ (3) แล้วแต่ดวงด้วยครับ !

ของผมดุสามตัว ไม่ดุสองตัวแม้ว่าจะไม่พาออกพบปะผู้คนนอกบ้านเลย ส่วนเจ้าตัวที่มาจากพันธุ์ "โคตรดุ" ก็ไม่ได้ดุมากอย่างที่หลายคนกลัวหรือคาดหวัง แต่ก็ดุพอเฝ้าบ้านได้ ส่วนเจ้าตัวที่เป็นลูกหลานสายประกวดกลับดุดีสำหรับเฝ้าบ้าน เพราะฉะนั้นเรื่องดวงจึงมีส่วนสำคัญไม่น้อย